Corona
Memisoglu was uitstekend bezig bij zijn club HBS, maar het coronavirus gooide ook voor hem roet in het eten. "Ik was op dat moment bezig aan een goede reeks met HBS", vertelt hij in gesprek met ELF Voetbal. "In vijftien wedstrijden heb ik daar twaalf doelpunten gemaakt en negen assists gegeven. Toen kwam het coronavirus en ben ik gewoon voor mezelf blijven trainen. Ik heb veel apparatuur om te sporten en boksen is ook een hobby. Die periode ben ik dus zeker fit gebleven. Er was in eerste instantie veel belangstelling van clubs uit de Tweede Divisie, maar door corona werd dat allemaal wat minder. Gelukkig kwam deze uitdaging bij Eskilstuna City op mijn pad en die heb ik met beide handen aangepakt. In Zweden moeten we ook de anderhalve meter afstand houden, maar verder is het allemaal veel minder dan in Nederland. Ik merk er zelf bijna niks van. Het gedrag van mensen is hier sowieso anders. Iedereen is in Zweden veel meer op zichzelf."
Derde Divisie
Op Nederlandse bodem was de aanvaller de afgelopen jaren vooral te vinden in Den Haag en omstreken. "In de jeugd heb ik veel clubs gehad. Ik ben begonnen met GSC ESDO. Daarna heb ik een jaartje bij Haaglandia gevoetbald, maar dat vond ik helemaal niks. Toen heb ik ook nog vier jaar bij Laakkwartier gespeeld. Vervolgens was ik een seizoen te vinden bij RKAVV om daarna te gaan spelen bij Forum Sport. Als ik terugkijk naar mijn jeugd dan zijn Laakkwartier en Forum Sport toch wel mijn clubs. In mijn tijd bij Forum Sport A1 mocht ik bij FC Dordrecht op stage komen. Daar heb ik drie keer meegespeeld, maar helaas werd ik niet aangenomen. Bij Quick kreeg ik wel de kans in het eerste, dat in de Derde Divisie speelt. Daar kwam ik als jeugdspeler echt als nobody aan."
"In mijn laatste seizoen bij de jeugd scoorde ik meer dan dertig keer, maar het voetballen in een eerste elftal is toch wel wat anders. Na de winterstop werd ik tegen alle verwachtingen in basisspeler. Uiteindelijk heb ik twee seizoenen bij Quick gespeeld en daarna ben ik naar Westlandia vertrokken. In die periode ben ik veel geblesseerd geweest, maar toch kwam ik als linksbuiten in de dubbele cijfers met doelpunten en assists. Ik wilde graag naar de Tweede Divisie. Dat ging door drie enkelblessures niet door. Vorig jaar besloot ik naar HBS in de Hoofdklasse te gaan. Dat was misschien wel een stapje terug. Een transfer naar de Tweede Divisie zat er niet in en met Westlandia kon ik het niet eens worden. Mijn jaar bij HBS heeft erg goed uitgepakt, want ik ben nu dus profvoetballer in Zweden en dat gaat uitstekend."
Memisoglu (rugnummer 10) viert een treffer namens Westlandia.
Eskilstuna City
Inmiddels is Memisoglu te bewonderen op het vijfde niveau van Zweden. "Ik heb in Nederland nooit een echte kans in het profvoetbal gekregen. Deze mogelijkheid heb ik dus met beide handen aangepakt. Ik ben via via in contact gekomen met zaakwaarnemer Jazzley John, die ik helemaal niet kende. Ik mocht een dagje stage komen lopen in Rotterdam en dat ging super. Twee dagen later zat ik al in het vliegtuig naar Zweden. Gelukkig spelen er bij Eskilstuna City ook twee andere jongens uit Nederland. Eigenlijk zou ik een weekje stage komen lopen, maar na twee dagen was ik al aangenomen. Toen ben ik terug naar Nederland gegaan om de laatste dingetjes te regelen en mij spullen te pakken. Alles is vrij snel gegaan."
