De nu 32-jarige verdediger hoefde niet lang na te denken toen hij werd benaderd door de organisatie van het Digital Football Festival, zoals het initiatief heet waardoor Deense kinderen gemakkelijk in contact kunnen komen met hun helden op het veld. Een middel om kinderen in coronatijd tijdens de lockdown een leuk tijdverdrijf aan te bieden. “De jongste kinderen mogen nu weer naar school en in sommige regio’s in Denemarken zijn alle scholen weer open. Maar drie weken geleden zat alles dicht”, vertelt Bjelland tegenover ELF Voetbal over de situatie.
“Ik werd benaderd door Anders Randrup. Met hem speelde ik samen op het EK Onder 21 en we zitten bij hetzelfde management. Hij vertelde over het online event voor kinderen. Ik doe graag iets terug voor de maatschappij. Iedereen heeft het door de coronacrisis zwaar. Niemand kan doen wat hij het liefst doet en is beperkt in zijn vrijheid. Kinderen al helemaal.” Samen met andere grootheden uit het Deense voetbal als Viktor Fischer, Daniel Wass en Robert Skov verleende hij zijn medewerking.
Fun facts
“Twee weken geleden kregen kinderen kans om een interview met me te doen. Een uur lang vuurden ze diverse vragen op me af. Veel fun facts. Bijvoorbeeld: wie is de beste speler tegen wie je hebt gespeeld? Mijn antwoord moest natuurlijk een speler zijn die alle kinderen kennen. Ik noemde Cristiano Ronaldo tijdens een interland tegen Portugal. Maar er kwamen ook veel vragen over het dagelijks leven. Hoe ziet mijn dag eruit? Over trainingen. Over herstellen, over mijn eet- en slaappatroon. Kinderen vroegen tips hoe ze fit konden blijven tijdens een lockdown. De tijd vloog voorbij.”
“De organisatie heeft nu een app ontwikkeld waarop kinderen kunnen inloggen en gesprekken met ons kunnen aanvragen. Ook individueel. Komende week staan de eerste gepland. Ik heb zelf vier kinderen. Ze zijn nu negen, zeven, vijf en één. Met eigen ogen zie ik wat deze tijd met ze doet. Op deze manier steun bieden, is een mooie uitkomst.” De maatregelen in Denemarken zijn sinds deze week verlicht. “Maandag mochten er weer 25 jeugdspelers op een veld staan. Er kan weer elf tegen elf worden gevoetbald. Kleine winkels mogen weer open. Er komt langzaam weer licht aan de horizon.”
De spelers in de Deense profcompetities leven nog volgens strenge regels. “We reizen met meerdere bussen naar uitwedstrijden, mogen niet naast een ander persoon zitten. We mogen niet gezamenlijk omkleden. Op de club niet gezamenlijk eten. Zit iedereen verdeeld in hoekjes in en rond het stadion.” Zondag staat de derby tegen Bröndby IF op het programma. “Normaal een wedstrijd met alles erop en eraan. Deze keer een duel zonder sfeer. Er hangen in ons stadion doeken van supporters en spandoeken met kreten, maar het voelt vreemd. Voetballen zonder publiek is niet leuk.”
Begin december werd Bjelland ook getroffen door het coronavirus. “We worden drie keer per week op de club getest. Ik moest onmiddellijk naar huis en heb een week in de kelder geleefd. Mijn conditie hield ik op peil op de hometrainer en ’s nachts ging ik basketballen in de tuin of trapte ik een bal. Zo kon ik toch een frisse neus halen. Mijn eten werd telkens gebracht. Gelukkig heb ik mijn vrouw en vier kinderen niet besmet.”
Pech
Sinds 2018 speelt Bjelland weer in eigen land. Na drie jaar FC Twente en drie jaar Brentford keerde hij terug in de Superliga in het shirt van FC Kopenhagen. “Ik heb pech gehad met zware blessures bij mijn buitenlandse clubs. Bij FC Twente brak ik in mijn derde wedstrijd uit bij NEC een middenvoetsbeentje. Het herstel kostte me ruim een halfjaar. Er zit nog steeds een stukje metaal in mijn voet, ingebracht door orthopedisch chirurg Niek van Dijk in Amsterdam UMC. Ik hoop telkens dat de detector afgaat op het vliegveld, maar dat is nog nooit gebeurd, haha. Als een van de kinderen of de hond op de voet gaat staan, voel ik dat er een plaatje inzit. Anders niet. Als ik er geen last van krijg, mag die blijven zitten. Bij Brentford liep ik in de eerste League Cup-wedstrijd in augustus 2015 een kniebandblessure op en maakte ik pas in april mijn rentree.”
