Nederland startte in 1988 zonder duidelijke doelstelling aan het EK, vertelt Wouters. "Voor alle spelers was het hun eerste eindtoernooi. Niemand wist wat we konden verwachten. Ik had alleen met het militair elftal een toernooi in Algerije meegemaakt. Bondscoach Dick Buitelaar sprak me telkens aan met 'dingetje', dan ken je je plek", vertelt de nu 63-jarige in Valkenswaard woonachtige Utrechter in de dikke EURO 2024 Special van ELF Voetbal, die via deze link ook handig online is te bestellen.
Joop Hiele
Tijdens de openingswedstrijd op het EK was Oranje volgens Wouters veel beter dan de Sovjet-Unie. "Maar zij scoorden via een counter één keer. Dat kwam hard aan. Ik moet Joop Hiele hiervoor prijzen. Na afloop heerste er in de kleedkamer een doodse stilte. Alle koppies hingen omlaag. Toen kwam Joop binnen en riep tegen iedereen dat het nog niet voorbij was. Juist onze reservedoelman bezorgde ons nieuwe moed. Dat zegt alles over de ploeg. Daarin was iedereen belangrijk. Michels had in zijn selectie duidelijk gekozen voor een hiërarchie. Jongens die wisten dat ze waarschijnlijk veel op de reservebank zaten, accepteerden dat en steunden tegelijk ook het team."
Het kwam inderdaad goed. "Natuurlijk hadden we ook geluk. De tweede wedstrijd tegen Engeland was daarvan het beste bewijs. Zij raakten twee keer de paal. We kropen door het oog van de naald. De corner waaruit Marco scoorde, hadden we ingestudeerd. Die verliep precies volgens het boekje. Mijn rol daarin? Ik moest altijd zorgen voor de restverdediging." In de laatste groepswedstrijd moest Oranje winnen van Ierland om de halve finale te bereiken. "De hele wedstrijd waren we de betere. We drukten negentig minuten. Het stond haaks op onze kracht dat de winnende goal uit een effectbal moest komen. Zelfs vanuit buitenspelpositie, al is dat volgens de huidige regels niet meer zo. Twee broers en een zwager waren bij elke wedstrijd aanwezig. We speelden bijna alle wedstrijden net over de grens. Dat was goed te doen."
Revanche
Bij de laatste vier wachtte gastland West-Duitsland als tegenstander. 'Rivaliteit' is het eerste dat Wouters te binnen schiet. "Voor onze generatie leefde dat anders. Wij wilden als spelersgroep revanche voor de verloren WK-finale van 1974. Tijdens die wedstrijd was ik veertien jaar. Ik had posters van Johan Neeskens en Willem van Hanegem op mijn slaapkamer. Na afloop stond ik buiten te huilen. Zo verdrietig was ik. Zo onterecht vond ik het. Ik groeide op met Sportschau. Elke zaterdag om zes uur voor de televisie en dan ergerden we ons aan die schwalbes. Voor de generatie van onze ouders had de rivaliteit natuurlijk te maken met de Tweede Wereldoorlog."
Tijdens de wedstrijd veranderde de opdracht van Wouters. "Ze startten anders dan we verwachtten. Ik stond niet tegenover een directe tegenstander, omdat ze met twee diepe spitsen begonnen. Na twintig minuten zetten we onze speelwijze iets om en kwam ik tegenover Frank Mill te staan, die daar net achter speelde." Twee minuten voor tijd vervulde Wouters een cruciale rol bij de 1-2 door met een steekpass Marco van Basten weg te sturen, die de winnende treffer binnengleed.
Shirt Olaf Thon
"Ruud liet zich iets terugzakken, waardoor ik kon opkomen. Marco draaide goed open en had al lang gezien dat daar de ruimte lag. Na afloop klaagde hij dat de bal te ver was, haha. Hij moest een sliding maken. Ik antwoordde dat ik het bewust deed. Anders ging hij weer lopen pingelen. Twee jaar eerder scoorde hij via die fantastische omhaal tegen FC Den Bosch. Toen zei hij dat mijn voorzet te hoog was, haha. Wat er na afloop van het duel met Duitsland gebeurde, kreeg ik niet allemaal mee." Zo veegde Ronald Koeman zijn achterwerk af met het shirt van Olaf Thon. "Daar kwam veel kritiek op. Later speelde ik samen met Thon bij Bayern. Hij vertelde daar alleen maar om gelachen te hebben. Van haatgevoelens was geen enkele sprake."
Daarna wachtte de finale waarin opnieuw de Sovjet-Unie als tegenstander in het veld kwam. Daarover vertelt Wouters ook uitgebreid. Ook over de festiviteiten in Nederland, waarom hij ontbrak bij de ontvangst bij Koningin Beatrix, waar zijn medaille en miniatuurbeker zijn gebleven, hoe de Oranje-internationals tijdens het EK 1988 hun vrije tijd doorkwamen, de relatie met bondscoach Rinus Michels, we blikten terug op de WK's van 1990 en 1994 en het EK van 1992. En tenslotte spreekt hij over zijn huidige baan als assistent-trainer van Ajax Onder 18.
Het volledige interview met Jan Wouters is te lezen in de dikke EURO 2024 Special van ELF Voetbal, doorgenummerd nummer 4 van dit kalenderjaar. Daarin alles over de Europese titelstrijd van komende zomer in Duitsland. We bespreken alle 24 deelnemers aan de hand van een vast stramien. Interviews met drie Wereldkampioenen en drie Europees kampioenen. De Fransman David Trezeguet won beide toernooien. De Duitsers Jürgen Kohler (1990) en Philipp Lahm (2014) kroonden zich tot mondiaals beste. Naast Wouters ook een interview met Nol de Ruiter, in 1988 de rechterhand van Rinus Michels. Daarnaast gesprekken met Tim de Cler, die een WK en EK meemaakte en nu kroegbaas is, Oranje-kwelgeest Michael Krohn-Dehli, Mats Wieffer die komende zomer graag zijn eerste eindtoernooi wil meemaken en met Harry Goudsblom alias De Tietenman, Oranje-fan in hart en nieren.
De dikke EURO 2024 Special van ELF Voetbal valt bij de abonnees automatisch op de deurmat. Ook is de editie verkrijgbaar bij de bekende verkooppunten. Denk aan de supermarkten, de (kantoor)boekhandels en de reislocaties. Schiphol, Eindhoven Airport, Rotterdam The Hague Airport en de NS-treinstations. De editie is ook gemakkelijk online te bestellen. Via deze link in een handomdraai gebeurd. Een abonnement is helemaal gemakkelijk. Elke editie automatisch in de brievenbus. Via deze link zo afgesloten. Zoek je welkomstgeschenk uit! Veel leesplezier!
