Niet gek ook. Een wedstrijd op St. James’ Park zou iedereen een keer moeten doen. Het majestueuze stadion heeft door de ligging midden in de stad nog meer allure. Wie de club volgde in tijden van Gary Speed, Bobby Robson, Alan Shearer en Kevin Keegan, houdt daar bijna als logisch sympathie voor de Magpies aan over. Champions League-avonden aan Tyneside hoorden bij de jaren negentig zoals flippo’s, de eerste PlayStation en Oasis. De overeenkomst: alle vier anno 2018 ingehaald door de tijd. Wat is er toch met Newcastle United aan de hand?
Mike Ashley
Nog steeds zijn de zeevaarders uit IJmuiden verre van alleen. Zaterdag werd het toeschouwersaantal geklokt op ruim 51.000. Ze moesten toezien hoe Leicester City simpel met 0-2 won. Met twee armzalige puntjes uit zeven wedstrijden staat de Toon Army gedeeld laatste in de Premier League. Na 2009 en 2016 dreigt opnieuw een degradatie. Wie de ploeg ziet spelen is weinig verbaasd. Hoe kan zo’n grote club zo’n bedroevende ploeg hebben?
Want dat is het probleem. Kenedy, Ayoze Perez, Joselu, Christian Atsu, DeAndre Yedlin of Ciaran Clark zijn gewoon geen spelers voor in de duurste competitie ter wereld. Zet deze ploeg in het Championship neer en ze krijgen het heel moeilijk, zo is iedereen het eens. Trainer Rafa Benitez blijft dan ook vrijwel buiten schot bij de aanhang. Mike Ashley daarentegen krijgt gigantische kritiek, om het mild uit te drukken. Hij zou de hand op de knip houden. Wie voor advocaat van de duivel wil spelen kan de ondernemer gelijk geven: in 2015 gaf hij Steve McClaren honderd miljoen euro om speelgoed voor te kopen. Het resultaat: degradatie.
Woedend op de 'salade-ontwijker'
Benitez heeft alleen veel beter in staat getoond de juiste spelers aan te wijzen: de Spanjaard kocht verstandig in en liet namen doorschemeren van spelers die later inderdaad tot grote namen zouden uitgroeien. Ashley houdt sinds 2015 het geld redelijk op zak. Vorig seizoen kwam hij er aardig mee weg, United eindigde keurig als tiende met een weinig denderende selectie. Dit jaar lijkt de ploeg nog wat kwaliteit te hebben ingeleverd. Analist Ian Wright vergelijkt Ashley met een Romeins keizer. “Hij komt ergens binnen en neemt alles dat er is, zonder te letten op het welzijn van de mensen of het instituut.”
Wel, de keizer kwam zaterdag eens kijken en werd begroet met een gifcocktail. Keegan, nog altijd de grootste levende volksheld in de stad, had net die week een paar boekjes opengedaan over Ashley, met weinig positieve onthullingen. Ashley, oprichter van sportwinkel Sports Direct, wil de club wel verkopen, maar alleen voor de absolute hoofdprijs. De supporters vroegen zingend waar het geld heen was: Leicester gaf deze zomer opnieuw meer dan honderd miljoen uit. Dat is niks bijzonders meer in de Premier League. Het was niet eens het toppunt: Ashley kreeg ladingen scheldkannonades te verduren. 'Salade-ontwijker', naar zijn postuur, was nog het vriendelijkste.
Mike Ashley ziet toe hoe zijn club minder en minder waard wordt, maar weigert vooralsnog al te veel toe te geven op de vraagprijs. Zijn trainer Benitez ontslaan zal hij niet durven. De Spanjaard is onverminderd populair bij de aanhang. Rest hem één optie: verkopen of in januari een flinke smak geld aan zijn trainer geven. Anders lijkt een derde degradatie onder zijn bewind onafwendbaar. En zelfs de pelgrims uit IJmuiden hebben hun grenzen.
