Vanuit kansarme positie werkte hij zich op. In 2011 werkte Rodrigues in een postsorteertcentrum. Brieven en pakketjes sorteren. Daarnaast volgde hij een studie ICT, ondanks een hekel aan computers. Voetballen deed hij bij FC Boshuizen, in de eerste klasse zondag. Twintig jaar oud. Zijn profdroom in rook opgegaan. Niet doorgebroken bij Feyenoord. Jongensboek gesloten. Weggestopt op de onderste boekenplank, tussen alle andere boeken waar je nooit meer in kijkt.
Sierd de Vos
Nu zit hij op een dakterras in Istanbul. Dure merkkleding om zijn lijf. Een joekel van een horloge om zijn pols. En een privéchauffeur die een tafeltje verderop druk bezig is met de telefonische bestelling van een privéjet omdat een ploeggenoot van Rodrigues later die dag graag bij zijn moeder wil eten. In Portugal. Kosten van het retourtje: 25 duizend euro. Ook daarvoor had Rodrigues een hoop pakketjes moeten sorteren.
"Ik denk nog vaak terug aan de periode dat ik bij TNT Post werkte. Dat heeft me gemaakt tot wie ik nu ben", zegt Rodrigues, terwijl hij routineus met een lepeltje door zijn chai roert. Het is inmiddels een verslaving geworden, die Turkse thee. "Ik reed trouwens niet rond in een busje, wat Sierd de Vos altijd vertelt. Hij zegt dat ik daarom zo snel ben, omdat ik altijd langs de deuren moest. Maar ik zat gewoon in het sorteercentrum, pakketjes en brieven te sorteren. En dat moest snel hoor, daar komt mijn handelingssnelheid vandaan, haha."
Uitzendbureau
Een toekomst bij TNT zag Rodrigues niet voor zich. "Ik vond het werk helemaal niks. Ging er met tegenzin naartoe. De werksfeer was totaal niet prettig. Ik heb veel respect voor ouderen, heb zelf ook ouders die werken, maar mijn oudere collega's benaderden mij zonder respect. Doe dit, doe dat. Ik was mondig, dus dat werkte niet goed. Ben ook een paar keer weggestuurd daar, omdat ik die mensen liep uit te schelden."
In het postsorteercentrum leerde Rodrigues de waarde van geld kennen. Een zeldzaam goed in een voetbalwereld vol talenten die al sinds hun eindexamen meer verdienen dan hun ouders. "Ik weet hoe het is als je niks hebt. Wat hard werken inhoudt. Dan weet je ook hoe je met geld moet omgaan. Het merendeel van mijn teamgenoten weet niet wat daar allemaal achter zit. Ik weet wat mensen voelen. Dat vind ik belangrijk. Sommige mensen moeten rondkomen met 1200 euro per maand. Dat is niet makkelijk. Ook nu ik me geen zorgen meer hoef te maken om geld sta ik daar nog vaak bij stil. Dat gaat er nooit meer uit. Ik weet nog dat ik iedere week uitbetaald kreeg. Via het... hoe heet dat ook alweer? Oh ja, het uitzendbureau. Elke week belde ik met de vraag of ze me konden inplannen. Dat zijn dingen die ik nooit meer ga vergeten."
