Treinen die structureel geen seconde te laat vertrekken: het is en blijft wennen voor Barry Maguire. In 2019 verkaste hij naar de andere kant van de wereld om zijn geluk in Singapore te beproeven. "In de spits vertrekt hier de trein om de twee minuten. Daarbuiten misschien om de zes minuten. Voor mij was het normaal dat je op je trein moest wachten. Hier hebben ze een strak schema. Ik ken het nog steeds niet hoor, ik loop gewoon een keertje aan en anders wacht ik een paar minuten", vertelt hij vanuit zijn appartement in Singapore.
Over de leefomstandigheden valt niet te klagen. De temperatuur zakt nooit onder de 25 graden, in de overdekte streetfoodmarkten haalt hij dagelijks zijn maaltijden voor een prikkie en tijd om te ontspannen is er genoeg. Maar er moet ook gevoetbald worden. Het Aziatische voetbal staat laag aangeschreven en een carrière als profvoetballer past niet in de Singaporese opvoeding: "Sporten staat niet op nummer een, studeren wel. Hier moet je goede cijfers halen. Negens en tienen. Een zesje is niet voldoende. Omdat hier zoveel grote bedrijven zitten en de druk wordt gelegd op carrière maken, haken talentvolle voetballers af. Het kost ze ook teveel tijd om hun universiteit te combineren met het voetballen." En dat niet alleen. De National service, die vanaf achttien jaar verplicht is, steekt ook een stokje voor hun toekomst: "Als ze klaar zijn met hun middelbare, moeten ze twee jaar National service doen. Er zijn echt wel jongens met talent, maar op achttienjarige leeftijd kunnen ze twee jaar niet spelen. Stel je voor dat Frenkie de Jong tegen Barcelona zei: even wachten, eerst mijn dienstplicht. Normaalste zaak van de wereld hier."
GOKKEN
Terwijl menig Nederlander aan het ontbijt zit of een wandeling maakt, speelt Maguire zijn wedstrijden voor Geylang International. In Singapore is het zeven uur later dan hier en wedstrijden worden vaak om half zes afgewerkt. Niet zonder reden: "Heeft niets met het weer te maken, want de gevoelstemperatuur kan dan goed 45 graden zijn. Beginnen de mensen ook nog te klagen over het tempo. Ja, hoe hoog wil je je tempo houden? Ik kan me voorstellen dat het er niet uitziet, maar in Nederland hebben we bij dertig graden al een drinkpauze", zegt Maguire. Het aanvangstijdstip heeft puur te maken met het veelvuldig inzetten op wedstrijden. "In Europa voetbalt men niet om half elf in de ochtend. Er wordt veel geld ingezet. Daar zijn ze hier erg strikt in. Je hoeft daarover geen misplaatste opmerkingen te maken. Als de verkeerde mensen binnenkomen, ben je snel klaar. Als je als speler wordt betrapt op gokken, staat er vijf tot tien jaar cel op. De wet overtreden hoef je hier niet te proberen."
"Afgelopen week was er een jongen van ons team die een leugendetectortest moest afleggen. Dat gebeurt jaarlijks door de voetbalbond en is puur preventief. Willekeurig wordt een aantal spelers uitgepikt. Je krijgt dan vijf vragen, zoals 'heb je ooit geld gekregen voor wedstrijden?'. Als je die test niet haalt, hoef je niet meer te spelen. Dat kan zomaar twee tot drie uur duren. Ze stellen ook persoonlijke vragen en herhalen dat, zodat je niets kunt instuderen. Dat doen ze omdat het slecht is voor het imago van het land als er sprake is van matchfixing. Aan de andere kant alleen maar goed, want niemand wil in een competitie spelen die daar om bekend staat."
NEGENTIEN MAANDEN
Een buitenlandse competitie waarin hij het naar zijn zin heeft: dat kwam nog niet voor. Periodes bij Sarpsborg en Limerick liepen op niets uit. In Noorwegen leek het einde carrière na een flinke bosloop. "Ik voelde dat het niet soepel was, maar een stijve rug kan iedereen overkomen. Op het moment dat ik in de auto wilde stappen, schoot het erin en ik kon mijn rug niet buigen." Maguire ging naar het ziekenhuis en de artsen wisten niet wat ze zagen: "Ze stonden ervan te kijken, dat hadden ze nog nooit gezien bij een profvoetballer. Ik bleek een dubbele hernia te hebben. Als je een kruisband afscheurt, weten ze hoelang er voor het herstel staat. Bij een hernia weten ze het niet. Probeer het clubs maar uit te leggen dat je weer fit bent." Maguire revalideerde negentien maanden zonder operatie. Dat risico was volgens de medici te groot. Toen hij bij Sarpsborg zijn training eindelijk weer oppakte, schoot het weer in zijn rug. Een operatie was onvermijdbaar. "De grootste hernia werd geopereerd. Het kon zijn dat de beschadigingen aan mijn zenuwen zo erg waren, dat ik nooit zou herstellen. De doktoren konden me niets garanderen. Het was een lange, zware weg, maar ik ben blij dat ik het achter me kan laten."
Tekst gaat verder onder de foto
GREENPEACE
Zijn contract werd ontbonden en Maguire moest op zoek naar een nieuwe uitdaging. Die vond hij in het geboorteland van zijn vader, bij Limerick FC om precies te zijn. "Ik heb altijd in Ierland willen spelen of wonen omdat mijn vader daar vandaan komt. Maar het werd niet waar ik op hoopte." De spelersgroep was talentvol, ambitieus en vol goede bedoelingen, maar de clubeigenaar maakte er een potje van. Die raakte in de problemen nadat Greenpeace zijn schepen tegenhield, waardoor zijn kolen het land niet inkwamen en er geen geld in het laatje verscheen. "De eigenaar betaalde de eerste maanden een groot deel van de salarissen, maar dacht toen ook: als ik geen geld meer krijg, betaal ik niks meer. Voor mij maakte het niks uit. Ik zat er prima en had niet veel nodig omdat ik genoeg had opgebouwd. Maar er waren ook jonge spelers die niet zonder salaris konden. Dan moet je met het hele team opstaan en solidair zijn", betreurt Maguire de gang van zaken.
De 31-jarige middenvelder is bezig met het halen van zijn trainersdiploma's en kijkt voorzichtig vooruit naar de toekomst. Zijn loopbaan begon bij FC Den Bosch, waar Maguire twee periodes voor uitkwam. Het ene beduidend succesvoller dan het ander, maar zijn liefde voor de club zal niet verdwijnen. "Ik zou het nog steeds mooi vinden om bij wijze van spreken terug te keren en te promoveren. Om de fans het gevoel te geven dat ze mee kunnen doen om de bovenste plekken. Den Bosch is en blijft altijd mijn club. Ik zou het fantastisch vinden om er mijn carrière af te sluiten en als dat niet gebeurt op een andere manier betrokken te blijven."
