Gisteren in de wedstrijd tegen Crystal Palace was de eindpass van Robertson niet geweldig, maar toch stoomde hij weer meerdere keren over de linkerflank alsof de duivel op zijn hielen zat. De 24-jarige Schot speelt elke wedstrijd in de allerhoogste versnelling en maakte binnen één jaar waar waarom Liverpool in de zomer van 2017 negen miljoen euro voor hem over had. Sterker nog, met terugwerkende kracht is Robertson een koopje gebleken.
Hij ligt weliswaar nog tot 2021 vast, maar de ontwikkeling van Robertson gaat zo snel dat Liverpool hem graag wil belonen voor zijn goede spel. Zo zouden The Reds zijn weeksalaris willen verdubbelen tot 60.000 pond per week. Een uitstekend salaris, maar Liverpool-fans zouden hem zelfs meer aanbieden. Op internet komen tweets voorbij als: ‘Ik zou hem honderdduizend euro per week geven, want de man is een revolutie’ of ’60.000 euro per week voor Robertson is een grap. De beste man is de beste linksback van Europa. Betaal hem wat hij waard is.’
Een pegel tegen Crystal Palace
Vierde niveau
Kortom, het is duidelijk dat Robertson geliefd is op Anfield. En hij is niet alleen geliefd bij de fans, maar ook bij coach Jurgen Klopp. Niet van het begin, want de Duitser vertelde Robertson dat hij aan zijn verdedigende kwaliteiten moest werken. Klopp prikkelde hem en de rest is verleden tijd: met Robertson zijn middelmatige verdedigers als Alberto Moreno verleden tijd bij Liverpool.
De weg die Robertson heeft afgelegd is geen gewone. Hij startte zijn loopbaan op het vierde niveau bij Queens Park in Schotland, nadat hij daarvoor in de jeugd voetbalde van Celtic. Daar keerde hij niet terug, want Robertson maakte de stap naar Engeland via Dundee United. Hij ging naar Hull City en daar groeide hij uit tot een gewaardeerde kracht in de Premier League. Volgens Klopp was niemand geïnteresseerd in hem vanwege zijn verdedigende kwaliteiten. Hoe verhouden zijn statistieken zich ten opzichte van andere backs van Premier League-toppers?
We vergelijken de statistieken van Robertson met die van Marcos Alonso (Chelsea), Ashley Young (Manchester United), Fabian Delph (Manchester City, waar Benjamin Mendy vorig seizoen te weinig speelde) en Nacho Monreal (Arsenal). Direct valt op dat het verdedigend nog steeds beter kan bij Robertson, maar het is ook niet dat hij uit de toon valt. Die anderen zijn enkel nog iets sterker. Vooral in lijf-aan-lijf duels valt er nog het een en ander te verbeteren voor de international van Schotland.
| Alonso | Robertson | Young | Delph | Monreal | |
| Duels gewonnen% | 49,6% | 39,4% | 43,0% | 52,2% | 44,7% |
| Gemiddeld aantal intercepties | 1.30 | 1.14 | 1.76 | 1.32 | 1.75 |
| Gemiddeld aantal opruimingen | 2.09 | 2.45 | 2.41 | 1.77 | 2.68 |
| Succesvolle overnames 1-op-1% | 50% | 56,3% | 57,5% | 92,7% | 54,6% |
Dan aanvallend, waar Robertson volgens zijn trainer altijd al in uitblonk. De meeste assists komen dan ook van zijn voet. Sowieso sticht Robertson het meeste gevaar, want hij gaf gemiddeld ook de meeste sleutelpasses en stond het vaakst aan de basis van een kans. De scherpe bal tussen keeper en verdediger behoort inmiddels tot het handelsmerk van Robertson en daar kunnen de andere backs uit de Premier League niet aan tippen. Als hij verdedigend dezelfde stappen blijft zetten, hoeft Liverpool de komende jaren niet meer om te kijken naar de positie van linksachter. En daar mag dan best meer dan zestigduizend euro per week tegenover staan.
| Alonso | Robertson | Young | Delph | Monreal | |
| Aangekomen passes% | 79% | 87% | 80% | 93% | 89% |
| Gemiddeld aantal gecreëerde kansen | 0.88 | 1.09 | 0.76 | 0.45 | 0.43 |
| Gemiddeld aantal sleutelpasses | 0.82 | 0.86 | 0.62 | 0.36 | 0.36 |
