Brazilië was vanaf de aftrap de bovenliggende partij. De Zuid-Amerikanen combineerden er vrolijk op los en stuurden de tegenstander van het kastje naar de muur. Amerika, dat de bal niet lang in de ploeg wist te houden, kwam dan ook al na zeven minuten op achterstand. Een vrije trap vanaf rechts werd perfect voor het doel gedraaid door Maicon. Felipe Melo hoefde alleen nog maar zijn hoofd tegen de uitgemeten voorzet te zetten: 1-0.
In het restant van de eerste helft bleven de Brazilianen vrolijk de aanval zoeken. Dat resulteerde in een aantal mooie aanvallen, die meestal stierven in schoonheid. Na twintig minuten kwam de ploeg van bondscoach Dunga eenvoudig op 2-0. Voormalig PSV-aanvaller DaMarcus Beasley verslikte zich in een kortgenomen hoekschop, waarna Brazilië er in de tegenstoot vliegensvlug uitkwam. Ramires had uiteindelijk goed oog voor de vrijstaande Robinho, die oog in oog met doelman Tim Howard zuiver binnenschoot.
Na rust moest Amerika, net als eerder tegen Italië, verder met tien man. Nadat Sacha Kljestan een te grove tackle inzette op de benen van Ramires, trok de Zwitserse arbiter Massimo Busacca een directe rode kaart. Dit deed hij echter wel een minuut na de betreffende overtreding, waardoor wederom het vermoeden ontstond dat de arbitrage tijdens dit toernooi gebruik maakt van de tv-beelden in het stadion.
Met een man minder kon Amerika het snelle spel van Brazilië helemaal niet meer bijbenen. Na een uur spelen viel dan ook de beslissing, toen een prachtige combinatie over drie schijven door Maicon kon worden afgerond: 3-0. Einde wedstrijd, hoewel Benny Feilhaber en Conor Casey namens de VS nog wel de lat troffen. Dat kwam vooral omdat Brazilië het in het laatste half uur een stuk rustiger aan deed. De Gele Kanaries verspilden geen overbodige energie meer en kwalificeerden zich op vrij eenvoudige wijze voor de kwartfinales.
