De afstand is bijna achtduizend kilometer: tussen Harderwijk, zijn geboorteplaats, en Vancouver, in British Columbia. Als kleine jongen had hij nooit gedacht ooit daar te gaan voetballen of te wonen. Een YouTube-video, een compilatie van beelden uit zijn veertien wedstrijden bij Fortuna Sittard, gemaakt door zijn broer en zaakwaarnemer Nick, bracht Sem de Wit naar de Canadese westkust.
En nu staat het nieuwe seizoen in de United Soccer League, het derde niveau in de Verenigde Staten, op het punt van beginnen. Een competitie voor beloftenteams van de profclubs in de Major League Soccer (MLS), vertelt De Wit. Hij, spelend bij Whitecaps FC 2 met rugnummer 51, is uitgeslapen en heeft zijn breakfast op als we hem bellen. In Vancouver is het acht uur later dan in Nederland.
YOUTUBE
Het was in januari 2016 toen De Wit naar Vancouver verhuisde. Hij wist geen contract te verdienen bij SC Cambuur en trainde voor zichzelf. Broer Nick plaatste een video van Sem op YouTube, in de zoektocht naar een nieuw avontuur. Eerder stond hij onder contract bij Almere City, FC Dordrecht en ADO Den Haag en Fortuna Sittard. "Mijn periode in Nederland is niet gelopen zoals ik had gehoopt. Ik debuteerde als zeventienjarige bij Almere City en werd uitgenodigd voor Oranje Onder 18. Daarna ontstond er een beeld van mij dat ik een lastige jongen zou zijn. En dat ik naast mijn schoenen zou lopen, ook misschien omdat ik al op jonge leeftijd tattoos had. Kijk, ik heb hier en daar ongetwijfeld fouten gemaakt, maar je krijgt door bepaalde verhalen een reputatie waar je niet meer vanaf komt."
En toen klopte Vancouver Whitecaps FC opeens aan.
"Ja, inderdaad. Dat was nogal een verrassing. Het filmpje dat mijn broer had gemaakt stond eerst op iets van vijfhonderd views en opeens zagen we de teller oplopen tot uiteindelijk bijna vijftienduizend. De video bleek ergens gedeeld te zijn en kwam zo ook bij scouts van Whitecaps FC terecht. Zij waren enthousiast en stuurden mij een uitnodiging om op stage te komen. Ik heb toen niet nagedacht en ben in het vliegtuig gestapt. De stage beviel voor beide partijen en toen heb ik hier een contract getekend. Ik kreeg direct het gevoel dat ik in Vancouver met een schone lei kon beginnen."
Heb je jouw broer uitvoerig bedankt voor zijn creativiteit?
"Zeker, ik ben hem heel dankbaar voor wat hij heeft gedaan. Het is de bedoeling dat hij dit jaar met mijn ouders deze kant op komt. Dan leg ik ze wel in de watten. Mijn broer en ik hebben een hele hechte band. We bellen of Skypen soms tot twee of drie keer per dag. We kunnen uren met elkaar praten. Het is soms lastig dat we zo ver van elkaar vandaan zijn. Je kunt niet even langs. Maar je moet ermee leren omgaan. Ik ben na vorig seizoen voor drie maanden in Nederland geweest. Dus ik heb wat tijd ingehaald met vrienden en familie, maar als je dan weer afscheid neemt blijft het lastig."
ZLATAN
Je speelt nu voor de beloftenploeg van Whitecaps FC, maar jouw ambitie is vast om in het eerste elftal te gaan spelen?
"Dat is wel mijn doel, ja. Ik heb een contract getekend bij het tweede elftal. Daarbij is wel gezegd dat ik zou kunnen doorschuiven, wanneer ik stappen maak. En dat doe ik. Vorig seizoen bereikten we met Whitecaps FC 2 de finale van de playoffs. Die verloren we helaas, maar ik werd na het seizoen uitgeroepen tot Player of the Year. Dat is toch wel een mooie bevestiging. Het was een mooi en leerzaam eerste jaar. Inmiddels zit ik tegen het eerste elftal aan. Ik mocht in de voorbereiding op dit seizoen ook mee naar Trinidad en Wales. En ik heb mijn debuut gemaakt in een oefenwedstrijd tegen Crystal Palace. Helaas raakte ik tijdens die trip naar Wales snel geblesseerd. Toen lag ik er vijf weken uit. Maar de trainer van het eerste elftal heeft mij in het vizier, vertelde hij. Een mooie stimulans."
In het eerste team spelen onder anderen ex-Ajacied Mauro Rosales en Marcel de Jong (ex-Roda JC). Heb je hen al ontmoet?
"Ja, ik maak op trainingsdagen weleens een praatje met die jongens. Het was wel apart toen ik voor de eerste keer met Rosales sprak. Ik was als jong jochie helemaal gek van Ajax. Ook in de tijd dat hij bij Ajax speelde, samen met Huntelaar, Stam en Heitinga. Dan is het toch bijzonder om opeens naast hem te staan. Nee, Mauro spreekt geen Nederlands. Maar in het Engels hadden we het vooral over zijn verleden bij Ajax. Hij zei dat hij daar veel heeft geleerd. En Marcel is ook echt een open jongen."
