“Ik ben pas 29 jaar, dus ik had nog langer willen door voetballen”, vertelt Van der Linden. De verdediger met de gave traptechniek groeide uit tot een gewaardeerde Eredivisievoetballer, maar al op zijn 26ste begon zijn lichaam tegen te sputteren. “De keuze om te stoppen is voor me gemaakt in de zin dat ik me fysiek niet meer in orde voelde. Ik heb drie jaar lang alles gedaan om terug te keren, maar het ging me frustreren. Ik heb kraakbeenschade in mijn heupen. Er is geprobeerd dat operatief te herstellen. Het is beter geworden, maar het was al met al verstandiger om te stoppen.”
Bij tweedeklasser Columbia Apeldoorn kan Van der Linden fysiek nog wel mee. “Ik voetbal weer voor de club waar ik ooit begonnen ben. Ik voetbal met jongens waarmee ik op jonge leeftijd begon. Dat is harstikke leuk en doordat ik minder vaak voetbal heb ik voldoende hersteltijd. Het is een lagere intensiteit en ik vind het nog veel te leuk om helemaal mee te stoppen. Het was een flinke verandering om iets anders te gaan doen. Tijdens mijn loopbaan was ik al begonnen met een opleiding tot personal trainer en dat heb ik weer opgepakt.”
Van der Linden slaagt in november als personal trainer en sindsdien staat hij met zeer grote regelmaat in de fitness. “Daarnaast ben ik een eigen website gestart waarop ik voetbaltrainingen in combinatie met fitness aanbied. Amateur voetballend Nederland is amper actief in de fitness en ik probeer die combinatie wel te maken. Wat mijn verdere ambities zijn? Het ligt een beetje aan de coronacrisis, maar ik ben geïnteresseerd in de trainersopleiding. Ik ben benieuwd of het trainerschap iets voor me is. Ik had nooit het idee om trainer te worden, maar de voetbalwereld is toch de wereld waar ik het meest van weet.”
Voor Columbia Apeldoorn
Voorbeeld
Zijn laatste avontuur was in Australië bij FC Sydney. Van der Linden kijkt er met een goed gevoel op terug. Net zoals hij aan zijn periode bij Go Ahead Eagles warme herinnering heeft. “Daar haalde ik ook mijn hoogste niveau en dwong ik een transfer naar AZ af. Het eerste jaar in Alkmaar speelde ik regelmatig, maar in mijn tweede seizoen raakte ik geblesseerd en zat ik nadien enkel in Jong AZ. Dat was heel dubbel. Het was niet wat ik wilde, maar we werden kampioen in de Tweede Divisie en ik speelde met onwijs veel talenten.”
Van der Linden is de ervaren verdediger die talenten als Calvin Stengs, Myron Boadu, Owen Wijndal, Guus Til en Teun Koopmeiners het goede voorbeeld geeft. “Hoewel het niet mijn ambitie was daar te spelen, was ik altijd positief ingesteld. Ik wilde het goede voorbeeld geven en daar heb ik later ook wel waardering voor gekregen. Je zag direct dat die jongens veel kwaliteiten hebben. Het blijft lastig inschatten, want de stap van Jong AZ naar het eerste is gewoon groot. Maar het verbaast me absoluut niet dat die jongens allemaal zo goed terecht zijn gekomen.”
Van dichtbij kon Van der Linden zien hoe goed de jeugdopleiding van AZ is en de Gelderlander verwacht dan ook niet dat de talentenstroom gaat stilvallen. “Je kon zien dat de jeugdopleiding qua begeleiding en complex van heel hoog niveau is. Als er talenten meededen bij het eerste zag je de kwaliteit er direct vanaf spatten. Bij de een meer dan de ander, maar ze hadden allemaal een goed basisniveau. Myron Boadu gold als het grote talent. Hij was pas vijftien jaar, maar deed al mee bij Jong AZ. Hij paste zich in elke ploeg snel aan en deed op elk niveau zijn ding. Niet met de fijne techniek zoals Stengs die heeft, maar Boadu deed wat hij moest doen altijd goed. Hij was toen al heel effectief.”
