“Jari, in Finland kunnen veel mensen ijshockeyen. Hoe zit dat met jou?”, vraagt Hans Kraay jr. in het Fins aan Jari Litmanen, die tegenover hem zit, naast Finidi George. Het is dan november 1993, in een uitzending van Veronica Sport, terug te kijken op YouTube. “Natuurlijk kan ik dat. Iedereen in Finland kan ijshockeyen”, vertelt Litmanen in het Fins.
Dan richt Kraay jr. zich in het Engels tot George, gekleed in een oversized beige overhemd met een groot rood kruis en wat versiersels erop: “Finidi, kan jij ook goed ijshockeyen?” Met een strak gezicht antwoordt de Nigeriaan: “Domme vraag, Hans. Ik ben de beste ijshockeyer van Nigeria.” Daarna kan George zijn lach niet inhouden. Ook Litmanen lacht.
In het shot erna glibbert Finidi in een ijshockeyoutfit, met helm en Ajax-shirt, op zijn gympen op een indoor ijsbaan. Hij slaat de puck naar Litmanen, ook in ijshockeyoutfit met helm en Ajax-shirt, die na een schijnbeweging de puck in het doel schiet. Litmanen probeert het shirt over zijn helm te trekken en zit dan op zijn knieën te juichen. George glijdt de Fin tegemoet en ze vallen in elkaars armen op het ijs.
BREED HOUDEN, FI-NI-DI
De ijshockey-scène is 26 jaar geleden opgenomen, maar George lacht er aan de andere kant van de lijn, vanaf Mallorca, waar hij al jaren woont, nog hard om. Die middag op de ijsbaan vergeet hij nooit meer. “Ik probeerde het op schaatsen, maar lag vooral op het ijs. In Nigeria hebben we ook alleen ijs in drankjes, haha.”
De Antilope en de Gazelle, zo werd hij genoemd. Finidi George uit Port Harcourt, in Zuidoost-Nigeria, en uit een gezin met zes dochters en zes zonen. Ze hadden het niet heel breed, maar ook niet slecht, zegt George. Pa werkte in de haven. Hij adviseerde Finidi zijn studie voorrang te geven aan voetbal. Finidi, wiens naam staat voor een toekomst vol zon, luisterde als tiener naar BBC Radio en volgde zo zijn favoriete club Liverpool. Hij keek op tegen Roger Milla, Rabah Madjer, Ruud Gullit, Marco van Basten en Diego Maradona.
Als speler van Sharks FC, uit zijn geboortestad, meldt George zich in de zomer van 1993 in Nederland bij een trainingskamp van de Nigeriaanse nationale ploeg, waarvoor hij twee jaar eerder debuteerde onder bondscoach Clemens Westerhof. Tijdens een oefenduel valt het oog van Ajax-scout Ton Pronk op vleugelaanvaller George. Ajax vraagt of hij zes weken op proef komt. George overtuigt Louis van Gaal en tekent een contract.
“Ik hoorde later dat Louis, the boss, een paar duizend dollar uit eigen zak betaalde om mij te kopen van Sharks. Ajax was toen nog niet zo rijk als nu. Louis zag het echt in mij zitten of had toen al veel geld, haha. Het bleek een goede investering voor hem. He is a good business man. We waren niet de beste vrienden, maar ik voerde mijn taken vaak goed uit. Daarom speelde ik veel. Als ik mijn taken niet goed uitvoerde kreeg ik dat te horen.” In het Nederlands: “Breed houden, Fi-ni-di! Ik hoor het Louis nog schreeuwen. Tactisch, in het spel zonder bal, heb ik veel van Louis geleerd. Ik had niet de basis die jongens uit de Ajax-academie hadden. Soms kwam Louis vanuit het niets in your face. We zaten na een 5-0 zege op Vitesse in de kleedkamer en toen kwam hij woedend binnen. Hij vond ons te gemakzuchtig. Soms waren zijn reacties overdreven. En hij zat echt overal bovenop. Hij wist alles, tot verjaardagen van de vrouwen en kinderen aan toe. Voor sommigen was dat handig om die niet te vergeten, haha. Gelukkig was Gerard van der Lem zijn assistent. Gerard was the good cop, Louis the bad cop. Als Louis je had aangepakt kwam Gerard om een arm om je heen te slaan en een grapje.”
IK BEN BLIJ, IK OOK
Hoe was voor jou de verhuizing van Nigeria naar Nederland?
“One big adventure. Het eten, de taal, het weer. Alles was anders dan ik was gewend. Ik moest voor het eerst in mijn leven een winterjas aan. En overal was er 24 uur per dag elektriciteit en stromend water. Dat is in delen van Nigeria nog altijd niet zo. Het viel me ook op hoeveel verschillende kazen jullie hebben. Ik vond oude kaas lekker. Die rauwe vis met uien vond ik echt vies. Hoe heet die vis? Haring, ja. Nadat ik de eerste maand in een hotel zat, verhuisde ik naar een appartement in Diemen-Noord. In de Bijlmer zat een Surinaamse supermarkt waar ik vaak de boodschappen deed. Nwankwo Kanu, my little brother, werd ook fan van de Surinamer. We aten vaak fufu, een traditioneel gerecht uit Afrika. Kanu woonde in de buurt. Als hij mee at moest ik hele grote porties maken. Nwankwo at voor twee met dat enorme lichaam.”
