Er zijn in Nederland een paar onderwerpen waarop - althans zo lijkt het wel - het hebben van kritiek absoluut niet geaccepteerd wordt. De Koningin staat wat dat betreft met stip op één, direct gevolg door Johan Cruijff. Maar ook FC Barcelona - en dan vooral hun handbal speelwijze - zijn door veel media en experts al geruime tijd geleden bijkans heilig verklaard.
Toen FC Barcelona er de afgelopen week eerst in Londen van Chelsea verloor, vervolgens op zaterdag in eigen huis tegen Real de titel verspeelde en daarna ook nog eens niet kon winnen van de 10 man van een al op jaren zijnde Chelsea, was ik dan ook vooral benieuwd hoe al die Barcelona-gelovigen met die teleurstellingen zouden omgaan.
Slecht dus! Op Sport1 bijvoorbeeld, droop de teleurstelling af van de gezichten van de studio- analisten Wim Kieft en Marco van Basten. Ik geloof dat het woord "schandelijk" wel 20 keer viel als omschrijving van de speelwijze van Chelsea. Direct gevolgd door "laf", dat minimaal 15 keer werd gebezigd. Het meest verbazingwekkend was nog het serieuze commentaar van Marco van Basten, die oprecht van mening was, dat scheidsrechter Cakir in de tweede helft een goal van Dani Alves had moeten goedkeuren "omdat het maar om een beetje buitenspel ging".
In de Nederlandse woensdagkranten was het van hetzelfde laken en pak. Het Algemeen Dagblad bijvoorbeeld had het verslag laten maken door Barca-fan Edwin Winkels, die 20 jaar in de Catalaanse hoofdstad heeft gewoond. Dat diens wedstrijdverslag dan ook vrijwel alleen over de verliezer ging en niet over de winnaar Chelsea wekte bij mij dan ook geen verbazing. Een beetje in de stijl van "Wij van WC-eend adviseren WC-eend". Even raar was de kop in De Volkskrant. De krant noemde Chelsea "een gedrocht" .
De Sport1-commentaren, de wedstrijdverslagen in de krant: het stond dus allemaal in schril contrast met de reacties op de straat, waar plezier om de uitschakeling van het machtige Barcelona en bewondering voor de vechtlust van Chelsea elkaar afwisselden. Het feit dat de Londenaren de hele wedstrijd verdedigd hadden, werd door de gemiddelde voetbalfan blijkbaar als logisch en normaal ervaren.
Ik ben het daar helemaal mee eens. Nog afgezien van het feit - ik schreef er al veel vaker over - dat op financieel gebied zowel FC Barcelona als ook Real Madrid tot de grootste valsspelers van Europa behoren en alleen al op deze basis helemaal niet in een Champions League-finale horen te staan, is voetbal voor mij heel wat meer dan het eeuwige tikkie-tikkie van Messi en co. Keiharde duels om de bal, tackles, kopduels, verre ingooien… Het zijn ook allemaal ingrediënten die bij een leuke voetbalwedstrijd horen en die in wedstrijden van FC Barcelona nauwelijks aan bod komen.
Daarom was het voor de voetbalsport heel goed dat "bloed, zweet en tranen-voetbal" eerst Chelsea en - 24 uur later - ook Bayern München tot in de eindstrijd van de Champions League bracht. Ongetwijfeld zullen veel commentatoren voor en na de eindstrijd nog wel een keertje hun frustratie gaan uiten, door te vertellen hoe jammer het wel niet is, dat Messi en Cristiano Ronaldo in München ontbreken. Ik zal het aanhoren en schamper lachen. Voor mij is Bayern München-Chelsea dé droomfinale.
Jan Hermen de Bruijn Hoofdredacteur ELF Voetbal
