Dani Ceballos
Speelt tot nu toe een ijzersterk toernooi. Opende al uitstekend met een fantastisch doelpunt tegen gastland Italië, maar de azuurblauwe stroom overspoelde de rode furie in het restant van de wedstrijd. Ceballos nam zijn ploeg dan maar bij de hand tegen België (2-1) en Polen (5-0), beide keren mocht hij zich de beste man aan Spaanse zijde noemen. Een verborgen pareltje kunnen we hem niet noemen, zo werkt het niet als je al vaak meedeed bij Real Madrid, maar als hij dit voortzet kunnen we wel meer over hem leren.
Yari Verschaeren
Ach, België. We kenden ze voor hun hilarische South Park-selectieaankondiging, maar eenmaal in Italië waren de Duvieltjes van Johan Walem niet goed genoeg. De eerste wedstrijd tegen Polen was meteen een cruciale nederlaag. Positief opvallen deed vooral Yari Verschaeren. Het zeventienjarige groeibriljantje van Anderlecht nam afscheid met een bijzonder fraai doelpunt tegen de Italianen. Van die jongen gaan we nog wel eens wat horen, dat kan niet missen.
Joakhim Maehle
Nog een pareltje uit de Belgische competitie: de Deense rechtsback van KRC Genk met minstens drie longen. Speelt bij Denemarken -21 vanaf links zodat Ajacied Rasmus Kristensen niet hoeft te verhuizen. Het deert Maehle amper: in de tweede wedstrijd tegen Oostenrijk was het meteen twee keer raak. De Denen, ook met Jacob Bruun Larsen van Borussia Dortmund in de gelederen, wonnen vervolgens ook de laatste groepswedstrijd. Voor de halve finale kwamen ze nét te kort. Staan we aan de vooravond van een nieuwe generatie Danish Dynamite? Het lijkt erop!
Gian-Luca Waldschmidt
Een naam als een verzinsel uit een computerspel: de meest Duitse achternaam die er maar op de markt te vinden is gekoppeld aan een dubbele, oer-Italiaanse voornaam. Wat je overhoudt is een gevaarlijke spits, toepasselijk genoeg geboren in het Duitse stadje Siegen. Want siegen, dat doet Duitsland onder 21 voorlopig als de beste in Italië. De jonge Mannschaft ging moeiteloos een ronde verder en Waldschmidt heeft er intussen al vijf inliggen. Lekker bezig, mogen we zeggen!
Federico Chiesa
Van het prachtige paars van Fiorentina naar het bijna net zo mooie azuurblauw van Italië. En dan de rest van die die ploeg. Lorenzo Pellegrini, Nicolo Zaniolo, Moïse Kean, Rolando Mandragora.. En deze Chiesa dus. Het kan haast niet anders of Italië heeft dadelijk na de jaren ’90 nog een keer een generatie met heerlijke voetballers om naar te kijken. Roberto Baggio, Andrea Pirlo en Francesco Totti: aan de kant!
Dayot Upamecano
Heel Europa is in de ban van Matthijs de Ligt en Mino Raiola’s spelletjes om er zoveel mogelijk aan te verdienen. Hoe dan ook: uiteindelijk zal hij maar één krabbel zetten. De clubs die achter het net vissen kunnen misschien eens naar Leipzig bellen. Dayot Upamecano is op jonge leeftijd al een van de beste verdedigers in de Bundesliga en hoopt maandagmiddag met de Franse beloften de halve finales te bereiken.
