Zij zijn de stinkende wonden van de voetbalwereld. De antihelden. In een eerdere poll vroegen we de bezoekers van deze website naar de grootste bad boys die de voetbalwereld kent. Het resultaat is deze Top ELF. En de gouden naaimachine gaat naar...
11. Marko Arnautovic
Hij heeft het uiterlijk en karakter van Zlatan Ibrahimovic en het imago van Mario Balotelli. Een mix die bij voorbaat recht geeft op een plek in dit overzicht. Marko Arnautovic werd in zijn periode bij Werder Bremen diverse keren uit de selectie gezet wegens opstandig gedrag. Hij speelde nog nooit onder een trainer die hem niet arrogant noemde. Bij FC Twente kwam de Oostenrijker in opspraak omdat hij Willem II-speler Ibrahim Kargbo racistisch zou hebben bejegend. De twee kregen ruzie en moesten uiteindelijk door ploeggenoten uit elkaar worden gehaald. Ook op de weg maakte Arnautovic veelvuldig gebruik van zijn snelheid. De buitenspeler werd vaak samen met zijn toenmalige maatje Eljero Elia op de bon geslingerd voor te hard rijden.
10. Gennaro Gattuso
Met het hoofd en de gebaartjes van een Italiaanse maffiabaas was Gennaro Gattuso een nachtmerrie voor iedere speler. Als een bonk agressie jaagde hij negentig minuten lang op zijn tegenstanders. Dribbelaars als Cristiano Ronaldo en Arjen Robben vond hij maar aanstellers. Wie hem met een schaar probeerde te verschalken, kon rekenen op een flinke zaag. Gattuso beleefde zijn beste periode bij AC Milan. Vechtlust, passie en snoeiharde tackles waren de pijlers waarop zijn spel gebaseerd was. Een uitstervend ras in de moderne voetbalwereld. Soms met de aanvoerdersband om zijn linkerarm, altijd zwarte kicksen en het klassieke rood-zwart gestreepte shirt van Milan: een lust voor het oog van iedere voetbalromanticus. Als de geboren leider die hij is timmert Gattuso nu bij AC Pisa aan de weg als trainer. Tot nu toe niet echt succesvol, maar Gennaro Gattuso geeft nooit op. We wachten vol hoop op het moment dat hij de stropdas van zijn lijf trekt en met gestrekt been inkomt op de eerste de beste speler die voorbijloopt.
9. Roy Keane
Roy Keane leek op het eerste gezicht een aardige gozer, maar binnen de lijnen deed de Ier er werkelijk alles aan om als winnaar van het veld te stappen. Door het verschil in zijn gedrag binnen en buiten het veld werd hij schizo genoemd door zijn ploeggenoten bij Manchester United. Keano werd tijdens zijn carrière liefst elf keer van het veld gestuurd met een rode kaart. Zijn dieptepunt: de carrièreverwoestende tackle op het been van Alf-Inge Haaland in de Manchester Derby van 1997. Een duivelse Red Devil.
8. Pepe
Soms lijkt men nog weleens te vergeten wat een uitzonderlijk goede verdediger Képler Laveran Lima Ferreira eigenlijk is. Daar is Pepe, zoals zijn voetbalnaam luidt, zelf debet aan. Het is tenslotte niet altijd makkelijk om iemand op zijn verdedigende kwaliteiten te beoordelen als hij tijdens een wedstrijd vooral bezig is met zagen en provoceren. Soms speelt hij hard en clean. Dan is het genieten, en wachten op het moment dat hij weer over de schreef gaat. Pluspunt: dat laatste lijkt te laatste jaren steeds langer te duren.
7. Paolo Di Canio
Als iemand in zijn biografie trots vertelt over die keer dat hij als elfjarige zijn broer Giuliano met een grote vork tussen zijn schouderbladen stak en vervolgens huilend van het lachen toekeek hoe Giuliano probeerde de vork te verwijderen, dan weet je dat je te maken hebt met een gek van de buitencategorie. A special kind of crazy. Een categorie waar Paolo Di Canio niet alleen in past; hij zou de oprichter ervan kunnen zijn. Laverend tussen genialiteit en gekte spendeerde de inmiddels 48-jarige Italiaan zijn spelersjaren in Italië en Engeland. Altijd met controverse in zijn spoor. Zijn bewondering voor Benito Mussolini en het fascisme, zijn DVX-tatoeage, het omverduwen van scheidsrechter Paul Alcock, en vooral de Hitlergroet in de richting van de harde kern van Lazio: het droeg allemaal bij aan het imago van The Animal. Een man met een hoofd als een hoogoven, waarin de temperatuur aardig kon oplopen. Die harde kern van Lazio kon Di Canio overigens bijzonder waarderen. Sterker: hij was een van hen. Als kind reisde hij mee naar uitwedstrijden van zijn geliefde Lazio, niet zelden uitmondend in een knokpartij. Zo was hij getuige van de moord op een politie-agent, die door een Lazio-supporter werd doodgestoken. Op vijf meter afstand keek Di Canio toe. Toen hij als trainer bij Swindon Town terugkeerde in Engeland had zijn reputatie hem ingehaald. Meteen trokken sponsoren zich terug. Hetzelfde gebeurde met een bestuurslid van Sunderland, toen Di Canio daar twee jaar later tekende. Toch heeft het Britse voetbal een speciale plek in Di Canio's hart. "De enige vormen van doping in het Engelse voetbal zijn bier, witte bonen in tomatensaus en worst. Daarna rennen de spelers boerend en ruftend over het veld. Daarom is het Britse voetbal mooier dan het Italiaanse."