Kanu kwam ook in de zomer van 1993 naar Ajax. Kende je hem al?
“Wel van naam, maar niet persoonlijk. In Amsterdam werden we de beste vrienden. We waren geen types die tot ’s nachts in de clubs stonden. Wij keken liever tv: voetbal, de BBC en zo’n Nederlandse soap…
Goede Tijden Slechte Tijden?
“Ja, die. We keken bijna elke avond. Nwankwo en ik leerden zo veel nieuwe Nederlandse woorden. Ik begreep Nederlands na een tijdje best goed, maar spreken was lastig. In de kleedkamer werd vooral Nederlands gesproken. Vaak begrepen Nwankwo en ik grappen niet, maar big man Winston Bogarde legde dan aan ons uit wat werd gezegd. Ik kan me nog herinneren dat ik tijdens een huldiging na de Champions League-winst in 1995 met Nwankwo op een podium stond en we de microfoon in handen kregen. Ik wist niet wat ik moest zeggen en zei maar: ‘ik ben blij’. Nwankwo zei daarna: ‘ik ook’. Al die jongens achter ons lagen dubbel van het lachen.”
ROMEINS MYSTERIE
Van 1993 en 1996 speelde George 122 duels voor Ajax, scoorde 24 keer, werd drie keer kampioen, won twee keer de Nederlandse Supercup, één keer de Champions League, de Europese Supercup en de wereldbeker. “We waren in die jaren de besten van de wereld. De balans in het team was goed met talenten als Edgar Davids, Clarence Seedorf, Frank en Ronald de Boer en Marc Overmars en de ervaren mannen Danny Blind en Frank Rijkaard. Iedereen respecteerde elkaar en was hongerig om prijzen te winnen. Ook door de enorme drive van Van Gaal.”
In 1995 wonnen jullie de Champions League. Een jaar later verloren jullie de Champions League-finale van Juventus. Die finale bleek jouw laatste wedstrijd voor Ajax, hoe kijk je nu terug op die avond?
“Dat was natuurlijk een teleurstelling. Zeker als je in de jaren erna de geruchten hoort dat de spelers van Juventus mogelijk iets zouden hebben gebruikt. Ik heb er zelf niets van gemerkt, die avond. Het is ook nooit bewezen. De enige die het zeker weten zijn zij. Mochten ze iets hebben genomen, dan kan ik me niet voorstellen dat ze trots zijn op de manier hoe ze hebben gewonnen. Maar ja, we verloren na penalty’s en die misten we zelf, hè.”
Waarom nam jij eigenlijk geen penalty?
“Ik stond niet op het lijstje bij Louis. En the boss bepaalt. Ik vond het wel vreemd. Ik nam wel vaker penalty’s voor Nigeria en eerder ook tegen Gremio om de wereldbeker. Nu stonden opeens Sonny Silooy en Edgar Davids achter de bal, zij namen nooit penalty’s. Niet om hen nou af te vallen, maar uitgerekend zij misten. Na de penalty’s zat ik met Nwankwo op het veld in Rome. Hij snapte ook niet waarom Louis dat lijstje had gemaakt. Ik heb Louis er later niet meer naar gevraagd. Na de vakantie werd ik naar zijn kantoor geroepen. Hij was woest: wil je naar een andere club? Nou ga dan maar. Ik was verbaasd en zei: wat bedoel je? Louis had ergens gehoord dat ik met Real Madrid had gesproken. Dat was niet zo. Hij zei ook dat ik in een interview na de finale had gezegd dat ik weg wilde bij Ajax. Ik had alleen op de vraag van een journalist of ik zou blijven, gezegd ik dat ik niet wist wat de zomer zou brengen. Tijdens mijn vakantie had Ajax al een bod van Real Betis geaccepteerd. Ik wist nergens van en had nog een contract voor een jaar. Ik zei tegen Louis dat ik niet per se weg wilde, maar er was al een vervanger voor mij gehaald: mijn vriend en landgenoot Tijani Babangida, van Roda JC. Voetbal is een harde business, bleek toen maar weer. Ajax wilde waarschijnlijk voorkomen dat ik een jaar later transfervrij zou vertrekken. Het Bosman-arrest was er net en Ajax had al spelers zonder transfersom zien vertrekken. Louis zei dat ik niet meer zou spelen bij Ajax en ik ging in gesprek met Betis. Ik vroeg of ze mij het eerdere akkoord met Ajax zwart op wit konden tonen. Ik kon het bijna niet geloven dat ze zo hadden gehandeld. Maar de handtekeningen van mensen van Ajax stonden er echt. Dat voelde als een mes in mijn rug, na die mooie tijd samen.”
