Langzaamaan begint de bal weer te rollen na weken van stilte. In de Bundesliga is er een speelronde afgewerkt en in Nederland mag er weer op de club getraind worden. “We moeten het momenteel doen met een groepje van acht spelers per sessie”, begint Vroegh. “Die anderhalve meter is wel aan te houden, maar de oefeningen worden er dan ook op ingericht. Een positiespel of partijvorm is niet te realiseren. De conditie was nog goed, want we zijn via een app gevolgd tijdens de intelligente lockdown. Ik ben de dagen wel doorgekomen, want ik volg ook een studie tot personal trainer. Daar had ik de voorbije weken een stuk meer tijd voor.”
Twee jaar geleden startte de middenvelder zijn studie. “Ik zit momenteel in de eindfase. Hopelijk kan ik het rond de zomer afronden. Ik heb mensen moeten begeleiden in de sportschool. Dat heb ik voor kerst al gedaan en daarover moet ik een scriptie schrijven. Daar ben ik momenteel mee bezig. Dan moet ik mijn scriptie nog verdedigen en heb ik mijn diploma als het goed is binnen. Het is een handige studie voor in de voetbalwereld. Onze inspanningsfysioloog Jan van Norel vraag ik weleens iets. Als ik iets niet begrijp kan ik altijd bij hem terecht.”
In duel met Calvin Verdonk
Professioneler
Als alles normaal verloopt, is zijn studie vooral voor later. Vroegh is dit seizoen immers definitief doorgebroken in het eerste van Vitesse. “Begin dit seizoen liet ik al zien het niveau aan te kunnen en knokte ik me richting de eerste elf. Maar aan het begin van het seizoen was ik nog het jongetje dat al blij was dat hij in het eerste zat, maar zich niet uitsprak dat hij basisspeler wilde worden. Qua persoonlijkheid ben ik enorm gegroeid. Net voor de crisis begon, was ik een stuk zelfverzekerder en kwam ik meer voor mezelf op. Dat is vaker tegen me gezegd door trainers en het is inmiddels tot me doorgedrongen.”
Die iets afwachtende houding heeft mede te maken met zijn jeugd. Vroegh kwam ter wereld in het dorpje Herwijnen in de Betuwe. “Daar ben ik op mijn vierde begonnen met voetballen. Ik heb er drie jaar gezeten en toen ben ik naar Gorinchem gegaan om bij een grotere club te gaan voetballen. Daar heb ik vervolgens vier jaar gezeten en toen kon ik naar verschillende profclubs. Ik heb de keuze gemaakt om naar Willem II/RKC Waalwijk te gaan, maar dat werd twee jaar later weer van elkaar gescheiden. Ik heb nog een seizoen in de jeugd van Willem II gespeeld, maar toen kwam Vitesse en zodoende ben ik in Arnhem beland.”
Tegelijkertijd met huidig sc Heerenveen-buitenspeler en jongste Vitesse-debutant Mitchell van Bergen maakt Vroeg destijds de overstap. “We zaten bij Willem II in hetzelfde team en ik had een goede band met hem. We vonden elkaar makkelijk. Ik was de man van de pass en Mitchell de man van de snelheid en de actie. Bij Vitesse ging het er allemaal professioneler aan toe. Logisch, want ze hebben ook meer te besteden. De faciliteiten bij Vitesse zijn ruimer en qua reistijd was het beter te doen, omdat ik bij Vitesse deel uit maakte van het vervoersplan. Daarnaast dacht ik dat ik me bij Vitesse beter zou kunnen ontwikkelen.”
Tegen Heracles Almelo
Contract
Vroegh voelt zich razendsnel op zijn plek in Arnhem. “Nee, ik heb eigenlijk geen aanpassingsproblemen gehad. Ik ben goed opgevangen door spelers en trainers en in Arnhem werd het allemaal iets rustiger. In Tilburg was mijn school bijvoorbeeld veel groter, terwijl het in Arnhem juist kleinschaliger was. Ik zat met ‘normale’ leerlingen en topsportleerlingen in de klas. Twee jongens uit mijn oude klas spelen nu op het hoogste niveau handbal in Denemarken.”
Hoewel Vroegh zijn doorbraak beleefde afgelopen seizoen, loopt zijn contract komende zomer af. Desondanks is de kans groot dat hij de komende drie jaar gewoon het shirt van Vitesse draagt. “We waren al in gesprek voor de coronacrisis, maar die crisis heeft het allemaal enigszins lastiger gemaakt. De club spreekt echter vertrouwen in me uit en het is van beide kanten de intentie om eruit te komen. Hopelijk gebeurt dat op korte termijn.”
