Wanneer is Streetkings opgericht en hoe heb je Issy 'Hitman' Hamdaoui ontmoet?
"Streetkings is opgericht in 2010. Ik ben Issy tegengekomen tijdens een Nike-toernooi op het Joubertplein in Amsterdam. Toen was hij 14 jaar. Issy viel op door zijn rust en balbehandeling. Via zijn broer raakte ik met hem in gesprek. Daarna heb ik Issy een paar keer meegenomen naar clinics. Vervolgens kwam EA Sports met het spel FIFA-Streets (in 2005 red.). Daarvoor heb ik een motion capture gedaan. Een jaar later werden we gevraagd voor het tweede deel en heb ik Issy gevraagd om mee te komen. Vanaf dat moment is er een hechte vriendschap ontstaan en begon het balletje pas echt te rollen. Hij is uitgegroeid tot een ware legende in het straatvoetbal."
Hoe lang duurde het om Streetkings op te richten?
"Dat ging best snel. We hadden al een tijdje voor andere organisaties gewerkt van oud-profvoetballers. Daardoor krijgen we een goed beeld hoe alles in zijn werk gaat. Die bedrijven waren in eerste instantie opgericht als een platform voor straatvoetballers. Op een gegeven moment kwam het platform met een eigen kledinglijn en werden wij meer gebruikt als een marketingtool. We wilden terug naar de basis en besloten dat we voor onszelf wilde werken. Ik heb niet alleen gekeken wat goed ging bij die bedrijven, maar ook wat verbeterd kon worden. Binnen een jaar stond de organisatie."
Wie was vroeger jouw grote voorbeeld?
"Dat was Marciano Bouwman. Hij is iets ouder dan ik. Maar in die tijd was hij veel beter in zaal- en straatvoetbal dan ik. Ik heb nog geprobeerd om profvoetballer te worden op het veld. Daar was ik voornamelijk mee bezig, en wat minder met straatvoetbal. Als Marciano een wedstrijd ging spelen, dan kwam ik speciaal voor hem kijken."
Zijn er op dit moment onderschatte straatvoetballers die eventueel een grote status kunnen bereiken?
"Tegenwoordig is het zo: hoe meer 'likes' je hebt, hoe populairder je bent. Op die manier meet je ook een beetje het succes. Indirect laat je dan ook zien hoe goed je bent. Door social media kan je een groot bereik hebben en gezien worden 'de beste'. Maar er zijn ook veel jongens op de pleintjes in Amsterdam, Rotterdam en Utrecht die zich niet bezig houden met social media. Die zijn alleen maar gefocust op het spelletje. En die jongens zijn soms veel malen beter, dan de straatvoetballers die op social media zitten. Die jongens proberen ook door te breken in het veldvoetbal, en gebruiken straatvoetbal als een hulpmiddel."
Wat zijn de grote verschillen tussen veld- en straatvoetbal?
"De meeste straatvoetballers denken niet dat ze beter zijn dan veldvoetballers. Maar wij zien het meer als elf tegen elf in het klein. Met straatvoetbal moet je alle ingrediënten hebben: je bent zowel verdediger, middenvelder als een aanvaller. Als je daarmee jezelf kan ontwikkelen en je hebt ook een extra techniek, waardoor je uit een bepaalde situaties kan komen, kan je alleen maar een betere voetballer worden. Ik vind het wel belangrijk dat daar onderscheid in wordt gemaakt. Je hebt veel jongens die straatvoetbal gebruiken als 'hulpmiddel' en je hebt jongens die straatvoetbal gebruiken als entertainment. Ik vind het heel belangrijk dat die twee dingen uit elkaar gehaald worden. Dat betekent niet dat ik minder respect heb voor het entertainment gehalte, maar mijn hart gaat meer uit als het voetballend wordt gebruikt. Ik zou het erg mooi vinden als een straatvoetballer op een WK zou schitteren. Dat is mooier dan dat er gezegd wordt: het is leuk om te zien, maar je hebt er niet zo veel aan op het veld."
Wat is de leukste commercial waar je aan hebt deelgenomen?
"Ik heb er twee. De eerst is de Soccertape voor Nike. Ik had nog nooit gevlogen en ging voor die reclame naar LA. En de tweede reclame was voor EA Sports. Toen stond ik op de set met een legende als Ronaldinho. Ik beschouw hem als een van de beste voetballers aller tijden."
Wat is het meest waardevolle toernooi wat je gewonnen hebt?
"Dat zijn twee toernooien in Nederland geweest. Ten eerste: het Nike-toernooi waar ik Izzy heb ontmoet. Daar ben ik ook bekend geworden. Niet alleen ik, maar ook andere straatvoetballers. Dat was zonder prijs, maar er stonden honderden mensen aan de kant. En daar kon je de goede straatvoetballers onderscheiden met de mindere. Er was ook nog een toernooi in Rotterdam. Dat ging om best wel veel geld. Maar dat toernooi was meer een verzamelplek voor alle straatvoetballers van Nederland om elkaar 'uit te testen'."
