Loting
Schotland zat bij België en Rusland in de poule: die landen waren vorige zomer nog derde en kwartfinalist op het WK in Rusland. Niet gek dus dat die een flinke maat te groot bleken voor de tartanjongens van, inmiddels, Steve Clarke. De Schotten wonnen wonder boven wonder wél hun poule in de Nations League en zitten vrijdagmiddag dus in de koker voor de play-offs. Omdat Nederland die niet won, begrijpt in dit land amper iemand hoe die werken. Honderd procent snappen doe wij het ook niet, maar het zit ongeveer als volgt.
Vrijdagmiddag wordt er geloot voor die wedstrijden, die eind maart 2020 op de kalender staan. Schotland weet zich alvast verzekerd van thuisvoordeel. Er zijn voor de halve finale op 26 maart vier mogelijke opponenten, te weten: Bulgarije, Israël, Hongarije en Roemenië. We weten vrijdagmiddag aan wie ze worden gekoppeld. In de andere halve eindstrijd treft Noorwegen Servië. Er wordt geloot wie er in een eventuele finale het thuisvoordeel zou hebben.
Schotse selectie
Het is geen land dat voor het geluk geboren wordt, blijkt ook uit de krachtsverhoudingen in de selectie. Goed beschouwd heeft bondscoach Steve Clarke de beschikking over twee spelers van internationale allure. Helaas voor hem zijn het allebei linksbacks: Andy Robertson is bij Europees kampioen Liverpool de vaste keuze, terwijl Kieran Tierney deze zomer Celtic voor Arsenal verruilde en zich langzamerhand ook een basisplek aan het toe-eigenen is. In wanhoop is wel eens geprobeerd om Tierney rechts te posteren, maar dat pakt ongelukkig uit. Robertson speelt bij de nationale ploeg ook nooit zo goed als voor de mannen van Jürgen Klopp.
Verder moet Clarke het zien te rooien met spelers uit de marge van de Premier League. Ryan Fraser, John McGinn, Stuart Armstrong en Scott McTominay zijn nog aardige keuzes, maar met Oli McBurnie voorin wordt het lastig om de oorlog te winnen. Aanvullende voetballers spelen vaak in de Schotse Premier League, en da’s lastig. In de eigen competitie zijn Ryan Christie en Callum McGregor natuurlijk prima spelers, maar op het internationale toneel schiet het tweetal pijnlijk te kort.
Geloof?
Dan ken je Schotland nog niet. Het land speelde in 1998 zijn laatste eindronde, waardoor niemand onder de 25 zich kan herinneren de doedelzakken en kilts ooit op het hoogste podium te hebben zien schitteren. Ook in dit geval is het vertrouwen zeer nederig. De Schotse voetbalbond moet beseffen dat een halve finale, en mogelijk zelfs een finale, op eigen grond een unieke kans is om weer eens voetballand te worden. Maar krijg je tientallen jaren falen uit het systeem? Het wordt moeilijk.
