“Het wordt een lange zomerstop, ja”, vertelt Maatsen. “Dat klinkt leuk, maar eigenlijk heb ik nu alweer heel veel zin om te voetballen. De enige bal die ik gebruik is zo’n bal voor stabiliteitsoefeningen. Het is verder vooral thuiszitten en voor jezelf trainen. Samen met een vriend doe ik regelmatig krachttraining op zijn zolder. En voor de rest is het hardlopen in het bos en creatief zijn om fit te blijven. Vanuit AFC hebben we nog niets gehoord, maar voor de club is het uiteraard ook afwachten.”
Naast voetballer bij het eerste is Maatsen ook jeugdtrainer bij AFC. Die dagelijkse bezigheid is logischerwijs ook weggevallen. “Ik gaf training aan teams met kinderen van vijf tot dertien jaar. Niet de selectieteams, maar de jongens waarvan we wilden zien of ze eventueel goed genoeg zijn voor de selectie. Ik wilde als jonge jongen natuurlijk profvoetballer worden en toen had ik nog geen bovengemiddelde interesse in het trainersvak. Maar Jeff Stans, een vriend van me, is jeugdtrainer. Toen ik hem bezig zag, dacht ik: het is leuk om voor een groep te staan en die beter te zien worden. Komend seizoen wilde ik voor mijn UEFA-C gaan. Dat ligt nu helaas ook stil.”
Hoewel het contract van Maatsen in de zomer van 2020 afloopt, is hij volgend seizoen normaalgesproken gewoon in het shirt van AFC te bewonderen. “Ik ben akkoord over een nieuwe verbintenis. Het is alleen nog de puntjes op de i zetten. Ik ben er blij mee, want ik heb het uitstekend naar mijn zin bij AFC. Ik zat na mijn Deense periode in 2018 een tijdlang zonder club. Ik was erg aan het twijfelen of ik de stap naar de amateurs zou zetten. Ik kwam bij een etentje vervolgens Kenny Teijsse tegen. Hij heeft met mijn broer Darren gespeeld bij Go Ahead Eagles. Kenny hoorde dat ik zonder club zat en vroeg of ik naar AFC wilde komen. Ik twijfelde nog steeds, maar heb de stap toch gezet.”
Als speler van MVV
Gemakzuchtig
Maatsens moeder vroeg hem ook: ‘word je er gelukkig van als je in pakweg Georgië gaat voetballen?’ Daar kon de verdediger niet met ja op antwoorden en dus was de keuze voor de amateurs gemaakt. Na periodes bij Feyenoord, NAC Breda, MVV, FC Den Bosch en het Deense Vendsyssel FF kwam er een einde aan zijn avontuur als prof. Er zijn dingen die Maatsen anders had willen aanpakken, zo vertelt hij met de wijsheid van nu. “Ik was niet eens lastig bij Feyenoord, maar soms wel te gemakkelijk.”
“Ik dacht: ik ga het jaar over en weer een jaar over”, gaat Maatsen er iets dieper op in. “Dan kom je steeds dichter bij het eerste, maar dan kom je op een gegeven moment op het punt dat het niet makkelijk meer gaat. Dan moet je iets extra’s geven. Dan komt het niet alleen aan op kwaliteit, maar ook op mentaliteit. Toen ik in de A1 speelde van Feyenoord stond ik in het centrum naast Sven van Beek. Hij had dat jaar veel meer gif dan ik en dat heeft hem onwijs geholpen in wat hij heeft bereikt.”
Voor Maatsen is het dan ook geen verrassing dat Feyenoord hem niet overhevelt naar de eerste selectie. “Pas het jaar daarop bij NAC Breda zijn mijn ogen echt geopend. Ik dacht: ik heb bij Feyenoord mijn kans gehad en daar ben ik gemakzuchtig mee omgegaan. Bij NAC ging het goed en zat ik al snel vast bij het eerste, maar is het helaas nooit tot een debuut gekomen. Ik heb nog weleens contact met jongens uit mijn jeugdjaren. Met Tonny Vilhena, Kyle Ebecilio en Vincent Janssen bijvoorbeeld. Ik heb nog geen wedstrijden van ze bezocht, maar ik zou het wel vet vinden om eens naar Vincent in Mexico te gaan.”
