Het blijft een mooi verhaal. Twee in Nederland geboren jongens, zonen van Nederlandse moeders en Nigeriaanse vaders, die vanuit West-Afrika worden opgedoken in het kleine Nederland. Want naast William Troost-Ekong maakt ook Tyronne Ebuehi deel uit van de Nigeriaanse selectie. De rechtsback verruilt komende zomer ADO Den Haag voor de Portugese topclub Benfica.
Of Ebuehi volgende week naar Rusland mag afreizen, is nog onzeker. Zijn lot ligt in handen van de Nigeriaanse bondscoach, de Duitser Gernot Rohr. De concurrentie op de rechtsbackpositie is groot. Troost-Ekong, centrale verdediger van Bursaspor, is een zekerheidje. De voormalige speler van FC Groningen en FC Dordrecht mag zelfs rekenen op een basisplaats. In Rio de Janeiro won de verdediger twee jaar geleden Olympisch brons.
Europese zoektocht
Troost-Ekong maakte drie jaar geleden onder Stephen Keshi tegen Tsjaad zijn debuut voor de Super Eagles, nadat hij in de jeugd ook voor vertegenwoordigende Oranje-teams was uitgekomen. Troost-Ekong: “Keshi heeft een nieuw proces in werking gezet. Men ging in Nigeria op zoek naar jongens die in Europa hun voetbalopleiding hebben genoten. Er lopen bij ons jongens rond die in Nederland, Duitsland en Engeland geboren zijn. Sommigen hebben één Nigeriaanse ouder, zoals Tyronne en ik. Maar Alex Iwobi van Arsenal heeft twee Nigeriaanse ouders. Hij is wel in Engeland geboren.”
Hij heeft het niet altijd makkelijk gehad, Troost-Ekong. “In Nigeria word ik gezien als blank. Toen ik net erbij zat, had de groep zoiets van: waarom wordt hij erbij gehaald? Niet dat ik de eerste halfbloed was. Peter Odemwingie was tot dan toe denk ik wel de bekendste. Hij is half Russisch, half Nigeriaans. Maar omdat hij in Nigeria is opgevoed, werd hij makkelijker geaccepteerd. Ik werd in het begin enorm bekeken.”
Clashes met Oliseh
Met Keshi was er sprake van wederzijds respect. Dat kan niet gezegd worden over zijn relatie met Sunday Oliseh. “Sunday was mijn tweede bondscoach. Wij mogen elkaar niet, we hebben een paar akkefietjes gehad. Hij vond dat ik als witte jongen te soft was. Ik vormde samen met Leo Balogun, een halve Duitser, het centrum.”
“Toen we een keer verloren, kregen wij de schuld. Wij halfbloedjes hadden niet hard genoeg gespeeld. Wat een ongelooflijk domme uitspraak! Zo makkelijk gezegd ook. Dat is mij altijd van hem bijgebleven. De kwalificatie voor het WK voelde daarom extra goed. Leo en ik dachten hetzelfde. Blijkbaar waren we toch hard genoeg.”
Next step
“Het samensmelten van de Europese en Afrikaanse Nigerianen zien ze als the next step. Op de één of andere manier lukt het maar niet om zelf goede spelers op te leiden. Het barst van de academies, het wemelt van het talent, maar er breekt bar weinig door.”
“Het ontbreekt ze aan velden, materiaal en coaches om het talent te ontwikkelen. Dus gaan ze op zoek naar Europese jongens met Nigeriaanse roots. Europese spelers hebben ook iets extra’s. Neem Tyronne: voetballende backs kennen ze niet in Nigeria.”
Torenhoge verwachtingen
Eén ding is zeker: de verwachtingen voor het WK zullen in Nigeria torenhoog zijn, hoe onrealistisch dit ook mag klinken. Troost-Ekong: “Dat zit in onze cultuur gebakken. De overwinning op Argentinië in november heeft als een katalysator gewerkt. Op televisie spreken ze al maanden over de kwartfinales en op social media worden we wereldkampioen. Maar als we één keer verliezen, dan kunnen we er helemaal niets van. Gezien de loting (Nigeria moet het opnemen tegen Argentinië, Kroatië en IJsland, red.) mogen we blij zijn als we de tweede ronde halen.”
Spelersraad
Na de onverkwikkelijke taferelen tijdens de Olympische Spelen van Rio, waar de Nigeriaanse voetballers twee dagen in staking gingen wegens achterstallige betalingen, namen de spelers in aanloop naar het WK maatregelen. Troost-Ekong, die samen met Ahmed Musa, Kenneth Omeruo en John Obi Mikel deel uitmaakt van de spelersraad: “We hebben wat de WK-premies betreft alles besproken en op papier laten zetten. De contracten zijn getekend. De verdeling van de premies is altijd een dingetje bij de Afrikaanse landen, een vervelende afleiding. Het is goed dat we afspraken in een vroeg stadium hebben gemaakt. Nu moet de bond haar afspraken nakomen. We gaan het zien.”
Totale adoratie
Voetbal in Afrika. Je moet het volgens Troost-Ekong gezien hebben om het te kunnen geloven. “Je maakt van alles mee, je komt soms ogen en oren tekort. Maar bedreigend is het niet. Afrikaans voetbal kan intimiderend zijn als je er niet klaar voor bent. En na het laatste fluitsignaal moet je maken dat wegkomt, of eerder zelfs.”
“De mensen zijn écht fan van je, het is totale adoratie. Ze kleden je uit voordat je er erg in hebt. Ze willen alles van je hebben, tot je slidingbroekje aan toe. Daar moet je jezelf tegen beschermen. Voor de mensen is er niets belangrijker dan de Super Eagles. Toen wij in Brazilië brons wonnen, gingen de mensen massaal de straat op en was het dagenlang feest.”
“De meeste Nigerianen zijn straatarm. Het voetbal is hun enige houvast. Als je wint voelt het als hun overwinning, als je verliest is de teleurstelling gigantisch. Wat ik ook opvallend vind: de meeste mensen lepelen moeiteloos alle uitslagen, doelpuntenmakers en spelers op van de laatste vijftig jaar. Het hoort bij hun voetbalcultuur en gaat gepaard met een enorme berg aan trots. Nigeria is het meest dominante voetballand uit de geschiedenis van het Afrikaanse voetbal.”