6. Lothar Matthäus
Zeven Duitse landstitels, drie DFB Pokals, twee UEFA Cups, een Italiaanse landstitel, 150 interlands, 23 interlanddoelpunten, Europees Kampioen (1980), Wereldkampioen (1990), Europees én Wereldvoetballer van het jaar (1990): er zijn genoeg redenen voor de Duitse voetballiefhebber om Lothar Matthäus te vereren. Toch wordt hij zelfs in eigen land uitgekotst. Ondanks verwoede pogingen van Matthäus zelf wilde geen enkele Duitse club met de inmiddels 55-jarige trainer in zee. Ongetwijfeld heeft dat iets te maken met zijn karakter. Bij het horen van zijn naam begint het bij menig voetballiefhebber al te borrelen in de maag. Matthäus gedurende zijn spelerscarrière een ware haatschare op. Real Madrid-speler Juanito was daarvan de voorzitter. De in 1992 overleden Spanjaard had er zelfs een schorsing van vijf jaar voor over om zijn noppen in het Duitse gezicht te planten. Matthäus was het vervelende jongetje van de klas dat meisjes aan de haren trok en met trefbal zo hard mogelijk op het hoofd van het pispaaltje mikte. Echt volwassen werd hij nooit. Zo kreeg Matthäus in 2006 een schorsing van dertig dagen aan zijn broek, toen hij als trainer van Atlético Paranaense zijn middelvinger opstak richting de scheidsrechter van dienst. Zelf noemt hij zijn provoceren liever intimideren, uit overlevingsdrang, zo voegt hij er dan aan toe. De vrouwen in zijn leven konden dat intimideren niet helemaal waarderen. Matthäus verzamelde bijna net zoveel ex-vrouwen als prijzen. Inmiddels is hij voor de vijfde keer getrouwd, met het 28-jarige model Anastasia Klimko. De vier voorgangers van mevrouw Klimko krijgen aan alimentatie wat een middelgrote Nederlandse gemeente jaarlijks uitgeeft aan veiligheid op de rekening bijgeschreven.
- Eric Cantona
Met zijn kraag omhoog en een arrogante Franse grijns op zijn gezicht kreeg hij in het shirt van Manchester United iedereen op de banken. Eric Cantona was anders dan andere badboys. 'You either love him or hate him' zal het antwoord zijn als je in een Engelse pub naar de naam Cantona vraagt. De legendarische nummer zeven was een enorme klootzak in het veld, maar straalde tegelijkertijd een onovertroffen klasse uit. Textbook Cantona: zijn doelpunt tegen Sunderland. Alles aan deze wereldgoal is typisch 'King Eric'. Na een fantastische dribbel plaatste hij de bal met een heerlijke stift in de kruising. Een goal van wereldklasse, en toch juichte hij alsof hij net een strafschop had benut tegen het derde elftal van Kozakken Boys. Met een zelfvoldane blik keek hij even het stadion rond om te kijken of iedereen het doelpunt wel goed gezien had. Iedereen wist hoe goed hij kon voetballen, maar Cantona's grootste fan was hijzelf. Nog legendarischer dan zijn goal tegen Sunderland was een winterse middag in de winter van 1995. Manchester United speelt op Selhurst Park een uitwedstrijd tegen Crystal Palace. Cantona krijgt vlak na rust een rode kaart wegens een natrappende beweging. Op zich niet heel verrassend, maar daarna doet hij iets wat nog nooit eerder vertoond is. De aanvaller krijgt het aan de stok met een supporter van Crystal Palace en vliegt zonder enige twijfel met de noppen vooruit op hem af. Na de karatetrap volgt een reactie tussen boosheid en verbazing van de Palace-fans. Het bewijst dat niemand een pijl kan trekken op de vliegende gek. Het gestoorde genie uit Marseille verdient zonder twijfel een standbeeld bij Old Trafford, zodat zijn kraag voor eeuwig omhoog kan staan.
