Hij kent een opvallende loopbaan. Reekers verwachtte dat het amateurvoetbal zijn eindbestemming zou worden, toen hij te horen kreeg dat FC Twente niet met hem verder wilde. "Ik was net negentien geworden en aanvoerder van het tweede elftal. Manager Ton van Dalen bood me geen contract aan. Ik was volgens hem niet snel genoeg. Daar heb ik hem later nog eens aan herinnerd, haha. Ik dacht dat mijn vader (Dick, red.) de reden was. Hij was prof geweest bij Heracles en als trainer actief bij Sportclub Enschede, in die tijd de aartsrivaal van FC Twente. De twee clubs lagen elkaar niet," vertelt de nu 57-jarige Reekers in ELF Voetbal nummer 10, die eerder deze maand is verschenen en via deze link handig online is te bestellen. Binnen twee à drie werkdagen in huis.
Fietsenzaak
"Ook Bennie Brinkman en Jeroen Wotte, de jongere broer van Mark, mochten transfervrij weg bij FC Twente. Met zijn drieën gingen we naar ASC Schöppingen, net over de grens. Dat speelde Oberliga. Ik kon nog mooi een aantal jaren voor wat centen voetballen en dan op mijn dertigste in de fietsenzaak van mijn vader gaan werken. Zo had ik het voorzien. In de voorbereiding stond een oefenduel met FC Twente gepland. In de stromende regen. We wonnen met 2-1. Dat seizoen draaiden we top."
"Er wonen zevenduizend mensen in Schöppingen. Bij onze thuiswedstrijden waren vijfduizend toeschouwers aanwezig. We wonnen van het grote Preussen Münster en werden kampioen van de Oberliga Westfalen. Ik werd uitgeroepen tot beste speler van de competitie. Stond ik als negentienjarig broekie op het Gala van Kicker, het Duitse sporttijdschrift, naast Toni Schumacher op het podium. Hij was uitgeroepen tot beste keeper van de Bundesliga. Met het deelstatenteam van Westfalen pakten we ook het Duits kampioenschap. Mochten we Duitsland vertegenwoordigen in Afrika, maar daar stak Bochum een stokje voor."
Veel interesse
Na het seizoen stroomden de aanbiedingen binnen. "Van VfL Bochum, Borussia Dortmund en 1. FC Kaiserslautern. Dat voelde als net twintigjarige Nederlander als een grote waardering. In het Duitse voetbal gold een buitenlanderregel: er mochten slechts drie buitenlandse jongens tegelijk in het veld staan. Bochum stond erom bekend jonge spelers bij lagere teams te scouten en een kans te geven. In Hermann Gerland beschikte Bochum over een trainer voor wie je door het vuur ging."
"Ik debuteerde op de eerste speeldag tegen 1. FC Köln. Stond ik in een vol stadion met dertigduizend toeschouwers als voorstopper tegenover Klaus Allofs, die net met een zilveren medaille was teruggekeerd van het WK 1986 in Argentinië. We wonnen met 3-1. Ik bleef negen jaar een vaste kracht. Ik miste enkel een halfjaar vanwege een rugblessure en stond vanwege drie meniscusoperaties tijdelijk buitenspel. Bijna driehonderd Bundesliga-wedstrijden staan er achter mijn naam. Daar ben ik trots op. Meer dan op mijn uitverkiezing voor Oranje."
Ronald Koeman
In november 1988 kreeg Reekers voor de eerste keer een uitnodiging. "Het zat me dwars dat ik nooit was opgeroepen voor Jong Oranje. Ik had een basisplaats in de Bundesliga, presteerde in mijn ogen goed, maar hoorde niets vanuit Zeist. Ook niet vanuit de jeugdteams. We hadden net verloren van Werder Bremen met 2-0 toen assistent Jupp Tenhagen naar me toe kwam. Er was iemand van het Nederlands elftal die me wilde spreken. Stond Nol de Ruiter in de catacomben, de assistent-bondscoach. Hij had me bekeken en vond dat ik een uitnodiging verdiend had. Niet voor Jong Oranje, maar voor het grote Oranje. Ik debuteerde in Rome tegen Italië. Ik deelde een kamer met Ronald Koeman. Hij deed zijn best om het me naar mijn zin te maken. Vroeg me mee als we met een aantal spelers koffie gingen drinken. Daarover had ik niets te klagen."
Reekers speelde vier interlands voor Oranje, maar vertelt in het artikel waarom hij zich geen oud-international voelt. Ook hoe zijn laatste interland tegen Brazilië via een opmerkelijke samenloop van omstandigheden tot stand kwam. Zijn ploeggenoten van VfL Bochum wisten van niets. Ook praat hij over zijn hoogte- en dieptepunt in de Bundesliga, waarom en voor welk bedrag hij zich vrijkocht bij Bochum, zijn bizarre tijd in de Tweede Bundesliga waarover hij een boek kan schrijven, en zijn ongeplande afscheid als speler. "De spelers vroegen me waarom ik niet in wedstrijden meedeed." Daarna vertelt hij uitgebreid over zijn trainersloopbaan, een absurd avontuur in Azerbeidzjan, zijn band met Jos Luhukay die hem op touw nam en zijn huidige leven. En over zijn zoons die deels de voetbalgenen van hun vader hebben overgenomen.
Het volledige interview met Rob Reekers is te lezen in ELF Voetbal nummer 10, die deze week is verschenen. Daarin ook interviews met Xavi Simons, Dave Mitchell, Erling Haaland en Jorrel Hato. Enkele direct betrokkenen over de doorbraak van PSV-talent Isaac Babadi, drie oud-medespelers vertellen in de rubriek Eredivisieparels over de PSV-jaren van Ronaldo Luís Nazário de Lima en Million Manhoef van Vitesse licht zijn inspiratiebronnen uitgebreid toe. We gingen muskusratten vangen met Meindert Postma, oud-profvoetballer van sc Heerenveen, Veendam en SC Cambuur, gingen op bezoek in het privémuseum van keepersgoeroe Frans Hoek en speelden De Slimste Mens... met Bart Vriends van Sparta Rotterdam.
ELF Voetbal nummer 10 valt deze week bij de abonnees op de deurmat. De editie is natuurlijk ook in de bekende supermarkten en boekenzaken verkrijgbaar. En natuurlijk op reislocaties als Schiphol Airport, Eindhoven Airport en Rotterdam The Hague Airport. Online bestellen kan uiteraard ook. Via deze link in een handomdraai gebeurd. Binnen twee à drie werkdagen in huis. Een abonnement nemen is helemaal gemakkelijk. Elke editie automatisch thuisbezorgd. Via deze link zo afgesloten. Zoek je eigen welkomstgeschenk uit. Veel leesplezier!
