Sindsdien werden er 36 hoofdprijzen verdeeld onder een hoop clubs. Zelfs Portsmouth, Birmingham City, Swansea City, Leicester City en Wigan Athletic vielen in de prijzen. Tottenham Hotspur, daarentegen, won nooit meer wat. Onder Mauricio Pochettino is Tottenham terug bij de Engelse top, maar toch wil het maar niet lukken om dat met een prijs te bekronen. Een aantal keren waren ze er wel erg dichtbij.
Lang sputterde de motor in Noord-Londen omdat er dubieuze trainers aan het roer zaten. Ramos was geen foutloze trainer, zelfbenoemd analfabeet Harry Redknapp wist spelers wel te motiveren maar kon op het tactisch front nooit imponeren. André Villas-Boas besloot tot een experiment zonder enige vorm van verdediging en alleen Tim Sherwood vond Tim Sherwood een geschikte trainer voor een topploeg.
Wonderdokter Pochettino
Enter Mauricio Pochettino. De Argentijn wordt medio 2014 overgenomen van Southampton. In het eerste seizoen haalt hij gelijk de finale van de League Cup, maar ditmaal is Chelsea op Wembley te sterk en voorkomen de Blues een herhaling van 2008. Pochettino landt met Tottenham op de vijfde plaats in de stand. Het geld van de megaverkoop van Gareth Bale is verbrast aan matige spelers. Dat blijkt een geschenk voor jongens als Harry Kane en Dele Alli, die zich kunnen ontbolsteren. Het publiek heeft hen liever dan de falende vedettes die gekocht zijn.
In het seizoen 2015-2016 hebben ze bovendien een gouden kans op het kampioenschap. Manchester United, Arsenal en Manchester City zijn aan nieuwe trainers toe, bij Chelsea maakt José Mourinho er zoals in ieder derde seizoen een zootje van en in Liverpool moet Jürgen Klopp met enorme bezems door de puinhoen van Brendan Rodgers vegen. Kane en Alli zijn gelanceerd en kunnen uitstekend voor de titel gaan, zou je zeggen. Laat dat buiten Leicester City gerekend zijn. Tottenham volgt, maar knoeit te vaak en laat Leicester het wonder voltrekken. Sterker nog: de Spurs geven na een hopeloze capitulatie op de slotspeeldag de tweede plek nog uit handen. Aan Arsenal.
Bottlers?
De Gunners, en bij uitbreiding heel Engeland, kan de lol niet op. Derde worden in een rechtstreeks duel, dat kan alleen Tottenham fucking Hotspur. ‘Bottlers’ zijn het, een Engelse term voor ploegen of spelers die onder druk steevast niet thuis geven. Ook het seizoen erop houdt Tottenham de druk erop, als enige kan de ploeg Chelsea bijbenen. Ook nu is stom puntenverlies weer de doodsteek: een 1-0 verlies bij West Ham United maakt een einde aan alle aspiraties. Tottenham eindigt wel als tweede, de beste klassering sinds de laatste landstitel in 1961.
In dat licht moeten de prestaties van Mauricio Pochettino ook bezien worden. Tottenham werd onder de Argentijn vijfde, derde, tweede en opnieuw derde. En wie weet wat er dit seizoen mogelijk is, nu Liverpool en Manchester City niet bepaald overtuigen.. Maar een prijs, die is nog ver weg nadat opnieuw Chelsea in de weg stond in de League Cup. Maar moeten we ons daar blind op staren bij Pochettino, die zonder enorme budgetten een revolutie moet plotten?
