Vilhena kijkt terug op bewogen tijd: "Voetbalwereld soort familie"

Vilhena doet zijn verhaal tegenover het Algemeen Dagblad: "Naar haar overlijden zaten we thuis en kwamen de feestdagen eraan. Dat is zo anders als je moeder er niet meer bij is. Kerstmis, oud en nieuw, de verjaardagen. Deze week nog was mijn zus Sabrina jarig, volgende maand vieren mijn vader Toy en mijn broertje Randy hun verjaardag. Dat zijn altijd dagen geweest om naar uit te kijken, maar nu ook gewoon momenten waar we een beetje tegenop zien, omdat mijn moeder er niet meer bij kan zijn.''

Ziektebed

"Het was een zware tijd, uiteraard allereerst voor mijn moeder, die veel pijn had, maar geen dag klaagde. Als ik naar Feyenoord ging, probeerde ik er zo min mogelijk aan te denken. Op het trainingsveld lukte dat. Voetballen werd een uitlaatklep, een manier om even aan iets anders te kunnen denken.'"

Vertrek bij Feyenoord

"Ik kon al die onzekerheid over mijn toekomst er gewoon niet bij hebben. En achteraf was dat de beste beslissing, deze club zit in mijn hart. Ik speel bij Feyenoord alles, de trainers en mijn medespelers steunden mij in de zware periode. En als ik de afgelopen maanden ergens alleen in Italië of Engeland had gezeten, was ik niet gelukkig geweest. We zijn een hechte familie, willen er nu voor elkaar zijn. Bij elkaar zijn."



Vilhena's doelpunt tegen Manchester United (1-0)

"Mijn moeder lag die avond op bed, maar toen ik die bal erin schoot, kwam ze eruit. Ze was zo blij. Dat we dat als gezin nog samen mochten meemaken, was prachtig. Tijdens de return tegen United was mijn moeder overleden. José Mourinho en Paul Pogba stapten op mij af om me te condoleren. Dan is de voetbalwereld toch een soort familie. Net als het prachtige gebaar van Hakim Ziyech. Dan telt de rivaliteit tussen Ajax en Feyenoord helemaal niet en zo hoort het.''