Valenciennes CF in Noord-Frankrijk, FK Qarabag in Azerbeidzjan en de laatste vijf jaar Boluspor, Gaziatep FK en opnieuw Boluspor in Turkije. Sinds 2014 speelde Rydell Poepon op een halfjaartje Roda JC Kerkrade na telkens in het buitenland. "Nadat ik mijn contract bij Boluspor liet ontbinden, lagen er nog nieuwe mogelijkheden. Op Cyprus, op Malta, maar telkens gebeurde er weer iets op het laatste moment waarna ik dacht 'laat maar zitten'. Uiteindelijk hakte ik de knoop door en besloot ik lekker terug naar Nederland te gaan", vertelt Poepon, die tien keer de shirts van diverse vertegenwoordigende Oranje-elftallen droeg.
De spits, opgeleid bij Ajax en daarna actief in de Eredivisie bij Willem II, Sparta, De Graafschap, ADO Den Haag en NAC Breda, trainde in afwachting van een nieuwe uitdaging mee bij Koninklijke HFC. Bij zaakwaarnemer Stefano van Delden meldden zich meerdere clubs. "Veel Nederlandse profclubs wilden nog wachten. Iets dat ik ook volledig begrijp. Ik gaf persoonlijk de voorkeur aan duidelijkheid en bereikte een akkoord met IJsselmeervogels.”
Op het laatste moment meldde Telstar zich nog. “Ik werkte bij Willem II eerder prettig samen met Andries Jonker, maar ik kon het niet maken om IJsselmeervogels af te zeggen. Op dat gebied ben ik trouw en kom ik mijn verantwoordelijkheid na. Van naam kende ik Darren Rosheuvel en Pieter Langedijk, maar persoonlijk kennen deed ik nog niemand. Ik keer terug van zes keer naar drie keer in de week trainen. Daarbuiten train ik overdag voor mezelf om conditioneel topfit te blijven."
Poepon debuteerde zaterdag in en tegen Noordwijk. Ondanks een goal in de extra tijd ging IJsselmeervogels met 3-2 onderuit. “Het was wennen op kunstgras. In Turkije had ik daar de afgelopen seizoenen nauwelijks op gespeeld. Eén club in onze divisie beschikt over een kunstgrasondergrond. De mat in Noordwijk kent daarnaast weinig demping. Ik ben als spits gehaald, maar startte voorin aan de rechterkant. Na het snelle uitvallen van Danny van den Meiracker verhuisde ik naar het centrum. Op het laatst liepen mijn spieren vol, maar kon ik toch nog mijn goaltje meepikken. Dat was voor mij ook het enige positieve aan de wedstrijd. Ik had ook nog maar twee keer meegetraind.”
De afgelopen jaren speelde je in Turkije. Lag er geen optie om langer te blijven?
"Turkse clubs mogen maximaal zes buitenlandse spelers in de wedstrijdselectie opnemen. Dat stuitte op problemen. Ik nam zelf de beslissing om mijn contract bij Boluspor te ontbinden, omdat ik merkte dat de trainer het niet in me zag zitten. Het bestuur geloofde wel in me na enkele goede jaren. Toen ik vertrok, beloofden ze dat ik kon terugkeren als spitsentrainer of in een rol als technisch directeur. Op dat moment voelde dat als praatjes. Er staat ook niets op papier. Ze wilden zo laten merken het besluit van de trainer niet te steunen."
Hoe komt het dat de trainer niet in je geloofde?
"In januari 2020 brak ik mijn scheenbeen waarna de competitie twee maanden later werd stilgelegd vanwege corona. Vorig seizoen speelde ik weer, maar het ging niet zo goed meer. Ik deed elke wedstrijd mee, maar ik was zelden volledig fit. Ik had nog veel last van mijn scheenbeen en kon daardoor niet echt mijn stempel zetten. Daarnaast merkte ik dat Boluspor geen duidelijk plan had wat ze wilden."
Met welk gevoel kijk je terug op je periode bij Boluspor?
"Met een goed gevoel. Voor mijn breuk ben ik jaarlijks topscorer geworden en haalden we de finale van de play-offs. Los van corona woonde ik ook in een prima stad. Er was niet veel te doen, maar Istanbul ligt op twee uur rijden. Als ik vrij was, reed ik daarheen. Bolu (in noordwesten, red.) is een van de koudste steden van Turkije. Ik heb in de winter temperaturen van min twaalf meegemaakt. De faciliteiten waren goed. Op het clubhuis had elke speler zijn eigen kamer en er was een sauna, zwembaden, we hadden niets te klagen."
Uitwedstrijden gingen per vliegtuig?
"Meestal wel. Bolu ligt niet centraal. We gingen ook met de bus naar uitwedstrijden. Tien uur enkele reis is geen uitzondering. Dan vertrokken we vaak één of twee dagen vooraf al. Het niveau van het voetbal is de laatste twee seizoenen omhoog gegaan, vooral op tactisch gebied. In het begin was het vooral vechtvoetbal. Gelukkig hebben de Turkse trainers zich de afgelopen tijd goed ontwikkeld."
Vormde de taalbarrière een probleem?
"Buiten Istanbul spreken Turksen nauwelijks Engels. In het begin kreeg ik een vertaler mee, maar na verloop van tijd sprak ik een beetje Turks. Dat werd enorm gewaardeerd. Daarmee won ik de harten van de supporters. Ik leerde het mezelf aan door veel te luisteren en proberen te praten in restaurants en supermarkten. Gelukkig pas ik me altijd gemakkelijk aan."
Ook in Azerbeidzjan?
"Ja, qua taal en land kent het land best veel overeenkomsten met Turkije. Het voetbal lag op een hoger niveau. Niet qua het pure voetbal, maar eerder doordat we uitkwamen in de Europa League en voorronde Champions League. De verwachtingen lagen ook hoger. We speelden in de poulefase tegen AS Monaco, Tottenham Hotspur en RSC Anderlecht. Mooie ervaringen. Tegen Spurs heb ik mijn shirtje geruild met Jan Vertonghen en Toby Alderweireld, die ik kende van Ajax."
Waar kan ik Azerbeidzjan mee vergelijken?
"De hoofdstad Bakoe, waar op een na alle clubs vandaan komen, kent veel Dubai-vibes. In de zomer is het daar heerlijk, het toerisme groeit. Het is ook steeds gemakkelijker om een visum te verkrijgen. Bakoe is hartstikke veilig en een schone stad. Ik trok in die periode op met Samuel Armenteros (oud-Feyenoord en Heracles Almelo, red.). Ik kon via IP-tv naar de Nederlandse tv-zenders kijken."
Heb je al nagedacht over je carrière na het voetbal?
"Dat gaat nu langzaam spelen. Ik wilde me dit jaar inschrijven voor de trainerscursus, maar die zat al vol. Er zijn dit jaar enorm veel aanvragen binnengekomen. Dan volgend jaar maar. Ik kan de cursus Oefenmeester III en II ineen doen, omdat ik meer dan vijftig wedstrijden in het betaald voetbal heb gespeeld. Dat is een opsteker."
En wat is je doel dit seizoen?
"Het hoogst haalbare bereiken. Zowel persoonlijk als met het team. IJsselmeervogels doet normaal jaarlijks mee om het kampioenschap. We bivakkeren nu niet in een goede situatie (één punt uit drie wedstrijden, red.), maar we blijven erin geloven. Iedereen kan van iedereen winnen in de Tweede Divisie. Dus waarom niet?"