Met Betis speelde je een jaar later tegen FC Barcelona, met Louis van Gaal. Hoe was dat weerzien?
“Ik heb hem toen gewoon een hand gegeven en kort gesproken, maar niet meer over het afscheid bij Ajax. Het leven gaat door. Uiteindelijk heb ik mooie jaren in Spanje gehad en woon ik er nog altijd.”
HAPPY FREE MAN
Hij fietst geregeld op Mallorca en brengt zijn kinderen naar school. Het is een rustig bestaan, vaak op het strand. “Mijn goede vriend Ivan Campo (ex-speler van Real Madrid, GH.) woont in de buurt. In de zomer steken we de barbecue aan en we kijken voetbal samen. Mijn zoon van zestien voetbalt ook, voor zijn plezier. Hij zal geen prof worden. Toen ik in 2004 stopte, wilde ik disconnecten van voetbal. Ik wilde even uit die wereld en relaxen. I am a happy free man. Toch, diep in mijn hart was ik graag hoofdtrainer geworden. Maar ik ben nu 48 jaar en heb geen papieren.”
In 2008 was je nog wel in Nederland voor een trainerscursus, toch?
“Ik kreeg de kans om een cursus bij de KNVB te volgen. Ik had die liever in Spanje gedaan, maar daar mocht ik niet instromen omdat ik dan minimaal acht jaar in Spanje had moet spelen. Daarom vloog ik naar Nederland en zat in een klas met Hans Kraay jr. Ik zei nog: Hans, wanneer gaan we ijshockeyen? Hij lachen. Het was leerzaam, maar kostte veel tijd en geld om op en neer te vliegen vanaf Mallorca. Het is ook de vraag of die investeringen zich terugbetalen en je ergens trainer gaat worden. Ik heb de cursus niet afgemaakt. Bij mijn oude club Mallorca heb ik nog in de jeugd gewerkt, maar ik kon daar niet blijven vanwege bezuinigingen.”
Zes jaar geleden dook je nog even op bij PEC Zwolle, als stagiair.
“Het begon weer te kriebelen toen ik Frank de Boer op tv zag bij Ajax. In januari 2013 mocht ik stage lopen bij PEC Zwolle in jeugdteams. Ik verbleef in een hotel naast het stadion. Het was een leuke tijd, maar het bleef daarbij.”
Heb je nog bij Ajax geïnformeerd of je daar aan de slag kon?
“Nee. Ze hebben al zoveel oud-spelers rondlopen. En als je dan bedenkt dat je dan in Amsterdam een appartement moet huren en vaak alleen bent zonder je gezin. Dat zag ik toch niet zitten. Ik besloot in business verder te gaan. Zo investeer ik in projecten met zonne-energie in Nigeria. Net als Nwankwo wil ik met mijn middelen en bekendheid iets terugdoen voor ons vaderland. Ik heb nog steeds veel contact met Nwankwo. Met andere jongens van Ajax niet. Ieder gaat zijn eigen weg. We zagen elkaar in 2011 weer bij de testimonial van Edwin van der Sar en later bij een legends game van Ajax tegen Real Madrid. Mooi om te zien hoe Edwin en Marc Ajax nu runnen. Ik heb Marc op tv zien glijden over het veld in Turijn, geweldig. Als Ajax me uitnodigt kom ik graag weer een keer langs. Bij mijn laatste bezoek aan de ArenA, volgens mij bij Ajax-Feyenoord een paar jaar geleden, riepen fans nog ‘Finidi Oh, Oh’ naar mij. Dat klonk vertrouwd. Ik denk dat ik mijn job goed heb gedaan bij Ajax. Ik denk nog weleens aan die mooie jaren en mijn goal tegen Bayern. De hele wereld keek toen mee. Mijn familie en vrienden waren enorm trots, zeker toen we ook de Champions League wonnen. Mijn vader kon er helaas niet meer bij zijn, hij was al overleden. Hij keek van boven mee. Een van mijn broers overleed een paar maanden na de finale bij supportersrellen na een voetbalwedstrijd in Nigeria. Ik had graag voor hem de finale in Rome gewonnen. Ik heb thuis een miniatuurversie van de Champions League. In een documentaire over Fernando Hierro zag ik dat hij replica’s van de Champions League op ware grootte heeft. Ik ga nog een keer navragen bij wie hij die heeft gekocht. Zo’n cup wil ik ook wel. Dan kan ik die weer omhoog houden, mijn ogen dichtdoen en terug gaan naar 1995. Dan ben ik weer blij man, haha.”
Happy birthday to a legend from some legends. ?
— AFC Ajax (@AFCAjax) April 15, 2021
Finidi George = ??! ? pic.twitter.com/zHS8WhDv80
