"Als ik die fase bij Feyenoord vergelijk met het begin bij Arsenal, dan was het een heel ander soort leven. Bij Feyenoord was het een leven van 'alles'. Het was én Feyenoord en voetbal, maar het was ook met de vrienden een potje poolen, gezelligheid en zelfs op straat voetballen. Ik deed niet eens echt rare dingen, maar het was heel vrijblijvend allemaal. Het was niet echt het leven dat een echte prof zou moeten hebben."
"Bij Arsenal stond zeker die eerste jaren - en nu eigenlijk nog - steeds alles in het teken van voetbal. Wat ik ook doe, altijd denk ik aan voetbal. Vroeger was ik ook al een liefhebber, maar op een andere manier. Voetbal was mijn passie en mijn hobby, maar ik had veel te veel afleiding. Ik was in mijn eigen stad, met mijn vrienden. Ik kende de weg. Toen ik samen met Bouchra in Londen kwam, hadden we niks, we kenden niemand en ik sprak amper Engels. Alles was nieuw. Dan heb je ook gewoon niets te doen."
"Het was een lang proces maar toen is de omslag gekomen: ik ging volledig en uitsluitend voor het voetbal. Daarom ook is dat ergens toch wel iets dat ik jammer vind als ik aan mijn periode bij Feyenoord denk. Dat ik er niet het maximale heb uitgehaald. Dat vind ik nog steeds. Er zat gewoon méér in. Er zijn een paar hele mooie dingen gebeurd, prachtige dingen zelfs en ik kijk er ook nog hartstikke positief op terug. Maar het gevoel dat er meer in zat, dat knaagt wel eens. Dat heeft vooral met mezelf te maken. Nu bij Arsenal haal ik er wel het maximale uit en bij Feyenoord is dat er om een aantal redenen niet van gekomen. Ik had gewoon meer kunnen bieden. En dat is wel jammer."
