Je hebt inmiddels je debuut gemaakt voor Marokko Onder 17. Een keuze met het hart of met het hoofd?
“Puur op gevoel, ik heb mijn hart laten spreken. Mijn vader en de club gaven aan dat ik naar mijn gevoel moest luisteren en dat ze hoe dan ook achter mijn keuze zouden staan. Dat heeft me geholpen. Toen heb ik uiteindelijk de trainer van Nederland opgebeld om uit te leggen waarom ik voor Marokko koos. Hij was gelukkig heel begripvol. Het is dus wel een voorlopige keuze, geen definitieve.”
Bij Onder 16 en Onder 17 had je al eens het shirt van Oranje gedragen. Hield je er toen al rekening mee dat je zou kunnen overstappen?
“Net na de winterstop kreeg ik binnen een paar uur van zowel Nederland als Marokko een uitnodiging voor een trainingskamp. Ik moest dus heel snel kiezen. Moeilijk. Het is een eer om voor beide landen te worden opgeroepen, maar het was niet handig om te blijven switchen. Daarom heb ik een voorlopige keuze gemaakt: Marokko.”
Hoe reageerde je familie in Marokko op je keuze?
“Ik heb daar nog veel familie zitten en ga er elk jaar op vakantie. Mijn roots liggen in een klein dorpje. Daar leeft het enorm als iemand uit het dorp voor Marokko speelt. Er werd veel over gesproken en ze zijn erg trots.”
Had je vader niet stiekem gehoopt dat je het familiebedrijf zou overnemen?
“Mijn vader is stukadoor en doet klusjes door het hele land. Het is zijn eigen bedrijf. Hij stopt veel tijd in mij. Hij heeft me altijd overal naartoe gebracht en is nog steeds bij al mijn wedstrijden. Ook in het buitenland. Toen ik nog bij Ajax in de jeugdopleiding speelde, ging hij al mee op trainingskamp naar Italië. Bij al mijn jeugdinterlands was hij van de partij; zowel die voor Nederland als die voor Marokko. Het is er nog niet van gekomen dat ik hem help als stukadoor. Hij vindt dat ook niks voor mij, haha. Ik ben hem dan waarschijnlijk vooral tot last.”