Ondanks een zware periode kende de geboren Hagenaar eigenlijk geen twijfel over zijn avontuur. "Ik heb persoonlijk een lastige tijd achter de rug. Mijn neefje is overleden na een steekpartij in Den Haag. Dat was een hectische periode voor mij en de rest van de familie. We moesten alles organiseren. Het was echt een zware periode. Daarnaast heb ik buiten het voetbal mijn zaken op orde. Ik ben ZZP'er en doe van alles en nog wat. Toen deze kans zich voordeed, wilde ik eerst kijken of het nog wel kriebelde om profvoetballer te worden. Ik wilde ook geen spijt krijgen van mijn keuze. Op mijn zestiende en achttiende had ik bijvoorbeeld al de kans om naar Turkije te gaan. Toen heb ik ervoor gekozen om mijn school af te maken. Daarom heb ik nu mijn eigen bedrijfje en is er vastigheid. De kans in Zweden wilde ik niet laten liggen."
Prof
Het vijfde niveau van Zweden is volgens Memisoglu wel wat anders dan in Nederland. "De voetbalpiramide zit hier anders in elkaar. Ik leef hier echt als een profvoetballer. In Nederland zou dat alleen in de Eredivisie en Keuken Kampioen Divisie zo zijn. Hier ben je op het vijfde niveau ook een prof. Iedereen kan zich dus richten op het voetbal. Dat is iets wat voor mij erg goed werkt. Als ik me op een ding kan focussen, dan ga ik daar echt voor. Ik wil niets liever dan voetballen en ben hier een blij man", aldus de rechtspoot, die meer verschillen ziet. "In Nederland is het zo dat een trainer je niet opstelt omdat hij je manier van lopen niet goed vindt. Hier in Zweden wordt er meer gekeken naar de dingen die je wel kunt. Het is een beetje de Nederlandse mentaliteit om naar het negatieve te kijken. Er is hier veel meer waardering voor de prestaties die je levert."
"Eskilstuna City heeft in het verleden nog in de Allsvenskan gespeeld. Dat is het hoogste niveau van Zweden. Het was de grootste club van de stad, maar dat is door de jaren heen veranderd. Ik ben blij dat ik zelf een mooie bijdrage heb kunnen leveren aan de goede resultaten. Sinds ik uit Nederland ben gekomen, hebben we niet meer verloren. De club wil graag met me door, maar het is voor mij een doel om naar een hoger niveau te gaan. Ik wil minimaal ergens op het tweede niveau spelen. Het maakt me niet zoveel uit in welk land dat zou zijn. Eskilstuna City wil zelf ook stappen omhoog zetten. Ze willen hier weer de grootste club van de stad te worden. AFC Eskilstuna speelt in de Superettan, dat is zeg maar de Keuken Kampioen Divisie van Zweden. AFC is op dit moment de grootste club van de stad."
Memisolgu maakt een van zijn vele doelpunten voor Eskilstuna City.
Stadion
Waar Memisoglu in Nederland vooral op de amateurvelden speelde, beschikt zijn huidige werkgever over een stadion met een capaciteit van 7800 toeschouwers. "Ik moet zeggen dat ik bij Quick, Westlandia en HBS wel eens mooie wedstrijden heb gespeeld met veel mensen langs de lijn. Maar het is wel anders om hier in een stadion te spelen. Helaas kunnen er vanwege corona bijna geen mensen komen. Op dit moment zijn er slechts 150 fans welkom bij wedstrijden. Maar ik heb gehoord dat er normaal gesproken veel supporters zijn", vervolgt de Zuid-Hollander, die samenwoont met twee ploeggenoten. "Wij richten ons hier echt op het voetbal. In onze vrije tijd gaan we niet op stap, dat is niks voor ons. We gaan liever bowlen, wedstrijden kijken of gamen. De club heeft een appartement en boodschappenkaart geregeld. In het huishouden heeft iedereen zijn eigen taken."
