Arjen Robben
Dat de fans van Chelsea blij zijn met Ziyech, was terug te lezen op de aankondigingsposts van The Blues. In 2004 waren de supporters minstens net zo enthousiast over de komst van een Nederlander. Nadat Arjen Robben veel indruk had gemaakt op het EK, maakte hij de overstap van PSV naar Engeland. Aldaar werd hij al snel een sensatie en won hij onder Jose Mourinho meerdere landstitels. Heel populair was hij overigens niet in de Premier League, door zijn schwalbes werd hij in veel stadions uitgefloten.
Khalid Boulahrouz
In Nederland was Khalid Boulahrouz een redelijk bekende naam vanwege zijn goede spel bij RKC Waalwijk, maar aan de andere kant van de Noordzee hadden ze geen flauw idee. Toen ze zagen dat de nieuwe aanwinst nummer negen kreeg, dachten ze daarom dat er een makkelijk scorende spits was aangetrokken. Ze konden er niet verder naast zitten. Veel plezier zouden ze ook niet aan de kannibaal beleven, want als hij niet geblesseerd was, zat Boulahrouz op de reservebank of de tribune.
Jeffrey Bruma
Bij Feyenoord waren ze niet bij toen Chelsea de 16-jarige Jeffrey Bruma uit de opleiding haalde en daarmee van één van de meest talentvolle verdedigers beroofde. Bij Chelsea zagen ze al snel dat de Rotterdammer over veel talent beschikte en daarom ontfermde onder andere routinier John Terry zich over hem. Bruma debuteerde in het eerste, werd international en zat regelmatig bij de selectie, maar brak uiteindelijk nooit door.
Marco van Ginkel
In 2010 werd Merab Jordania de nieuwe eigenaar van Vitesse en vanaf dat moment werden er jaarlijks flink wat huurlingen van Chelsea in Arnhem gedropt. Het sprak daarom bijna voor zich, dat toen bij Vitesse een topper doorbrak, Chelsea de eerste optie kreeg. Zo kon het gebeuren dat Marco van Ginkel in 2013 bij de Britse topclub tekende. Mourinho liet hem al snel debuteren en liet hem regelmatig invallen, maar toen scheurde hij zijn voorste kruisband en moest hij lang toekijken. Op huurbasis liet hij bij PSV later mooie dingen zien, maar blessures bleven hem achter volgen en dus is revalideert hij anno 2020 bij Chelsea.
Nathan Ake
Nadat de Rotterdamse woede iets wat bekoeld, haalde Chelsea in 2011 opnieuw een talentvolle jeugdspeler op bij Feyenoord. Het was opnieuw een jeugdspeler en het was ook weer een groot talent. Nathan Ake liet zich in de jeugd van Chelsea meteen goed gelden en zo kon het gebeuren dat hij ruim een jaar later al zijn debuut in het eerste maakte. In de jaren die volgden werd hij verhuurd al Reading, Watford en Bournemouth, waarna laatsgenoemde hem in 2017 voor 22,7 miljoen euro definitief overnam.
Winston Bogarde
We gaan door met één van de grootste miskopen uit de historie van Chelsea. In 2000 kwam Winston Bogarde over van FC Barcelona en hij ging bij zijn nieuwe club 50.000 euro per week verdienen. Hij raakte al na negen invalbeurten zwaar geblesseerd, waarna Chelsea hem maar wat graag wilde verkopen. Bogarde weigerde en besloot vier jaar lang te wachten en zijn salaris te ontvangen (voor toekijken). In het klassement slechtste spelers in de Premier League ooit staat Bogarde op de 29e plek.
Jerrel Hasselbaink
Spits Jimmy Floyd Hasselbaink had nog geen enkel duel in de Eredivisie gespeeld, toen hij in 1997 bij Leeds United tekende. Daar presteerde hij erg goed en hetzelfde deed hij in zijn enige jaar bij Atletico Madrid. Zo kon het gebeuren dat de goalgetter in 2000 bij Chelsea tekende. Ook daar waren zijn statistieken indrukwekkend. In vier Premier League-jaargangen maakte hij 69 doelpunten.
Ed de Goeij
In Nederland had Ed de Goeij zo'n beetje alles bereikt wat hij kon bereiken. Vanuit de onderkant van de Eredivisie bij Sparta Rotterdam had hij opgewerkt tot één van de beste keepers van het land bij Feyenoord. In zeven jaar Feyenoord wist hij viermaal de KNVB-Beker te winnen en eenmaal de landstitel. De international tekende in 1997 bij Chelsea, was er 3,5 jaar lang basisspeler en won er vijf prijzen, waaronder de Europacup II.
Boudewijn Zenden
Een jaar nadat Chelsea met Bogarde een enorme miskoop van FC Barcelona had aangetrokken, versterkte het zich met Boudewijn Zenden. De man die de gehele linkerflank kon bestrijken, pendelde in twee jaar Chelsea tussen bank en basis. Uiteindelijk verruilde hij de club uit Londen voor het ambitieuze Middlesbrough, waar hij twee jaar lang een belangrijke basisspeler was.
Mario Melchiot
Net nadat Ajax tweemaal oprij de Champions League-finale had gehaald, brak Mario Melchiot door in het eerste van Ajax. Precies in die periode brak een erg slechte Ajax-periode aan en daarom was het niet gek dat hij de Amsterdammers in 1999 alweer verliet. De rechtsback werd in zijn eerste jaren maanden bij Chelsea rustig gebracht, maar werd uiteindelijk een vaste waarde die vijf jaar lang een belangrijke kracht was.
Ruud Gullit
We sluiten de lijst af met misschien wel de grootste naam van het rijtje. Ruud Gullit had in de jaren tachtig en begin jaren negentig bewezen één van de beste spelers van de wereld te zijn. Hij werd Europees kampioen met Oranje, won tweemaal de Europacup I bij Milan en werd meerdere malen verkozen tot beste voetballer van de wereld. In zijn nadagen tekende Gullit bij Chelsea. Vanaf 1995 was de Zwarte Tulp speler/trainer met wisselend succes. In FA Cup maakte hij veel indruk en die prijs werd mede door drie treffers van Gullit ook gewonnen.
