Door zijn enkelblessure viel zijn eerste jaar als prof compleet in het water. De aanvaller kwam tot slechts zeven wedstrijden in het Telstar-tenue. Uiteindelijk kwam er een einde aan de samenwerking toen Van der Laan zich ziekmeldde, maar vervolgens doodleuk naar Tottenham Hotspur-Ajax ging. Dat verhaal is inmiddels wel verteld en daar hebben we het dan ook niet meer over. Van der Laan: “Ik raakte in oktober geblesseerd aan mijn enkel. Aanvankelijk zou het drie weken duren, want er was niets kapot. Maar het werden vier maanden. Om de twee weken ging ik het veld op met de gedachte: misschien gaat het nu weer. Dan ging het niet en vertrok ik weer naar binnen. Ik bleef maar sukkelen.”
Toen hij eindelijk terugkeerde presteerde Telstar behoorlijk, waardoor Van der Laan niet meer tussen de vaste selectiespelers wist te komen. Het hielp bovendien niet mee dat hij nog steeds niet honderd procent fit was. Sterker nog, dat is hij nog steeds niet. “Ik heb nog steeds irritatie aan mijn enkel. Niet in de zin dat het veel pijn doet, maar ik voel wel een beperking qua flexibiliteit. Als ik moet squatten kan ik met rechts dieper buigen dan met links. Ook dit jaar blijf ik sukkelen, want in mijn tweede wedstrijd voor Kozakken Boys raakte ik geblesseerd aan mijn lies. Onlangs ben ik naar een specialist geweest en die zei dat mijn liesblessure gerelateerd is aan mijn enkelkwetsuur. Daarvoor word ik nu behandeld. Ik hoop snel duidelijkheid te krijgen en na de winterstop vol gas te kunnen geven.”
In duel met Perr Schuurs
Verenigde Staten
Alsof Van der Laan niet genoeg pech heeft gehad het afgelopen jaar, brak hij in het duel met GVVV van drie weken geleden ook nog zijn hand. Tot nu toe speelde Van der Laan pas 445 minuten in het shirt van Kozakken Boys. “Dat is onwijs balen. De club sprak me aan omdat ze bekendstaan om hun attractieve voetbal. Er kwamen afgelopen zomer wel andere dingen voorbij, maar uiteindelijk koos ik voor de Tweede Divisie. Ik heb voor anderhalf jaar getekend en zou daarna dolgraag een buitenlands avontuur aangaan. Waar? Ik moet realistisch blijven. Ik zal niet zomaar op het tweede niveau van Engeland terechtkunnen, maar ik heb altijd al in de Verenigde Staten of Australië willen voetballen.”
Van der Laan had afgelopen zomer contacten in de Verenigde Staten, maar kreeg te horen dat het voorlopig moeilijk zal zijn om een werkvergunning te krijgen. “Ik hoop het in de toekomst toch voor mekaar te krijgen. Ik hou van het aangaan van uitdagingen. Niet alleen sportief, maar ook naast het veld. Ik ben een aantal keer op vakantie geweest naar de Verenigde Staten. Ik heb een MLS-voetbalwedstrijd bezocht, heb een aantal NBA-potjes gezien en ben ook bij baseball geweest. De sportbeleving is heel anders dan in Nederland en dat trekt me onwijs aan.”
Dus werkt Van der Laan voorlopig bij zijn vader in de supermarkt, terwijl hij zich wat betreft diploma ook op een maatschappelijke loopbaan zou kunnen richten. “Ik heb een studie Bedrijfseconomie afgerond, maar ik ben pas 26 jaar. Gezien mijn ambities om ooit in het buitenland te voetballen is het voor mij op dit moment makkelijker om bij mijn vader in de supermarkt te werken. Ik assisteer mijn vader totdat er zich een nieuwe uitdaging voordoet.”
