"Het gaat zeker niet slecht" is wat Vicente Besuijen zegt als we hem confronteren met zijn statistieken in de eerste negen wedstrijden. "Twee doelpunten, het hadden er eigenlijk drie moeten zijn, maar eentje werd onterecht afgekeurd en ze hebben hier nog geen VAR. Ik had ook al een aantal assists op mijn naam kunnen hebben, maar mijn teamgenoten vergaten de bal in het netje te schieten."
Een slechte start en bikkelharde verdedigers
Al in de eerste wedstrijd maakte Besuijen kennis met het typisch Schotse voetbal. "De trainer die me haalde, was na drie wedstrijden weggestuurd. Ik kwam vanuit een team dat wel draaide in een team dat niet draaide. Dat was even aanpassen. Het spel is zo anders. Ze nemen hier bijvoorbeeld altijd de man mee in de sliding. De verdedigers houden niet in. Mijn arm lag helemaal open. Ik heb er nog steeds schaafwonden van, zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Ik pas mijn spel er niet op aan, maar ik doseer wel in mijn acties. Ik merk dat ik nu al veel volwassener speel dan bij ADO Den Haag."
Welkom in Schotland
Engels kon Besuijen wel, maar Schots? Dat is heel iets anders. "Ik had geen flauw idee wat ze zeiden. Ze praten zo binnensmonds en met een heftig accent. Sommige jongens uit mijn team praatten tegen mij, ik reageerde: 'wat zeg je allemaal?' Ik kon er helemaal niets van maken. Ook de korte peptalk voor de wedstrijd was niet te verstaan. Ik schreeuwde en klapte wel mee, maar snapte er eigenlijk niks van. Ze kunnen mijn naam ook niet uitspreken, dan wordt het 'Besauen'. Ik snap niet waarom ze het niet kunnen, het is toch niet zo moeilijk? Ze houden het bij 'The Flying Dutchman' of 'Little Vinny'. Ik vind het helemaal prima."
"De fans zijn helemaal gek hier"
Little Vinny is zijn bijnaam in het team en ook bij de fans. Over die fans raakt Besuijen niet uitgepraat. "Ik verwachtte dat het heftig zou zijn, maar het is echt heel extreem. Ik weet nog voor de wedstrijd tegen Rangers. Onderweg stopten er gewoon mensen voor de bus om hun middelvinger op te steken naar ons. Midden op de snelweg! Helemaal gek. Onze bus moest ook voor een ander hotel worden gezet, anders zouden ze ons de hele nacht wakker houden. Toen we aankwamen bij het stadion werden we helemaal verrot gescholden. Ze maakten allerlei gebaren om ons gek te maken. Die sfeer tijdens de wedstrijd in het stadion van Glasgow was ook ongekend. Alle fans schreeuwden en zongen hun team naar de overwinning. Ze waren de twaalfde man. Zoiets had ik nog nooit meegemaakt. Een paar van mijn teamgenoten waren naar de wedstrijd Manchester United - Manchester City geweest en die zeiden dat het zelfs daar niet zo heftig was. Ze zitten ook zo dicht op het veld. Als de bal uit gaat, springen ze bijna op je. Dat vind ik mooi."
Een eeuwige nummer drie
"Een goede nummer drie" is hoe Besuijen Aberdeen omschrijft. "Kom maar eens naar Celtic of Rangers, daar ga je niet van winnen hoor. Buiten dat ze veel meer geld en betere voorzieningen hebben, schreeuwen die fans ze naar de overwinning. Wij moeten altijd voor de derde plek gaan en Europees voetbal veiligstellen in de play-offs. Dit seizoen gaat het iets minder, maar volgend seizoen gaan we daar weer voor. Daar kijken we nu al naar uit."
