Volgende dieptepunt: een veldbestorming van het Colchester Community Stadium. De vicekampioen van Europa verliest na strafschoppen op het veld van League Two-ploeg Colchester United. Het enige voordeel aan het saaie, identiteitsloze stadionnetje is dat de dure spelers van Mauricio Pochettino maar drie koprollen van snelweg A12 verwijderd zijn, de autoroute die rechtstreeks van Oost-Engeland terug naar Londen loopt. Weer een kans op een prijs verkeken. Geen uitzege in eigen land sinds januari van dit jaar. Waar ging het mis?
Uitglijder in Burnley
Het zou toch niet? Rond Kerst van het vorige seizoen begint Manchester City punten te morsen. In januari is Liverpool aan de beurt met een reeks gelijkspelletjes. Ineens staat Tottenham nog maar een paar punten achter. De Spurs pakken steeds hun puntjes, Harry Kane is lekker op schot en op 23 februari kan de ploeg op drie punten van leider Liverpool komen. Moeten ze alleen wél winnen bij Burnley. Na tien dagen rust, ongeziene luxe op de overvolle voetbalkalender, moet dat lukken, niet? Nee dus. Kane pikt zijn goaltje mee, maar de Clarets winnen met 2-1. Als Chelsea vier dagen later ook te sterk is, worden de titelambities begraven. In het restant winnen ze twee competitiewedstrijden. Eentje tegen Huddersfield, dus die telt niet.
Alles op Europa
In de Premier League strompelt Tottenham wonderwel nog naar een vierde plaats, omdat Arsenal en Manchester United het nog bonter maken. De vorderingen in Europa zijn daarentegen spectaculair. Borussia Dortmund wordt overtuigend verslagen, waarna het tijd is voor Houdini in tweevoud. De VAR bij Manchester City en Lucas Moura bij Ajax helpen de Londenaren twee keer over de streep als niemand het nog verwacht. Europese finales zijn onontgonnen terrein voor de club, die het nieuwe stadion op de ultieme manier kan inlijsten. Helaas voor hen is de finalehorde in Madrid te hoog.
Het geld rolt!
Misschien heeft Pochettino het toch gezien, dat het zo niet verder ging. Vorig seizoen was er zoveel lof voor het feit dat Tottenham hun jonge ploeg niet versterkte op de transfermarkt. Zeker toen het goed liep werd de Argentijnse manager terecht de hemel in geprezen, maar ook hij kende de kwakkelvorm van de tweede seizoenshelft. Het geld rolt dus: Tanguy Ndombélé en Ryan Sessegnon zijn de twee in het oog springende aankopen. Behalve Kieran Trippier blijven de bepalende spelers aan boord, ook de gewilde Christian Eriksen. Een aanval op de top twee is niet realistisch, maar in hun prachtige nieuwe arena wil Tottenham voorlopig wel de derde club van Engeland zijn.
Zand in de motor
Het begint goed. Aston Villa wordt na rust overrompeld en na een nieuwe VAR-gate sleept Spurs een punt weg uit het Etihad Stadium, iets dat hoogst zelden gebeurt. Daarna gebeurt iets nog gekkers: Newcastle United wint een uitwedstrijd, nog wel bij Tottenham. De ploeg blijft maar morsen, lekt bij Olympiakos al twee CL-punten en is nu vernederd in de League Cup. Pochettino, zo boos dat je het door de BBC Sport-pagina voelt branden, verklaart dat er ‘iets moet worden gedaan aan de verschillende agenda’s in de selectie’. De razernij is niet gespeeld. Hij moet snel een oplossing zoeken, anders kon dit wel eens een heel vervelend seizoen worden. Tenzij Lucas Moura.. u weet wel.
