Dat Oranje de laatste jaren een transitie is ondergaan, hoeft niemand verteld te worden. Arjen Robben, Wesley Sneijder en een hoop andere vaandeldragers van weleer zijn in de diepe herfst van hun carrière, als ze hun voetbalschoenen al niet weggegooid hebben. Door de aanwezigheid van een hoop talentvolle Eredivisiespelers leek het WK 2014 een voorbode voor de toekomst, het laatste stokje-wisselen op een estafetterace voor mondiaal publiek. De realiteit was dat de nieuwe generatie nog wat tijd nodig had. Het stokje van een Gouden Lichting geef je niet zomaar door. Die wordt begraven en moet met liefde en bovenal geduld verzorgd worden. Hopelijk groeit er dan iets nieuws uit.
Het is bijna ironisch dat tegen Frankrijk de tegengoals uit persoonlijke fouten van verdedigers kwamen. Decennialang stond het Nederlandse elftal voornamelijk bekend om zijn offensieve surplus. Anno 2018 is het ook allerminst troosteloos gesteld met de aanvallers, maar is er op een andere positie een veel grotere concentratie van kwaliteit te bespeuren. Bij onze vier waardevolste spelers zijn er liefst drie centrale verdedigers. Virgil van Dijk en Matthijs de Ligt krijgen een basisplaats van Koeman. Nummer drie, De Vrij, moet het doen met een plek op de bank.
Stijgende lijn
Voor weinig spelers zal de reserverol tijdens afgelopen interlands harder aangekomen zijn dan bij De Vrij. Als een van de weinige Eredivisievoetballers in de WK-selectie van 2014 kende zijn carrière wel een constant stijgende lijn opwaarts. Hij ontwikkelde zich tot een onomstreden basisspeler bij Lazio Roma en verdiende deze zomer een overstap naar het ambitieuze Internazionale. In de tussentijd krikte hij zijn aantal interlands op naar 36. Naar verluidt was hij zelfs kandidaat om aanvoerder te worden bij het aantreden van Koeman, maar gaf de keuzeheer de voorkeur aan concurrent Van Dijk. Door de stormachtige ontwikkeling van De Ligt is ook het andere rechtsbenige plaatsje centraal achterin plots vergeven.
Saillant is dat Koeman en De Vrij ook in het begin van hun gezamenlijke tijd bij Feyenoord botsten. De trainer bestempelde hem destijds als ‘te lief’. “Ik zie te vaak dat hij na een luchtduel op de grond ligt en de spits van de tegenstander niet. Dat kan niet”, zei Koeman destijds. “Het is leuk en aardig als je goed kan opbouwen en inschuiven, maar hij moet meedogenlozer zijn. Ook al is hij pas 21 jaar.”
Van die 21 jaar is weinig meer over en weinig mensen kunnen hem na vier jaar Serie A nog ‘te lief’ noemen. Wellicht was het juist Koeman die met zijn uitspraken De Vrij prikkelde te komen waar hij nu staat. Pijnlijk genoeg krijgt de centrale verdediger niet de kans het zijn voormalige Feyenoord-coach in wedstrijden te laten zien. Tegen Frankrijk maakte De Vrij voor de derde keer op rij geen speelminuten. De spelerspool centraal achterin is bij Oranje enorm sterk. De Vrij lijkt, nota bene net na een transfer naar Champions League-club Internazionale, op dit moment het voornaamste slachtoffer.
