“Het is alweer acht jaar geleden dat ik ben gestopt bij Ajax Cape Town, maar ik woon nog steeds in Zuid-Afrika”, begint Van de Laak zijn verhaal. “Samen met mijn vriendin en twee kinderen. En ik zal hier voorlopig nog wel wonen. Misschien dat we over een aantal jaren terugkeren naar Nederland, maar nu nog niet.”
Bij Ajax Cape Town beleefde hij niet zijn allerbeste tijd. “Ik heb veel blessures gehad in Zuid-Afrika. Veel last gehad van mijn meniscus. Het was een mooie ervaring om mee te maken, maar ik kan niet zeggen dat het sportief een succesvolle periode was. Met de club zelf ging het ook niet lekker. Dat bleek, want daarna is het helemaal fout gegaan en uiteindelijk is de club failliet gegaan.”
Wenskaarten
In het voetbal zit Van de Laak niet meer. “Nee, maar ik volg het nog wel. Vooral FC Groningen en FC Den Bosch. Als ik zie hoe het gaat met FC Groningen, is dat zo sneu om te zien. Dat is zo’n mooie club. Mijn vriendin en ik hebben een bedrijf dat wenskaarten verkoopt door heel Afrika. Ze liggen in supermarkten en andere winkels en het heet Monk Designs.”
Ze verkopen door heel Afrika, maar vooral in Zuid-Afrika zelf. “Ik woon ook in Kaapstad. Een prachtige stad om te wonen. Er is veel ruimte en veel mooie natuur. Het is een wereldstad waar van alles te doen is. Daarom is het ook zo lastig om terug te keren naar Nederland. Als je Kaapstad eenmaal gewend bent… Je weet alleen nooit hoe het in het land zal gaan, of met de kinderen en jezelf.”
Met Edson Braafheid
Rugby
Voetballen doet Van de Laak niet meer. “Ik heb nog weleens 5 tegen 5 geprobeerd op kleine veldjes, maar op een gegeven moment ging ook dat niet meer met mijn knie. Moest ik weer geopereerd worden. Jammer genoeg kan het niet meer, maar nu doe ik aan tennis en fitness, en loop ik soms hard. Sporten is nog steeds het allermooiste wat er is.”
Van de Laak maakte onlangs ook mee wat sport doet met Zuid-Afrika, dat wereldkampioen rugby werd. “Als je die gasten ziet… Wat een beleving, hardheid en onderling respect. Daar kan de voetbalwereld nog veel van leren. Tijdens de halve finale was mijn schoonbroer hier en hebben we in een pub gekeken. Het land komt op zulke momenten echt bij elkaar en iedereen is hetzelfde, ondanks de problemen in het land. Dat is uniek om mee te maken. Helemaal als ze dan ook nog winnen…”
