Ajax had afgelopen zomer nog wel een optie om het contract van Bijleveld met een jaar te verlengen. Op verzoek van de voetballer zelf gingen de Amsterdammers daar niet op in. “Om nog een jaar in Jong Ajax te zitten was niet de beste optie voor mij. Het is moeilijk te zeggen of ik dicht tegen de eerste selectie aanzat. Ik trainde wel regelmatig mee met het eerste. Vooral vorig jaar tijdens de Champions League-campagne. Op trainingen werd er wel rustig aan gedaan, maar bij vlagen was het niveau om te genieten.”
Leven als prof
Bij Bijleveld kwam langzaam het besef dat het niet aannemelijk was dat hij snel zou doorstromen naar de formatie van trainer Erik ten Hag. “Je wordt ouder en als jeugdspeler moet je echt op jonge leeftijd al bij de selectie zitten. Jongens die wat later rijp raken, moeten het via een andere weg doen. Zo’n iemand ben ik. Dus was Heracles Almelo de beste optie. Ik had dit jaar natuurlijk gehoopt op meer speelminuten in de Eredivisie, maar wat ik bij Heracles Almelo heb geleerd had ik denk ik niet geleerd bij Jong Ajax.”
Zo kwam er een einde aan twee seizoenen Ajax. Daar waar hij écht overtuigd raakte van een bestaan als profvoetballer. “Ik zat daarvoor in de jeugd bij AZ en maakte ook deel uit van jeugdselecties van Oranje. Ik merkte niet direct dat ik als groot talent werd gezien, maar natuurlijk weet je wel dat je aan de bovenkant van de ploeg zit, zeg maar. Alleen het is niet dat ik nu denk: ik was zo’n groot talent en zit op de bank bij Heracles. Als je dat gaat denken, dan moet je jezelf zorgen gaan maken.”
Nog in het shirt van AZ
Neemt niet weg dat de vraag blijft waarom Bijleveld AZ in 2017 verruilde voor een dienstverband bij Ajax? Je zou immers zeggen dat het makkelijker was geweest om door te breken in Alkmaar. “Laat ik vooropstellen: ik heb echt een toptijd gehad bij AZ en heb me daar goed ontwikkeld. Maar op een gegeven moment ontbrak het juiste gevoel. Dat lag vooral aan mijzelf. Ik was op dat moment druk met het afronden van school en leefde niet volledig als prof. Ik deed er wel veel voor, maar had niet de échte overtuiging dat ik het eerste zou gaan halen.”
Ajax-shirt waardig
Dat gevoel van Bijleveld slaat over op de club en daardoor krijgt hij bij AZ niet meer de prikkels die hij nodig acht. “Ik kon wel wat extra prikkels gebruiken op dat moment. Toen belde Ajax en dacht ik: als ik niet ga dan krijg ik voor eeuwig spijt. Bij Ajax kreeg ik wel de prikkels en heb ik de knop kunnen omzetten. Het was elke dag overleven en je moest iedere keer weer laten zien dat je het Ajax-shirt waardig bent. Ik had die nieuwe situatie nodig, zodat ik me helemaal opnieuw moest bewijzen.”
Twee trainers die belangrijk zijn geweest voor Bijleveld, zijn Michael Reiziger en Winston Bogarde. Volgens Bijleveld twee trainers met een grote toekomst voor de boeg. “Ze zijn zelf speler geweest op het allerhoogste niveau. Ik denk niet dat dat per se nodig is, maar het viel me echt op dat ze beiden goed aanvoelden hoe een speler zich voelde. Als het goed ging wisten ze je scherp te houden en als het iets minder ging dan wisten ze je weer te prikkelen. Ze wisten de juiste dingen te zeggen op het juiste moment. Dat ze kwaliteit hebben, zie je nu ook wel. Ze zitten niet voor niets bij Ajax 1.”
Kampioen met Jong Ajax