Pa-Modou Kah (ex-Roda JC) kom je ook vast geregeld tegen op de club?
"Klopt, hij is in februari gestopt als voetballer, maar werkt nu in de coaching. Kah is echt heel aardig. Hij heeft een enorme dosis aan ervaring uit zijn tijd in Noorwegen, bij Roda JC, in Qatar en in de MLS. We praten vaak met elkaar, ook over hoe ik beter kan worden als verdediger. Dan geeft hij tips over timing en positioneren, bijvoorbeeld. Kah kan mij zeker helpen om een stap hogerop te maken."
Vanaf wanneer kunnen wij jou dan terugzien bij Whitecaps FC in de Major League Soccer (MLS)?
"Hopelijk zo snel mogelijk. Dat is wel waar ik naartoe wil. Het is wel jammer dat inmiddels een aantal grote namen uit de competitie weer is vertrokken, zoals Lampard en Gerrard. Maar er speelt nog wel een aantal mooie spelers. Zo is Pirlo er nog en Giovinco. Misschien dat deze zomer weer nieuwe sterren komen. Ik heb gehoord dat Zlatan Ibrahimovic graag nog eens in de MLS wil spelen. Nou, laat hem maar komen, haha. Dat zou wat zijn, ik als Ajax-fan tegenover hem op het veld. Geweldig toch? Maar eerst moet ik een vaste waarde worden in het eerste elftal. Dan zien we wel weer verder, hè."
PARADIJSJE
Hoe ziet een gemiddelde (werk)dag voor jou, een speler van Whitecaps FC 2, er eigenlijk uit?
"Meestal sta ik rond een uur of acht op. En vanaf 8.30 uur kun je op de club ontbijten als je wil. Het is niet verplicht. Maar je moet wel voor 9.00 uur binnen zijn. Om 10.00 uur begint de training. Voor die tijd kun je een uurtje relaxen, wat eten of je laten behandelen. Soms hebben we nog een training in de middag. Dan lunchen we tussendoor. Anders hebben we na de training van tien uur weer vrij."
Heb je Vancouver en de omgeving al verkend?
"Nou, na de trainingen ben ik aardig gesloopt. Dan stap ik niet zo snel in de auto om een paar uur de natuur in te gaan. Misschien als we wat langer vrij zijn, want het is hier wel prachtig. Ze hebben hier prachtige lakes. met helder blauw water, waarin je heerlijk kunt zwemmen. Wel oppassen voor beren, haha. Vancouver zelf is ook heel mooi. Zeker als je hier met het vliegtuig aan komt vliegen… Niet normaal. De ligging, zo aan de oceaan, en de skyline maken het echt bijzonder. Hier worden ook veel speelfilms opgenomen. De stad is heel schoon en de inwoners zijn heel open en vriendelijk. Je kunt hier je telefoon ergens laten liggen en een uur later op dezelfde plek terugvinden. Dat weet ik uit ervaring, haha. Het is een veilige stad. Een soort vredig paradijsje. Alleen het weer is iets minder. Hier valt volgens mij nog meer regen dan in Nederland. In juli, augustus en september is er wel zon."
Je woont nu zo'n anderhalf jaar in Vancouver. Ben je inmiddels ingeburgerd in Canada?
"Ik denk het wel. Ik ben ook al naar een ijshockeywedstrijd geweest. Dat gaat flink tekeer. Die sport is in Canada veel groter dan voetbal, of soccer zoals ze hier zeggen. Stadions bij ijshockey zijn kleiner, maar altijd uitverkocht. In de MLS zelden. Dat moet nog groeien. Wat mij wel opviel is dat je hier geen spreekkoren hebt en je wordt niet uitgefloten. De mensen steunen vooral hun eigen teams, in positieve zin. In Nederland is dat wel anders. Canadezen zijn heel beleefd en gastvrij. Zo heb ik Thanksgiving gevierd bij de familie van een vriend van een vriend van mij. Ik had die mensen nog nooit ontmoet, maar mocht gewoon aanschuiven bij het diner en ze betrokken mij er direct bij."
Wat is eigenlijk een traditioneel Canadees gerecht?
"Ze hebben hier iets dat poutine heet: friet met vleesjus en stukken kaas. Een soort frietje oorlog. Het ziet er echt smerig uit, maar het is best goed te eten. Het is wel vet, dus ik moet het niet te vaak eten als ik fit wil blijven, haha. Canadezen eten het na een avondje stappen, zoals in Nederland mensen dürüm of kebab eten. Een vette hap. Ik ben meer van de pannenkoeken. Ik woon met veel jongens van de club in een appartementencomplex. We trekken veel met elkaar op. De ene keer kijken we samen Netflix en de andere keer spelen we een potje FIFA. Maar ik ga ook weleens pannenkoeken bakken. Dan komen ze een voor een langs. Ze ruiken het dan waarschijnlijk al. Ik word inmiddels de Dutch pancake king genoemd, haha. Mocht het niet lukken als voetballer dan kan ik altijd nog een pannenkoekenhuis openen in Vancouver. Want voorlopig hoef ik hier echt niet weg."
