Hans van Breukelen
Een jaar voor het succesvolle EK had Hans van Breukelen één van de zwaarste momenten van zijn leven. Er was al maanden kritiek op de bloedfanatieke keeper en volgens verschillende journalisten moest Stanley Menzo bij het Nederlands Elftal de voorkeur krijgen. Juist in die zware periode vond het polletjes-incident plaats. Van Breuekelen zat op de bodem en dacht aan zelfmoord, maar vocht zich uiteindelijk terug naar de top. Het eindtoernooi in 1988 was zijn revanche. Hij keepte een fenomenaal toernooi en stopte in de finale een strafschop.
Berry van Aerle
Rechtsachter Berry van Aerle was eveneens een PSV'er en was zo ook een belangrijk onderdeel in de Europa Cup 1-triomf van de Eindhovenaren. Maar de verdediger was niet alleen populair vanwege zijn voetballende kwaliteiten. Van Aerle was nuchter en sympathiek, het was voor de supporters alsof hun buurman opeens in Oranje speelde. Die cultstatus zette zich ook na zijn loopbaan voort, want toen werd hij postbode.
Ronald Koeman
Na zijn succes als speler kan Ronald Koeman nu ook als trainer een prijs pakken met het Nederlanders Elftal. De bondscoach kende een prachtige loopbaan die hem onder andere langs Ajax, PSV en FC Barcelona bracht. Tijdens het EK speelde hij ijzersterk, maar misdroeg hij zich ook. Na de halve finale veegde hij zijn kont af met het shirt van Olaf Thon. Ook als clubspeler pakte Koeman mooie prijzen, in de Europa Cup 1-finale maakte hij namens FC Barcelona het winnende doelpunt.
Frank Rijkaard
Het had geen zin om de verdediging om de verdediging van het Nederlands Elftal onder druk te zetten. Zowel Koeman als zijn partner Frank Rijkaard konden namelijk erg goed opbouwen. Dat kwam omdat Rijkaard bij AC Milan één van de beste middenvelders van de wereld was. Hij won er prijs na prijs en deed dat bij zijn terugkeer naar Ajax eveneens. Op het WK 1990 liet de 'ideale schoonzoon' zich gaan en spuugde hij Rudi Völler in zijn haar.
Adri van Tiggelen
Dat er niet alleen wereldtoppers in het Nederlands Elftal van 88 stonden bewees de basisplaats van Adri van Tiggelen. Natuurlijk was de linksachter geen slechte speler en kende hij uiteindelijk een mooie carrière. Hij spelde echter nooit in de wereldtop, maar moest het doen met wedstrijden bij Sparta, FC Groningen, Anderlecht en uiteindelijk PSV. Het maakte het extra knap dat Van Tiggelen zeker niet uit de toon viel op het EK.
Jan Wouters
Controleur bij het Nederlands Elftal was de keiharde Jan Wouters. Hij vormde het perfecte slot op de deur, want hij kon geweldig verdedigen. Maar Wouters was aan de bal ook buitengewoon goed. Binnen het veld was Jantje Beton een absolute klootzak, maar buiten het veld is hij een lieve bescheiden man. Dat konden zijn ploeggenoten bij FC Utrecht, Ajax, Bayern München en PSV allemaal beamen.
Arnold Mühren
Weinig spelers kunnen zeggen dat ze Johan Cruijff, Johan Neeskens, Johnny Rep, Ruud Gullit, Frank Rijkaard en Marco van Basten in hun prime hebben mogen voetballen. Maar Arnold Mühren had dat genoegen wel. Als piepjonge speler boekte hij met het Ajax van Cruijff prachtige Europese succes. In zijn nadagen gaf hij de assist op het werelddoelpunt van Van Basten tegen USSR. Mühren was al 37 (!) op het EK in Duitsland.
Gerald Vanenburg
Toen Gerald Vanenburg in het begin van de jaren tachtig doorbrak, werd hij gezien als één van de grootste talenten van het land. Als creatieve middenvelder draaide hij tegenstanders dol alsof ze in de draaimolen zaten. Maar sinds een slepend conflict met Johan Cruijff belandde Vanenburg aan de zijkant. Daar haalde hij nooit meer het niveau uit zijn begintijd.
Erwin Koeman
Het is traditie in het Nederlands Elftal dat er twee broertjes in het veld staan. Het begon met de gebroeders Van der Kerkhof, waarna Ronald en Erwin Koeman. Vervolgens had je ook nog Frank en Ronald de Boer en later de broertjes Witschge. Maar de familie Koeman was het meest succesvol. Alleen met hun in de gelederen wist Oranje immers een prijs. Erwin Koeman pakte met zijn clubs KV Mechelen en PSV ook zilverwerk.
Ruud Gullit
De sterspelers van Nederland stonden voorin. Ruud Gullit was in de succesformatie van Rinus Michels gelegenheidsspits. De aanvoer was bij zijn clubs het stralende middelpunt, maar speelde bij Oranje in dienst van het elftal. Gullit sleurde, werkte en was in de finale beslissend met een krachtige kopbal. Gullit reeg niet alleen met zijn clubs de prijzen alleen, maar werd ook tot beste speler van de wereld benoemd. Dat kwam doordat hij ontzettend compleet. Gullit was ontzettend sterk, snel, kon erg goed dribbelen en had een geweldig schot.
Marco van Basten
Doordat Gullit op het EK puur in dienst van het elftal speelde, kon Marco van Basten uitgroeien tot de absolute ster van het toernooi. De eigenzinnige spits had in het seizoen voor de eindronde getobd met blessures en was daarom geen basisspeler onder Michels. Tot grote frustratie van de spits zelf. Maar na nederlaag tegen USSR in het openingsduel kwam San Marco in de ploeg. Het bleek het enige juiste besluit. Van Basten scoorde vijfmaal en bezorgde het Nederlands Elftal daarmee het Europees kampioenschap.
