Ruim een maand geleden moest Monteiro het met Kozakken Boys opnemen tegen zijn toekomstige club. Het werd een editie om niet snel te vergeten. Monteiro, Stout en El Azzouti vonden allen het net en brachten IJsselmeervogels daarmee schade toe in de strijd om de titel. “Binnen Kozakken Boys kwamen er mensen naar me toe die zeiden: je moet wel aan de bak hè. Onbewust wilden we alle drie daardoor extra graag winnen. Ook omdat we aan IJsselmeervogels wilden laten zien wat we in ons mars hebben.”
Het doel voor de volgende twee seizoenen is wat betreft Monteiro helder: hij gaat alleen naar IJsselmeervogels voor een plek in de basis. “De afgelopen jaren heb ik bewezen de top van de Tweede Divisie aan te kunnen. Ergens was de transfer wel een lastige beslissing, want ik ben een gevoelsmens en voel me op mijn plek bij Kozakken Boys. Plotseling belde IJsselmeervogels echter of ik interesse had in een overstap. In eerste instantie wilde ik gewoon bijtekenen, maar als een club als IJsselmeervogels komt... Dan is het moeilijk om nee te zeggen. Ze doen mee om de titel, de derby van Spakenburg wil ik ooit eens gespeeld hebben en het is financieel aantrekkelijk voor iemand van 29 jaar.”
Gezin
Bovendien heeft Monteiro uitgebreid nagedacht over de transfer. Niet alleen zelf, want ook zijn vriendin kreeg een belangrijke stem in de beslissing van de Rotterdammer. “We wonen samen en hebben een kleine van een jaar. Ik heb met mijn vriendin de afspraak gemaakt dat ik na die twee jaar IJsselmeervogels hoogstwaarschijnlijk een club ga zoeken in de regio Rotterdam, zodat ik meer tijd kan besteden aan mijn gezin. Het is afwachten hoe ik me dan voel, maar ook na die twee jaar blijf ik het hoogst haalbare nastreven.”
Tegen zijn toekomstige club IJsselmeervogels
Het zijn zorgen voor later, want eerst moet Monteiro zijn periode bij zijn geliefde Kozakken Boys zo goed mogelijk zien af te sluiten. Na de winterstop draait de nummer twee van vorig jaar duidelijk beter. Volgens Monteiro zijn daar meerdere redenen voor. “De twee vorige seizoenen draaiden we top. Individueel, maar ook wat betreft automatismen in de ploeg. Afgelopen zomer zijn er de nodige jongens vertrokken naar profclubs, waardoor we logischerwijs kwaliteit inleverden. Niets ten nadele van de nieuwe jongens, maar die moesten wel even wennen aan de club. Je ziet eigenlijk nu pas dat de automatismen erin groeien. Het gaat dan ook steeds beter.”
Monteiro haalt nog een andere factor aan als reden voor de mindere prestaties voor de winterstop. Namelijk het nadreunen van het missen van de titel vorig seizoen. “Dat heeft wel een nasmaak achtergelaten. Je gaat met goede moed de nieuwe competitie in, maar onbewust spookt die wedstrijd nog door je hoofd. Dan zie je een wedstrijd op televisie waar het draait om de prijzen en dan denk je: vorig jaar speelden wij ook zo’n wedstrijd. Ik maakte mijn profdebuut namens Willem II in De Kuip, maar die wedstrijd tegen Katwijk komt qua druk en entourage zeker op twee. Over twintig jaar praat ik daarover tegen mijn kinderen.”
Oceaan
Doordat Kozakken Boys zich dit seizoen niet in de titelstrijd heeft kunnen mengen, is Monteiro ook minder tijd kwijt aan het ouwehoeren over de Tweede Divisie op werk. “Mijn collega’s leven onwijs mee met de Tweede Divisie, maar nu we niet om de prijzen spelen is het wel iets rustiger. Vorig jaar ging het ’s maandags op de werkvloer veelvuldig over de Tweede Divisie. Mijn werk valt goed te combineren met het voetbal, al heb ik natuurlijk wel afspraken gemaakt met het bedrijf. Doordeweeks kan ik soms eerder weg en vervolgens werk ik op een dag als ik niet hoef te voetballen iets langer door.”
“Ik werk in de logistiek bij Lagaay International. Het is een groothandel die medicijnen levert voor de scheepvaart. Daar werk ik al drie jaar en na een uitstapje van elf maanden ben ik teruggekeerd. Het is vooral voor schepen die echt maanden op pad zijn. Mocht er iets gebeuren midden op de oceaan, dan moet er natuurlijk wel bepaalde medicatie aan boord zijn en dat leveren wij.”
