Afwisselend dominant
De grootste clubs zijn om beurten dominant. In de jaren '70 en '80 was Liverpool met voorsprong de sterkste ploeg, maar de enorme voorsprong in titels en schalen werd in de twee decennia die daarop volgden net zo makkelijk bijgebeend door United. En verdomd, waar de Red Devils kwakkelden na het vertrek van Alex Ferguson, kregen de Reds de wind in de zeilen door de aanstelling van Jürgen Klopp. Door de overwinning van United bij Burnley staat de ploeg onder Ole Gunnar Solskjaer tegen de verwachtingen in toch aan kop in de Premier League. Het is nu United 1, Liverpool 2, en zondag spelen ze tegen elkaar op Anfield.
Sinds de Tweede Wereldoorlog kwam dat slechts drie keer voor als eindstand. In 1947 en 1964 was Liverpool de gehate buurman voor, in 2009 waren de rollen omgedraaid. Voor velen is de titelrace van 2009 nog altijd de mooiste die ze gezien hebben. Door alle vijandigheid heen zijn beide clubs het over één ding eens: zoals Chelsea of Manchester City wint, zo hoeft het niet. Het moet op eigen kracht, dat is het mooiste. En dan het liefst tegen elkaar, dus. We gaan terug naar 2008-2009, aan de hand van sleutelmomenten.
Reds delen eerste klap uit
Al in de vierde speelronde treffen de ploegen die het seizoen zullen domineren elkaar. Manchester United neemt op Anfield de leiding door een vroege goal van Carlos Tévez. Nog voor rust brengt een eigen goal van Wes Brown de stand op 1-1, voordat Ryan Babel een kwartier voor tijd de winnende scoort. Omdat United een wedstrijd uitgesteld zag, is het gat nu al zes punten tot de ploeg van Ferguson. Rafa Benitez wint voor 't eerst een competitiewedstrijd van United, in zijn negende poging.
Weergaloze reeks Van der Sar
Liverpool loopt uit. Na de dertiende speelronde is de voorsprong op United acht punten, zij het dat de achtervolger nog altijd een wedstrijd tegoed heeft. Ze zullen nog meer inhaalwedstrijden krijgen, want Manchester United moet als regerend Champions League-houder meeoden aan de Wereldbeker voor Clubs. Met Edwin van der Sar als keeper beginnen ze echter aan een weergaloze reeks clean sheets. Tegen Stoke City, Aston Villa, Manchester City, Sunderland, Totttenham, weer Stoke, Middlesbrough, Chelsea, Wigan, Bolton, West Brom, Everton, West Ham en Fulham houdt Man Utd elf keer op rij de nul, een record. Omdat Liverpool blijft morsen, heeft United na dertien zeges op rij zeven punten voorsprong én een wedstrijd over.
Cracking up? Niet echt!
Rafa's cracking up, plaagt de fanatieke United-aanhang op de Stretford End. Benítez zou zijn zelfbeheersing hebben verloren. De manager van Liverpool geeft op Sky Sports een legendarische persconferentie waarin hij Ferguson beschuldigt van zo ongeveer alles dat in hem opkomt. Heeft de Schot de Spanjaard waar hij hem hebben wil? Niet echt, blijkens de return op Old Trafford. United neemt wel de 1-0 leiding, maar wordt daarna overrompeld. De Reds spelen het stadion leeg en winnen met 1-4. Fernando Torres terroriseert Nemanja Vidic. Titelrace open. Zeker als Man Utd een week later verliest op het veld van Fulham.
Macheda redt de meubelen
Liverpool zet nu vol druk en wint overtuigend van Aston Villa en nipt van Fulham. United lijkt punten te verspelen tegen Aston Villa, totdat Federico Macheda in blessuretijd 3-2 maakt. Een week later scoort hij ook bij Sunderland. Zo houdt United vier punten voorsprong, die het niet meer weggeeft. Liverpool blijft doen wat het moet doen, maar lost na een 4-4 tegen Arsenal definitief in de titelrace. United pakt zijn achttiende landskampioenschap en komt op dat moment gelijk met de Reds .