4. Vinnie Jones
Vinnie Jones was de grootste slager uit de tijd dat een tackle van achteren nog met geel werd bestraft. Beenbrekende tackles werden zijn handelsmerk en ook de edele delen van zijn tegenstanders waren niet veilig, zo ontdekte Paul Gascoigne op pijnlijke wijze. Wie de tackleompilaties van Jones op YouTube bekijkt heeft soms de indruk dat hij naar een andere sport dan voetbal zit te kijken. De bal komt er in ieder geval opvallend weinig in voor. Jones gebruikte zijn imago als klootzak na zijn spelerscarrière voor een carrière als klootzak in Hollywood. Hij maakte de voetbalklootzak Hollywoodfähig.
3. Marco Materazzi
Marco Materazzi was voor Milanese voetballiefhebbers een reden om de kinderen thuis te laten. Het spel van de Italiaanse sloper was immers niet voor de tere ziel. Internazionale selecteerde haar verdedigers in die tijd sowieso niet op basis van voetballend vermogen. Lucio, Walter Samuel, Iván Cordoba en Materazzi zouden stuk voor stuk niet misstaan in de boksring. Het nietsontziende slagersensemble leverde de Nerazzurri in 2010 de Champions League op. Hét hoogtepunt van zijn carrière had Mad Marco toen al achter de rug. Tien jaar na de legendarische WK-finale van 2006 kondigde Materazzi aan een boek te zullen schrijven over het incident dat de finale, en misschien ook wel Materazzi's carrière, definieerde. Het boek met de titel 'Wat ik echt tegen Zidane zei' bevat 249 beledigingen waarmee Materazzi de Fransman kon laten overkoken. Zoals: 'de Franse filosofie is gestorven toen Michel Foucault stierf' en 'waar zit precies je borstbeen?'. De werkelijke belediging, met daarin een hoofdrol voor Zidane's zus, komt niet in het boek voor.
2. Joey Barton
Hij lijkt een beetje op de Daltons, zeker toen hij zijn snorretje liet staan. Maar zelfs vier Daltons bij elkaar opgeteld kunnen niet tippen aan de hoeveelheid streken die Joey Barton op zijn naam heeft staan. Het repertoire van Bad Boy Barton is te uitgebreid om volledig te behandelen. Daarom een selectie. Hij duwde een sigaret in het oog van zijn Manchester City-ploeggenoot Jamie Tandy, ging een vijftienjarige Everton-fan te lijf, mishandelde een taxichauffeur en trakteerde meerdere teamgenoten op een blauw oog. City-ploeggenoot Ousmane Dabo moest zelfs in het ziekenhuis worden opgenomen na een stoot van Barton. In het nachtleven van Liverpool trok hij die lijn door. Het kostte een tiener al zijn voortanden en het kostte Barton een gevangenisstraf van 77 dagen. Weinig verrassend zag Barton bijna net zoveel hotels als gevangeniscellen van binnen. We gaan verder: hij toonde het Everton-publiek zijn blote billen, sloeg Tom Huddlestone op de plek waar geen man geslagen wil worden, stompte Morten Gamst Pedersen in zijn maag en schopte en sloeg nog een heel bataljon spelers, onder wie Carlos Tévez, Vincent Kompany en Sergio Agüero. Voor het volledige overzicht van wandaden verwijzen wij u naar het internet. Trekt u er gerust een week voor uit.
1. Mario Balotelli
Als enfant terrible van de bovenste plank bezit Mario Balotelli Barwuah een bladvullend repertoire aan misdragingen. Toch heeft de Italiaan een kant die je eigenlijk niet kunt haten. Balotelli is een frisse wind onder de ideale schoonzonen die de voetbalwereld domineren. Hij heeft lak aan alle regels en is zelfs allergisch voor gras. Het kenmerkt de atypische speler die hij is. De meeste mensen die zich vervelen spelen een potje FIFA, lezen een boek, of kijken een film. Mario Balotelli niet. Als Balotelli niets te doen heeft gooit hij dartpijltjes naar jeugdspelers van Manchester City of zorgt hij voor een vuurwerkshow in zijn eigen huis. Toch leek hij zelf niets te snappen van de kritiek op zijn gedrag. Ooit stelde hij de hele voetbalwereld de vraag 'Why always me?'. Nou Mario, je doet het toch echt allemaal zelf. Maar blijf er alsjeblieft mee doorgaan, want juist zulke excentrieke figuren maken het voetbal zo mooi.