“Tijdens mijn Engelse periode heb ik nog een keer Enschede in mijn zomervakantie bezocht. Reed ik voorbij ons toenmalige appartement in Hengelo. Mijn tweede dochter is in 2013 in het ziekenhuis van Hengelo geboren. Ze voetbalt, net als mijn oudste dochter. Als Denemarken haar niet wil, kan ze later altijd voor Nederland gaan spelen, haha. Daarvoor is het natuurlijk veel te vroeg. Ze voetballen voor de lol bij een amateurclub in het dorp net boven Kopenhagen waar ik woon.”
“Het beste gevoel heb ik bij FC Twente over mijn tweede seizoen. Buiten de blessure moest in mijn eerste jaar ook trainer Steve McClaren halverwege weg en verspeelden we onze koppositie die we rond de winterstop nog innamen. In het seizoen 2013/14 eindigden we als derde en was de sfeer binnen de groep uitstekend. Ik volg FC Twente wekelijks via Livescore. Ik ben altijd nieuwsgierig wat ze hebben gedaan en ook waar mijn toenmalige ploeggenoten spelen. Alleen Wout Brama, die is teruggekeerd, is er nog. En mannen als materiaalman Jacob Malki. Het meeste contact heb ik met Joachim Andersen en Sonny Stevens.”
Premier League
Hij spreekt nog enkele zinnen Nederlands. “En lezen lukt ook nog. Wat bijzonder is dat ik in de kleedkamer bij FC Kopenhagen altijd in het Nederlands vloek. Dan denk ik er soms niet bij na dat Viktor Fischer en Nicolai Boilesen mijn teamgenoten zijn. Zij spreken beiden nog heel goed Nederlands.” Bjelland verliet FC Twente voor Brentford, een ambitieuze club uit de Engelse Championship. “De filosofie van de club leunt op statistieken, een bijzondere invalshoek. Ze wilden af van het kick and rush-voetbal waar de Championship bekend om staat. Toe naar een voetballende speelstijl, dat paste bij mij. Achteraf kwam die aanpak te vroeg. Alles en iedereen in en rond de club had tijd nodig om zich die nieuwe speelstijl eigen te maken. Het moest groeien. Twee keer miste de club promotie naar de Premier League op het nippertje. Nu staan ze tweede en mag het eigenlijk niet misgaan.”
Drie jaar geleden pakte Bjelland ook een ander bijzonder initiatief op. Lyngby BK, de club waar hij de jeugdopleiding doorliep en debuteerde in het profvoetbal, stond op het punt failliet te gaan. “De club heeft me veel gebracht en neemt een bijzonder plekje in mijn hart in. Failliet gaan, nee dat mocht niet gebeuren. Samen met twintig investeerders ben ik nu onder de noemer Friends of Lyngby eigenaar van de club. Ik heb een minderheidsbelang en praat niet mee over sportieve beslissingen, omdat ik als speler van FC Kopenhagen de club tegenkom in de competitie.”
Europees voetbal
Na negentien speeldagen staat FC Kopenhagen op plek drie. Vijf punten achter koploper FC Midtjylland. “Het is een rommelig seizoen met het vertrek van de trainer (Stale Solbakken, red.) halverwege en wisselingen in het team. Ik heb het gevoel dat de rust is wedergekeerd. Dit seizoen speelden we voor het eerst sinds lange tijd geen Europees voetbal. We willen nu weer een ticket voor de Champions of Europa League afdwingen. Over vier wedstrijden starten de play-offs. We moeten elke week pieken om ons doel te bereiken.”
“Ik prijs de wijze waarop FC Kopenhagen met haar fanbase omgaat. Altijd worden er activiteiten georganiseerd rond wedstrijden. Voor elke wedstrijd worden veel kinderen uitgenodigd. De club doet sowieso enorm veel voor kinderen onder de noemer ‘Football in the city’. Een voorbeeld voor veel andere clubs. Hopelijk kunnen er weer snel activiteiten georganiseerd worden. Maar wanneer? Dat valt helaas allemaal erg lastig te voorspellen.”
