Een oprecht kippenvelmomentje eind december 2016, tijdens Serious Request. Dat kwam door het lieve gezicht van de op dat moment al doodzieke Tijn voor de camera's van het glazen huis in Breda. Het verhaal van zijn vader veroverde alle harten in Nederland, inclusief het mijne.
Het maakte een sprongetje, door het ontroerende gebaar van de jongen. Een jongen met hersenstamkanker. Hersenstamkanker: een zeldzame vorm van kanker. Het opereren van de tumor is meestal niet mogelijk, omdat er schade zal ontstaan aan de hersenstam. En daar worden je ademhaling, hartslag en bloeddruk gereguleerd. Kinderen met deze ziekte overlijden meestal in de loop van maanden tot een jaar na de diagnose. Slechts enkele kinderen halen het tweede jaar.
De dood was een onbeschrijfelijk triest vooruitzicht dat Tijn helaas niet kon ontlopen. Toch kwam Tijn in actie voor andere zieke kinderen. Zijn streefdoel was om slechts honderd euro op te halen. Met zijn nagellakactie #Lakaan werden uiteindelijk miljoenen euro's binnengehaald voor het goede doel. Maar meer nog dan dat bracht hij ons, wij in heel Nederland, dichter bij elkaar.
Niet door de verf op onze nagels of door de donaties die we aan Serious Request deden, maar door het warme gebaar van Tijn. Door onze nagels massaal te lakken - in Breda raakten de nagellakschappen zo goed als leeg door deze actie - hebben wij samen onze pet afgenomen voor Tijn. Prachtig.
Maar laten we met elkaar een nog groter gebaar maken. Nog veel te vaak wordt er op de sportvelden namelijk gescholden met de ziekte waar Tijn aan leed. Een kans gemist: ,,Kanker!" Een bal op de paal: ,,Kanker!" Bij de uitroep van dat woord wordt niet beseft welke impact die zes letters kunnen hebben op een menselijk leven. Met het lieve gezicht van kleine Tijn in gedachten worden we echter met onze neus op de keiharde feiten gedrukt. Zo'n klein joch, gevuld enkel met goedheid, getroffen door hersenstamkanker. Een vreselijke ziekte, waarmee je niet moet schelden.
Laten wij op de sportvelden, sportkantines, overal in Nederland, voor én door Tijn, afspreken nooit en te nimmer meer te schelden met kanker. Nooit. Niet na het missen van een kans; niet na een schot op de paal; nooit niet. Hoewel Tijn de uitkomst van zijn diagnose treurig genoeg niet kon ontlopen, kan hij op deze manier in gedachte nog heel lang voortleven. Onder de mensen. In hun harten. Nooit meer met kanker schelden op de sportvelden. Met Tijn in gedachten. Een klein gebaar. Door Tijns grootse gebaar eind december. En wie na het missen van een kans toch zijn agressie kwijt moet, bijt maar op zijn nagel. Uiteraard netjes gelakt.
