Een jaar geleden zat Nicolas Lombaerts nog bij de Rode Duivels voor de wedstrijd tegen het nietige Gibraltar. Gezien de enorme concurrentie achterin had hij niet verwacht speelminuten te maken, maar het zegt toch iets over zijn nog steeds aanwezige kwaliteiten. Met zijn transfer afgelopen seizoen naar Oostende heeft hij het zichzelf echter niet makkelijker gemaakt. Toch gelooft de inmiddels 32-jarige Lombaerts nog steeds deel te kunnen uitmaken van het Belgische team. “Ik hoef niet onder te doen voor Laurent Ciman of Dedryck Boyata.”
Het zou op z’n minst opmerkelijk zijn als er een speler van Oostende in de WK-selectie van de Belgen zou zitten. De club uit de kuststad is absoluut geen hoogvlieger. Bovendien zat Lombaerts daar aan het begin van het seizoen zelfs een tijdje op de bank, met als reden dat de fysieke testen niet naar behoren waren. Een veel gehoorde kritiek in zijn loopbaan, die gekenmerkt wordt door blessureleed.
In maart van dit jaar tekende de verdediger al bij Oostende om onzekerheid over zijn toekomst te voorkomen. Collega-verdedigers uit België als Vincent Kompany, Thomas Vermaelen en Jan Vertonghen hebben een grotere staat van dienst dan Lombaerts, maar het was zeker niet gek geweest als je tien jaar geleden had voorspeld dat ook Lombaerts tot dat rijtje zou gaan behoren. Knieleed zorgde ervoor dat hij in de hoogtijdagen van Zenit lang aan de kant stond. Ploeggenoten als Andrei Arshavin en Anatoli Tymoschuk vertrokken vervolgens naar respectievelijk Arsenal en Bayern München.
In duel met Mario Mandzukic
Dochter
Dat hij in tien jaar Rusland uitgroeide tot een clubicoon van Zenit speelt op dit moment van zijn loopbaan niet meer mee voor zijn plek in de Belgische selectie. Eerder miste hij ook al het Europees kampioenschap en op het WK in Brazilië van 2014 mocht hij slechts één keer opdraven. Lombaerts zal het gevoel hebben dat er iets nog niet is afgemaakt. Tegen HUMO vertelde hij onlangs: “Het is een extra motivatie dat het in Rusland is. Misschien dat ik het al had opgegeven als het ergens anders was geweest.”
Lombaerts beseft dus dat het lastig gaan worden, zo niet onmogelijk. Sinds midden september speelde hij elke wedstrijd negentig minuten, dus wat betreft het fysieke zit het goed nu. Rijst enkel de vraag waarom hij koos voor het kleine Oostende, terwijl in een eerder stadium ook clubs als PSV en Anderlecht werden genoemd. “Ik wilde terug thuis zijn, en Oostende is een club met veel ambitie. Maar de grootste verrijking is dat ik mijn dochter elke dag kan zien”, zei hij tegen HUMO. Daar weegt geen wereldkampioenschap tegen op.
