Minder leuk had Misidjan het de afgelopen jaren in het buitenland. Avonturen in Bulgarije en Cyprus liepen niet zoals gehoopt. “Het buitenland viel tegen. In Bulgarije bij CSKA Sofia kreeg ik mijn salaris niet. Dan ontstaat een probleem, want ik maakte afspraken met een club”, vertelt hij gefrustreerd. De linksback verscheurde zijn contract bij de Bulgaarse club, kreeg vijf maanden salaris mee en vertrok. Zijn avontuur bij Ermis Aradippou op Cyprus was ook niet succesvol. “Het land Cyprus is prachtig. Een fantastische plek om te wonen. Ik kreeg alleen vier trainers in drie maanden. Met de eerste drie trainers kon ik prima door één deur, alleen met de laatste niet. Dan houdt het op.”
Hij vertrok. Tien maanden later tekende hij een contract bij De Treffers. Van de Cypriotische zon naar de Groesbeeks kou. Van een profclub met Europese aspiraties naar een amateurclub. “Ik ervoer het niet direct als een stap terug. Ik was tien maanden clubloos, dus ik moest ergens tekenen. Ik kon weer lekker voetballen, daar ging het mij om. In het begin was het even slikken om in de Tweede Divisie te gaan spelen, maar het beviel gelijk goed.” Het ging zelfs zo goed dat Misidjan weer aan de slag kon bij een profclub. “Ik speelde twee maanden bij De Treffers en vertrok naar VVV-Venlo. In Groesbeek kwam ik echt tot mijn recht. VVV haalde mij als aanvulling. Ik zei tegen Maurice Steijn: ‘Ik ga hier nog verrassen’. Dat gebeurde. Ik ging alles spelen en we werden kampioen in de Jupiler League.”
Krasje
Misidjan zou met VVV-Venlo echter niet de Eredivisie ingaan. “Zij wilden een back met ervaring op het hoogste niveau, dat had ik niet. Het boek was niet gesloten, maar ik besloot toch om naar FC Dordrecht te gaan. Achteraf niet de juiste keuze. Met de juiste zaakwaarnemer had ik een stap naar het buitenland kunnen maken, maar het is ook mijn eigen schuld. Ik wilde ook niet te lang wachten met mijn keuze, ik moest iets. Ik wilde het liefst naar het buitenland. Die mogelijkheid kwam niet. Toen toonde FC Dordrecht interesse en koos ik daarvoor. De omgeving was anders dan bij VVV, daar zat ik met betere spelers. Bij FC Dordrecht spelen juist allemaal jongens met een krasje. Het was soms moeilijk om daar tussen te lopen, maar het went. In de winterstop vertrok ik bij FC Dordrecht. Ik tekende een contract bij het Belgische FCV Dender, maar dat ging niet door. Ik had mijn handtekening al gezet, maar de club schreef mij in als semiprof. Daardoor werd het contract ongeldig verklaard.”
Hij keerde voor een halfjaar terug in Groesbeek. In de zomer pikte Spakenburg hem op. “Het beviel prima bij De Treffers en ik kende er twee prachtige periodes. Spakenburg promoveerde en zo’n club kon ik niet weigeren. Het is hetzelfde als Juventus promoveert van de Serie B naar de Serie A. Je weet dat zowel Spakenburg als Juventus in de top mee willen spelen in zo’n geval. Ik kon ook naar IJsselmeervogels toe, haha. Maar het plaatje van Spakenburg klopte. De club was erg daadkrachtig. Dat zie je ook aan de spelers die gehaald zijn. Zo vind ik Kevin Sterling een van de beste buitenspelers van de Tweede Divisie, dat was voor mij ook een signaal. Daarnaast kende ik al enkele jongens. Ik had ook overleg met Nick de Bondt. Hij heeft mij deels overgehaald, ook door hem werd de keuze niet supermoeilijk.”
Beleving
“Er zit weinig verschil tussen de Eerste Divisie en de Tweede Divisie. Ik merk dat de Tweede Divisie elk seizoen professioneler wordt. Ik voel het echt als semiprofvoetbal. Het enige verschil tussen de Eerste en Tweede Divisie zijn de trainingsuren. Bij Spakenburg train ik drie keer in de week, terwijl ik in de Eerste Divisie vijf of zes keer per week trainde. Qua beleving is er wel een onderscheid met de Eerste Divisie, maar dat verschilt per persoon. Ik merk bijvoorbeeld dat ik nog echt een topsportersmentaliteit in me heb. Zo ben ik heel erg kritisch. Een avontuur in de Keuken Kampioen Divisie zie ik niet meer zitten. Daarvoor heb ik het veel te leuk bij Spakenburg. Ik teken ook niet meer bij de eerste beste buitenlandse club. Een overstap moet zowel sportief als financieel een verbetering zijn, anders hoeft het niet meer. Op dit moment doe ik niets naast het voetbal. Toch ben ik wel zoekende. Ik ben benieuwd wat het gaat worden. Ik ben op een leeftijd gekomen waarbij ik moet denken aan een carrière na het voetbal. Een hele week werken zal anders voor mij worden, maar het is een stap die ik moet maken.”
Misidjan draagt Go Ahead Eagles, Almere City en VVV-Venlo een warm hart toe. Dat zijn niet de enige clubs die hij op de voet volgt, blijkt na een blik op zijn Twitteracount. “Ik ben Real Madrid-supporter. Waarom? Het maagdelijk wit is prachtig. Het blijft speciaal. Ik ben ook een Cristiano Ronaldo-fan. Ik heb weleens een wedstrijd van Real Madrid met Ronaldo gezien. Dat was bij Ludogorets, daar speelde mijn neefje Virgil. Het was een Champions League-duel in Sofia. Ik heb veel contact met Virgil. Hij speelt nu bij FC Nürnberg in de Bundesliga. Een prachtige club voor hem."
