"Als ik de gang oploop, kijk ik tegen een ingelijst shirt van Cambuur aan met het nummer 1 en de tekst ‘Mooiste goal’." Een prijs die hoort bij het Cambuur-doelpunt van de eeuw. "Ik won ook de verkiezing doelpunt van het jaar in de Eerste Divisie," vertelt Zijlstra in de Clubiconenspecial van ELF Voetbal, die in januari 2020 is verschenen en via deze link nog is te bestellen. Het moment gebeurde vandaag exact 36 jaar geleden. In de thuiswedstrijd tegen Willem II om precies te zijn. Na twintig minuten is er nog niet gescoord als Zijlstra de bal in zijn handen neemt en met een lange haal naar voren knalt.
Stevige wind
"De uittrap was juist mijn zwakke punt. Ik kende een overdosis geluk. Er stond een stevige wind en het sneeuwde. Doelman Ton Verkerk van Willem II deed net een paar stappen naar voren. Toen ik zag dat de bal na de stuit erg hoog opsprong, besefte ik dat het een doelpunt werd. Dicky Bults tilde me direct op. Johan Groote hielp hem daarbij snel. Ik stopte die wedstrijd nog een penalty en we verloren uiteindelijk met 3-4, maar dat herinnert niemand zich meer. De enige, die het niet zo leuk vond, was Bea. Mijn vrouw bezocht elke wedstrijd, maar ontbrak juist die avond. Ze was jarig en vanwege het gure weer en de visite sloeg ze het duel over."
Zijlstra was plotseling bekend. Een status die groeide door zijn kenmerkende snor. "De Telegraaf riep me uit tot de voetballer met de mooiste snor. Hield ik Guus Hiddink achter me." De snor is nooit verdwenen. "Van mijn kleinkinderen mag ik hem niet afscheren.” Twaalf seizoenen combineerde Zijlstra het voetbal met een baan als slager in een slachthuis in Leeuwarden. “Om vijf uur in de ochtend stapte ik op de fiets. Ik werkte tot drie uur en reed daarna op het fietsje naar het stadion. Tegen half negen was ik ’s avonds thuis."
Slager
In 1987 eindigde zijn betaald voetballoopbaan. "Ik was 39 jaar, Sándor Popovics kwam als trainer. Cambuur had volgens hem teveel keepers. We lagen elkaar niet. Zo vond ik dat hij veel te hard schreeuwde." Na een herniaoperatie (‘een familiekwaal’) was Zijlstra net weer fit. "Ik lag 27 weken op bed en liep twee jaar met een corset om. Gelukkig kon ik daarmee trainen." Anno 2020 woont hij met Bea in Burgum ('al 35 jaar'), is hij na 53 dienstjaren als slager gepensioneerd, bezit hij twee jachthonden, reist hij graag rond met de camper, wacht hij op een nieuwe heup en bezoekt hij in het weekend de sportwedstrijden van zijn kleinkinderen. "Bij Cambuur bekijk ik trouw de donderdagtraining. Bij wedstrijden zien ze me niet. Het is blijkbaar teveel gevraagd om een kaartje apart te leggen voor oud-spelers."
Het artikel met Oscar Zijlstra is te lezen in de Clubiconenspecial van ELF Voetbal, die in januari 2020 is verschenen en via deze link eenvoudig is te bestellen. Alle clubs uit de Eredivisie, Keuken Kampioen Divisie en Tweede Divisie komen daarin aan bod middels een interview met de clubicoon.
