Metamorfose-award én Verenigde Naties-award: Willem II
Superknap wat Adrie Koster heeft gedaan in Tilburg. De Zeeuw ging het seizoen in met een voorhoede van Donis Avdijaj, Fran Sol en Araz Özbiliz. Hij sluit 2018-19 af met een heel ander fronttrio, te weten Vangelis Pavlidis, Alexander Isak en Marious Vrousai. Dat alles bij elkaar heeft geleid tot een spetterend seizoen in Tilburg. Vooral te danken aan inbreng van buitenlandse spelers. Als alleen doelpunten van Nederlandse spelers zouden tellen, eindigde Willem II stijf onderaan met precies zeven doelpunten voor.
Gouden Microfoon: Leonid Slutsky
Pff, het interview over Serdar Gözübüyük. We kunnen natuurlijk niet klakkeloos goedkeuren wat de Russische trainer allemaal over de Haarlemse leidsman uitstortte en het tenenkrommende welles-nietsspelletje in de daaropvolgende dagen was ook jammer. We kunnen toch niet ontkennen dat we er wél om gelachen hebben.
Steven Spielberg Award: Ajax
Een eervolle vermelding voor Willem II. De Tilburgers hebben door hun inhoudelijk sterke bijdrages ook stevig aan de digitale weg getimmerd, maar Ajax staat dit seizoen op eenzame hoogten als het gaat om het in elkaar draaien van meesterlijke filmpjes. Wat ze voor Real Madrid-uit in elkaar timmerden kan zich meten met de wereldtop.
Patrick Pothuizen Award: Tom Beugelsdijk
Ook dit seizoen had de Hagenees nu en dan het noodremmetje nodig om zichzelf te handhaven in de Eredivisie. Twaalf keer liefst pakte Beugelsdijk een prent, al moet aangetekend worden dat hij er niet is uitgestuurd. Sinds eind december al niet meer. Een waardig winnaar van de Patrick Pothuizen Award: Potje wist ook goed te zorgen dat geel bijna nooit rood werd.
Carthago-award: Alexander Isak
Voor de beste huursoldaat. Ze werden er in Tilburg wel eens moe van dat er na ieder doelpunt van de van Borussia Dortmund gehuurde Zweed werd geroepen dat niemand het nog over Fran Sol zou hebben. Onzin. Sol is een legende voor het leven in Brabant, om meer redenen dan alleen sportieve. Dat gezegd hebbende: Isak is voor de Eredivisie van de buitencategorie.
GTST-award: Steven Berghuis
Voor misschien wel het allerslechtste acteerwerk dat we ooit op een voetbalveld hebben mogen aanschouwen. Willem Janssen gaf hem een tikkie op zijn hoofd na een duel, vriendschappelijk van aard. Berghuis stortte ter aarden en vertoonde daarbij zo weinig gevoel voor drama dat ze hem in Meerdijk ongetwijfeld graag zouden inlijven.
Haim Megrelishvili-award: Mohammed Dauda
Het is iets met Vitesse en aparte wissels. Aad de Mos wisselde Megrelishvili ooit eens binnen de vijf minuten, Leonid Slutsky had ook geen medelijden met aanvaller Dauda. Liefst twee keer toe bracht de Rus Dauda als invaller om hem nog voor het laatste fluitsignaal weer te wisselen.
Programmaboekjesaward: Feyenoord
We moeten tot onze spijt constateren dat programmaboekjes uitstervende zijn in het Nederlands voetbal. Alle Eredivisieclubs die nog een papieren voorbeschouwing maken: dank! Het beste in zijn soort is nog altijd in De Kuip te vinden. Niet het officiële, maar dat van de supporters van Stadion Sport Nieuws. Grote klasse.
Jamie Oliver Award: VVV-Venlo
Eten en drinken in het stadion? Tsja. Bij de meeste clubs is het bier op zich goed te doen (behalve bij Feyenoord). Tenminste, vaak komt er een bekend merk uit de tap. Het eten in stadions is matig te noemen voor de gewone bezoeker. Vaak duur, vaak lauw en zelden echt lekker. Uitzondering: VVV-Venlo! In De Koel komt er Lindeboom uit de tap. Niet superbekend in Nederland, wél lekker. Ook de frieten zijn er uitstekend. Mooi dat ze erin zijn gebleven!