Sindsdien is iedere ontmoeting een veldslag en zaterdag is er een nieuwe editie. In het Emirates Stadium trappen Arsenal en Tottenham Hotspur het weekend af met de North London Derby, een wedstrijd die in de loop der jaren een spervuur aan spektakelstukken heeft opgeleverd. ELF maakte een kleine selectie uit het recente verleden.
Arsenal – Tottenham Hotspur 2-3 (2010)
Overwinningen van Tottenham in het huis van de buurman zijn zeldzaam: in de laatste dertig jaar lukte het de Lilywhites maar twee keer. De enige triomf tot dusver in het Emirates Stadium was geheel in stijl meteen een memorabele. Daar zag het voor rust niet naar uit: het plan van Arsène Wenger werkte uitstekend. Na de pauze keerden de kansen: een flits van Gareth Bale en een strafschop van Rafael van der Vaart(nadat Cesc Fábregas op onverklaarbare wijze stond te volleyballen) trokken de stand gelijk. Vlak voor tijd kopte Younes Kaboul zijn club in een geluksdelirium.
Arsenal – Tottenham Hotspur 4-4 (2008)
Fábregas, weer hij, had het vuurtje al wat opgestookt door te suggereren dat Tottenham nog niet van het dameselftal van Arsenal kon winnen. Niet heel tactvol om te zeggen voor een derby, maar de buren van White Hart Lane stonden na een waardeloze seizoensstart inderdaad hopeloos onderaan. David Bentley scoorde een wereldgoal om verrassend voor 0-1 te zorgen, daarna klonk alleen nog de trom van Arsenal. Bij 4-2 in de slotfase geloofde de thuisploeg het verder wel, terwijl ook wat supporters de tube al hadden opgezocht. Verkeerd gedacht: Jermaine Jenas en Aaron Lennon trokken de zaak gelijk.
Tottenham Hotspur – Arsenal 5-1 (2008)
De halve finales van de League Cup worden over twee wedstrijden gespeeld. Voor deze wedstrijd was het voorspel een 1-1 gelijkspel op het veld van Arsenal geweest. Dat dunne evenwicht werd in de return ruw verstoord. Binnen een halfuur was het al 2-0, om nog voordat het uur geslagen had in 4-0 te veranderen. Uiteindelijk kwamen Wenger en zijn ploeg er met 5-1 nog genadig vanaf. Tottenham zou op Wembley de finale winnen. Wel meteen hun enige grote prijs sinds 1991.
Tottenham Hotspur – Arsenal 4-5 (2004)
Harry Redknapp had in 2008 dus een 4-4 op zijn debuut, maar onder Martin Jol liep het nog gekker. Jol was aangesteld als opvolger van de ontslagen Fransman Jacques Santini en kreeg meteen Arsenal voor zijn kiezen. Net als Redknapp zag ook hij hoe zijn ploeg op voorsprong kwam, alleen nu domineerde Spurs de eerste helft ook daadwerkelijk. Op slag van rust maakte Arsenal gelijk. Het was de opmaat naar een krankzinnige tweede helft, waarin er tussen alle doelpunten in maar amper gevoetbald kon worden. Arsenal won met 4-5.
Tottenham Hotspur – Arsenal 2-2 (2004)
Voor een hele generatie is het oogstrelende, maar waar nodig ook spijkerharde Arsenal dat in 2004 ongeslagen kampioen werd de beste ploeg die ze ooit in Engeland hebben zien spelen. De titel werd, zoals het hoort, binnengehaald op vijandige grond. Een puntje volstond voor de landstitel. Lange tijd leek het alsof het er drie zouden worden, totdat een late strafschop van Robbie Keane zorgde dat Spurs toch nog een puntje overhielden. Het kon niet deren. Arsenal werd in een dubbeldekker door een zonovergoten Londen gereden. Langs de weg, in Arsenaltenue, stond onder anderen een jonge Harry Kane. Hoe tijden veranderen.