"Eskilstuna ligt in het Zuid-Westen van Zweden, op zo'n anderhalf uur rijden van de hoofdstad Stockholm. Ik vind het fijn dat alles hier zo rustig is in Eskilstuna. Er zijn weinig afleidingen dus ik kan me focussen op het voetbal. Zweden is een mooi land. Het is allemaal wat groter dan ik gewend was in Nederland. Ik heb echt niks verkeerds over Zweden te zeggen. Qua stad is het vergelijkbaar met Delft. De taal is echt niet te doen. Sommige Zweedse woorden lijken veel op elkaar, dus dat maakt het extra lastig. Gelukkig spreken de mensen hier goed Engels. Op het veld ken ik wel wat woorden en termen. Maar hele zinnen in het Zweeds spreken, dat zit er nog niet in. Iedere ochtend ben ik in de sportschool te vinden. Daar werk ik onder meer aan mijn snelheid, mobiliteit en kracht. We trainen altijd 's avonds met het team. In de tussentijd ben ik onder meer met het geloof bezig. Dat geeft me rust. Ik kan me hier richten op dingen die goed zijn voor mijn loopbaan."
Memisoglu (rechts) samen met twee teamgenoten van Eskilstuna City.
Goaltjesdief
Memisoglu is in Zweden uit de startblokken geschoten. "In de competitie heb ik als rechtsbuiten in acht wedstrijden tien doelpunten gemaakt en acht assists gegeven. In totaal heb ik voor Eskilstuna City al elf wedstrijden gespeeld. Daarin was ik goed voor vijftien treffers en twaalf assists. Daar ben ik zeker trots op. Ik speel niet eens echt op mijn favoriete positie. In Nederland was ik vaak linksbuiten of spits. Zolang ik maar doelpunten kan maken, maakt mijn positie me niet zoveel uit. Ik vind het dus prima om vanaf de rechterkant te spelen. Voor mijn eerste wedstrijd heb ik op papier gezet wat ik graag wilde behalen in de negen competitiewedstrijden die ik hier kon spelen. Dat waren twaalf doelpunten en zeven assists. Dat laatste heb ik al gehaald."
"We spelen nog een competitiewedstrijd en beginnen dan als nummer twee aan de play-offs. Dat is wel hetzelfde geregeld als in Nederland. We hebben dus nog kans om te promoveren naar het vierde niveau. Mijn contract loopt op 31 oktober af. Dan ben ik dus weer transfervrij. Ik sta voor veel dingen open. Het is mijn doel om ergens op de wereld minimaal op het tweede niveau te spelen. Dat hoeft niet per se in Zweden te zijn. Ik weet dat ik dat kan en hoop op een kans. Ik zal altijd hard werken en heb laten zien dat ik veel doelpunten kan maken. Ik heb veel meegemaakt in mijn leven en heb altijd moeten knokken om dingen te bereiken. Wat dat betreft ga ik nooit van iemand verliezen. Ik kom uit een achterstandswijk en heb op straat leren voetballen. Die mentaliteit zit gewoon in mij. Ik gun iedereen het allerbeste, maar ik mijn hoofd blijf ik de beste. Ik zal er alles aan doen om dat aan iedereen te laten zien. In Zweden heb ik mijn visitekaartje afgegeven en min of meer bewezen dat clubs in Nederland misschien hebben zitten slapen."
Memisoglu (links) viert een van zijn doelpunten met zijn ploeggenoten.
Groot dromen
Over een maand is Memisoglu dus op te pikken in Zweden. "Ik wil graag de stap gaan maken naar een club van het tweede niveau. De jongens die mij kennen uit Den Haag weten dat ik altijd keihard zal werken. Ze zeggen wel eens dat ik dezelfde mentaliteit heb als Cristiano Ronaldo. Hij is natuurlijk van een totaal ander niveau, maar ik sta er wel hetzelfde in als hij. Het blijft mijn droom om ooit in de Champions League te spelen. Ook zal ik ooit graag voor Fenerbahce willen voetballen. Dat is de favoriete club van mijn vader. Je moet altijd groot blijven dromen. Ik kan bij wijze van spreken wel zeggen dat ik over twee jaar voor ADO Den Haag wil spelen, maar wat moet ik dan als dat ook daadwerkelijk lukt? Mijn droom blijft nog steeds om voor Real Madrid te voetballen. Natuurlijk moet het allemaal gek gaan lopen om dat te behalen, maar je moet altijd blijven dromen. Los van het feit of dat realistisch is. Ik weet niet waar mijn lat ligt, maar wat ik zeker weet is dat ik mijn eigen lat altijd hoog leg."
