Verschillende spelers die inmiddels international voor een ander land zijn, hadden ook voor Nederland kunnen kiezen. ELF Voetbal zette de beste spelers op een rij die ook in het Nederlands elftal hadden kunnen spelen.
11. Oguzhan Özyakup (Turkije)
Oguzhan Özyakup werd geboren in Zaandam en doorliep de jeugdopleiding van AZ Alkmaar. De middenvelder viel al snel op en werd opgeroepen voor de nationale jeugdelftallen van Oranje. Al snel verscheen Özyakup op de radar van Arsenal. Nu, tien jaar later, speelt de inmiddels 26-jarige Özyakup voor Besiktas. De Zaandammer blonk uit bij de Turkse grootmacht en verdiende een oproep voor de nationale ploeg. Inmiddels heeft hij 43 interlands voor Turkije achter zijn naam staan.
10. William Troost-Ekong (Nigeria)
William Troost-Ekong werd in Haarlem geboren en groeide op in Nederland. Op twaalfjarige leeftijd verhuisde hij, in verband met het werk van zijn vader, naar Engeland. Aan de andere kant van het kanaal bleek al snel dat Troost-Ekong voetbaltalent had. Tottenham Hotspur lijfde de Nederlander in. Via Tottenham zou hij uiteindelijk toch weer in Nederland terugkeren. Bij FC Dordrecht en FC Groningen maakte hij minuten in de Eredivisie. Ook het Nigeriaanse elftal keek met een schuin oog mee. Tijdens zijn periode in Groningen mocht hij zelfs debuteren in de nationale ploeg. Inmiddels speelt de centrumverdediger, die zoon is van een Nigeriaanse vader, voor Udinese.
9. Brandley Kuwas (Curaçao)
Eventjes mocht Brandley Kuwas dromen van een debuut in Oranje. Onder het bewind van Danny Blind werd de vleugelaanvaller sterk aan een uitnodiging voor het Nederlands elftal gelinkt. De uitnodiging kwam er niet en Kuwas koos voor Curaçao. De man uit Hoorn, die de afgelopen karen de absolute smaakmaker was bij Heracles, heeft inmiddels vier interlands achter zijn naam staan. Deze zomer verkaste Kuwas naar Al-Nasr (UAE).
8. Nordin Amrabat (Marokko)
De wieg van Nordin Amrabat stond in het Noord-Hollandse Naarden, maar de aanvaller brak aan de andere kant van Nederland door in het profvoetbal. Amrabat speelde uitstekend voor VVV-Venlo en verdiende zodoende een transfer naar PSV. Na enkele seizoenen raakte de aanvaller echter uit beeld in Eindhoven en een interlanddebuut voor Oranje leek ver weg. Amrabat verkaste naar het Turkse Kayserispor en blonk al snel uit. De Marokkaanse ploeg bleef niet stilzitten en nam hem op in de selectie. Vijftig interlands later is Amrabat niet meer weg te denken uit de basiself van Marrokko. In het clubvoetbal draagt hij het shirt van Al-Nasr Riad.
7. Oussama Idrissi (Marokko)
Op dit moment is hij een van de absolute uitblinkers van AZ. Oussama Idrissi timmert aan de weg in de Eredivisie en wordt ongetwijfeld in de gaten gehouden door een aantal Europese subtoppers. Ook Ronald Koeman had de aanvaller er wellicht graag bij gehad, maar Idrissi heeft zijn keuze al gemaakt. De aanvaller uit Bergen op Zoom werd in maart opgeroepen door de bondscoach van Marokko en heeft sindsdien al vijf interlands gespeeld.
6. Nemanja Gudelj (Servië)
Nemanja Gudelj werd geboren in het Servische Belgrado, maar groeide door de voetbalcarrière van zijn vader op in Nederland. Tussen 1997 en 2017 woonde Gudelj in Nederland en speelde hij voor NAC Breda, AZ en Ajax. Oranje kwam steeds dichterbij. Gudelj koos echter voor zijn geboorteland en het land van zijn vader. Gudelj kwam tot dusver 22 keer in actie voor de Servische ploeg en reisde de wereld rond in zijn clubcarrière. Gudelj speelde in Portugal en China, maar draagt inmiddels het shirt van het Spaanse Sevilla.
