OFFICIEEL: Ludovit Reis is speler van FC Barcelona! De middenvelder komt over van FC Groningen. Normaal gesproken sluit hij eerst aan bij Barcelona B. #ForçaBarça pic.twitter.com/VzBYUekMNC
— FC Barcelona NL (@BarcaFCNL) 23 mei 2019
Terugvlucht geannuleerd
Schotse tieners gaan net als Nederlandse tieners na hun eindexamens met vliegtuigladingen tegelijk zuipen en zonnen op Mallorca. Jamie Stevenson was slim en had naast condooms, zwembroeken en slippers ook een bal in z’n koffer gestopt. Tijdens een potje viel hij een scout van RCD Mallorca op. Zijn maten gingen naar huis, maar hij had een proefperiode bij de club. Het leverde hem warempel een driejarig contract op het zonnige eiland op. Verder dan het B-elftal kwam het dan wel niet, het blijft een goed verhaal. Na twee jaar Spanje verruilde hij het Mediterrane klimaat weer voor de Schotse regen, waar hij nog altijd bezig is met een odyssee langs allerlei onbeduidende verenigingen met prachtige namen.
Van Delle Alpi naar Dundee
Je hebt transfers waarbij achteraf blijkt dat clubs zich vergist hebben, soms voor heel veel geld. Andy Carroll bijvoorbeeld paste niet bij Liverpool en bleek zeker geen veertig miljoen euro waard. Toch is de spits sinds zijn vertrek bij The Reds een gewaardeerde kracht voor West Ham United, net zoals hij eerder bij Newcastle United ook blijk van talent gaf. Spelers blijken weleens veel te slecht, of veel te duur, en in sommige gevallen allebei, maar het komt maar hoogst zelden voor dat transfers echt volkomen onbegrijpelijk zijn. Ronnie O’Brien is zo’n voorbeeld. O’Brien, voormalig Iers jeugdinternational, kon bij Middlesbrough zelfs in het Championship nooit debuteren. Zijn contract werd dan ook niet verlengd. Dan kan je meestal naar kleinere clubs in regio, dus hij zal gehoopt hebben op telefoon van Darlington, Hartlepool of Gateshead. Op een goede dag hing Juventus aan de telefoon. Waarom weet niemand, maar de Italianen gaven hem een vijfjarig contract. Hij deed in de Intertoto Cup een paar keer mee, maar daar bleef het bij. Na twee jaar vol uitleenbeurten droop hij af naar Dundee United, een hele schat ervaringen rijker en vermoedelijk niet eens een illusie armer. Een groep Ieren crashte vervolgens een internetpoll van TIME om van O’Brien de persoon van de eeuw te maken, maar het tijdschrift toonde zich te kinderachtig om de uitslag te respecteren.
Ik doe een gok
Tegenwoordig heeft Hein Vanhaezebrouck als trainer van AA Gent de beschikking over een spelersbudget van meerdere miljoenen en kan hij scouts de wereld over laten vliegen om nieuwe spelers voor zijn formatie aan het werk te zien. Tien jaar geleden was dat wel anders. Hij had bij KV Kortrijk zo’n behoefte aan een linkerspits dat hij dat woord eens in Google slingerde, als was het een nieuw keukenkastje of een pizza die bezorgd moest worden. Zo kwam hij bij Istvan Bakx uit, die als amateur bij Hoek in Zeeland speelde. In de Belgische Tweede Klasse toonde hij zich een bekwaam speler voor dat niveau en hij verdient nog altijd de kost als voetballer. Een linkerspits was hij desondanks niet.
Te gek voor Bananasplit
Iedereen die nog een keer in de Premier League wil spelen opgelet. Gewoon een oud-klasgenootje de trainer van zo’n club laten bellen onder het voorwendsel dat de oefenmeester in kwestie het genoegen heeft met George Weah zelf. En dan je schoolmaatje laten vertellen dat hij nog wel een neefje heeft dat aardig kan ballen en bij Paris Saint-Germain gespeeld heeft. Klinkt te absurd voor woorden? Het is echt gebeurd. Precies op die manier wist Ali Dia, een verder nietszeggende voetballer die voor onbeduidende clubs speelde, een contract voor een maand te veroveren bij het Southampton van Graeme Souness. Bij gebrek aan opties zat Dia tegen Leeds United op de bank, en tot overmaat van ramp viel superster Matt Le Tissier nog geblesseerd uit. Dia moest invallen, maar maakte zich zo belachelijk dat hij na een halfuur weer gewisseld werd. Het wachten was op een schijtlollige tv-presentator die de grap opeiste, maar dat bleef uit.
