In 1997 verliet hij verliet Feyenoord voor Newcastle United, dat op dat moment Champions League speelde. Brian Pinas zou in eerste instantie aansluiten bij de beloften van the Magpies, maar maakte een dusdanig goede indruk op trainer Kenny Dalglish, dat hij meteen aansloot bij het eerste. “Ik stond opeens op het veld met Alan Shearer, Jon Dahl Tomasson, Ian Rush en John Barnes. Allemaal grootheden. Ik heb toen Champions League- en Premier League wedstrijden van heel dichtbij mogen meemaken.” Tot een officiële wedstrijd in het eerste van Newcastle kwam het niet voor Pinas, maar de ervaringen die hij daar anderhalf jaar opdeed, koestert hij nog steeds.
Engelse voetbalcultuur
“Die cultuur is niet te vergelijken met de Nederlandse voetbalcultuur. Dat begint al bij het respect dat spelers en trainers hebben voor je, ook al ben je maar een jeugdspeler.” Daarnaast viel het Pinas op dat voetbal in Engeland op nummer één staat. Alles ademt daar voetbal. “Als ik door de stad liep zag ik bijna iedereen in een Newcastle-shirt lopen. Dat was daar normaal. Ik kreeg in Newcastle echt bewondering voor de sport en dat het heel speciaal was dat ik voetballer was.”
Terug naar Rotterdam
Na anderhalf jaar Newcastle keerde Pinas terug bij zijn Feyenoord, de club waar hij zo graag succesvol wilde zijn. De linksbuiten droomde ervan om te schitteren in een volle Kuip. “Er waren linkspoten nodig bij Feyenoord, maar er liepen al spelers zoals Van Persie, Leonardo, Lurling en Smolarek rond. Geen beginnen aan.” Na het kampioensjaar in 1999, waarin Pinas amper speelde werd hij verhuurd aan de kleine buurman, Excelsior.
Bij Excelsior beleefde Pinas een aantal prachtige jaren en was de druk minder groot. In een fris voetballend elftal ging Pinas iedere week even lekker voetballen. “Ik ben uiteindelijk op voetballen gegaan om te spelen en niet iedere week tien minuten in te vallen. Ik vond het plezier weer bij Excelsior.” Op Woudestein moest Pinas laten zien dat hij klaar was voor het grote Feyenoord, maar hij leerde dat hij er niet alleen was voor zichzelf, maar ook voor Excelsior. Een warme familieclub, die meer was dan een springplank richting De Kuip. “Dat gevoel kwam er steeds meer en dat kwam ook omdat we zo’n leuk en jong team hadden. Ik had het zo naar mijn zin, dat ik zelfs twijfelde of ik nog terug wilde naar Feyenoord. Het was een hele leuke tijd bij Excelsior.”
Trainerscarrière
We maken een sprongetje naar het heden. Pinas werd na zijn profloopbaan trainer bij de jeugd van Feyenoord. Eerst bij de jongens onder elf en tegenwoordig bij de jongens onder zestien. Dat doet hij samen met Robin van Persie, die Pinas nog kent van zijn Feyenoordperiode. “Ik krijg heel vaak de vraag hoe dat nou is om met Robin samen te werken. Tuurlijk is dat geweldig. Maar ik vind het vooral mooi om te zien dat wanner hij op het veld staat met de kinderen, hij niet Robin de wereldster is maar Robin de trainer. Hij weet natuurlijk ontzettend veel van voetbal, maar het is vooral knap dat hij zijn kennis heel goed kan overbrengen op de jeugd.” Pinas vertelt dat hij veel leert van Van Persie over hoe je spelers moet benaderen. Trucjes van Wenger of Van Gaal gebruikt hij dan zegt Pinas. Dat maakt het samenwerken met Van Persie zo leuk. Voorlopig is het trainerschap iets wat Pinas ontzettend graag wil blijven doen en waar hij nog veel wil leren. Of hij ooit coach van een eerste elftal wil worden? Daar is hij nog niet mee bezig.