5. Garry Rodrigues (Kaapverdië)
Het verhaal van Garry Rodrigues blijft een van de meest bizarre voetbalverhalen uit de Nederlandse voetballerij. De aanvaller werd op zijn 22ste nog te licht bevonden voor ADO Den Haag en kon geen potten breken bij FC Dordrecht. De geboren Rotterdammer verkaste naar Bulgarije en leek in de anonimiteit te verdwijnen. In 2014 dook hij plots op in de Spaanse LaLiga. FC Elche had de aanvaller gestrikt. De carrière van Rodrigues geraakte in een stroomversnelling en in 2018 was hij opeens een van de smaakmakers bij het Turkse Galatasaray. Rodrigues heeft inmiddels 26 interlands voor Kaapverdië achter zijn naam staan en maakt dit seizoen furore in het shirt van Fenerbahce.
4. Aaron Mooy (Australië)
Aaron Mooy is geboren en getogen in Australië, maar beschikt alsnog over een Nederlands paspoort. Achter dat paspoort zit een lang verhaal schuil. Mooy had een Nederlandse opa die naar Australië vertrok. Die opa kreeg een dochter die uiteindelijk de moeder van Aaron werd. Zij trouwde met een Duitse man, maar toen Aaron twee jaar oud was, scheidden zijn ouders. De banden met de vader werden verbroken en Mooy's moeder gaf zijn zoon een Nederlands paspoort. Bovendien nam Aaron de achternaam van zijn moeder en opa over. Mooy heeft inmiddels een mooie interlandcarrière voor Australië en maakt furore in de Premier League bij Brighton & Hove Albion, maar toch heeft Nederland nog altijd een speciaal plaatsje in zijn leven. Mooy heeft dan ook een tatoeage met de woorden 'leef, lach, liefde'.
3. Noussair Mazraoui (Marokko)
Noussair Mazraoui werd geboren in Leiderdorp en groeide op in Nederland, maar koos alsnog voor een jeugdinterlandcarrière namens Marokko. Toen de A-ploeg van Marokko zich meldde, hoefde Mazraoui niet lang na te denken. Nederland was al vlug een goede rechtsback armer. Het talent van Ajax mocht al acht keer in actie komen namens de nationale ploeg van Marokko.
2. Hakim Ziyech (Marokko)
Lang had Ajax-speler Hakim Ziyech geduld. De middenvelder blonk uit bij FC Twente en moest nu toch wel een keertje een uitnodiging voor de nationale ploeg gaan ontvangen. Ziyech zelf liet tegenover de pers weten dat hij graag voor Nederland uit zou komen, omdat hier de kans om voor de prijzen te spelen groter zou zijn. Danny Blind negeerde de sollicitatie van Ziyech en de middenvelder haakte definitief af. Ziyech accepteerde een uitnodiging van Marokko. Inmiddels is hij de absolute blikvanger van de Marokkaans ploeg en heeft hij al 28 interlands gespeeld.
1. Marco Asensio (Spanje)
Als je ooit een wedstrijd van Real Madrid hebt bekeken, dan heb je de commentator vast wel eens horen zeggen dat Marco Asensio Willemsen eigenlijk ook voor Oranje had kunnen kiezen. De Spanjaard werd geboren op Mallorca en groeide op in Spanje, maar had een Nederlandse moeder. Toen Asensio vijftien jaar was overleed zijn moeder echter aan de gevolgen van kanker. Door de identiteit van zijn moeder mocht Asensio uitkomen voor Oranje, maar dat deed hij niet. Pogingen van Danny Blind om Asensio over te halen werden beantwoord met een keiharde 'nee'. Toen hij in de Champions League tegen Ajax scoorde, beeldde hij wel nog een typisch Nederlands gebaar uit. Asensio deed alsof hij een broodje pindakaas smeerde.
