Onze spits noteerde een passnauwkeurigheid van net iets meer dan zestig procent. Ter vergelijking: in het afgelopen seizoen kwam hij gemiddeld rond de tachtig procent uit. In de eerste groepswedstrijd tegen Polen waren zelfs negentig procent van zijn passes succesvol. Het bevestigt het beeld wat Nederland na vrijdagavond had: Memphis leverde bijna de helft van zijn ballen in. En dat is zelfs voor iemand die veel risico in zijn spel legt, toch best veel.
Toch lijkt de staf het er ook over eens dat we Memphis nodig hebben om een rol van betekenis te spelen tijdens dit toernooi. Een goede Memphis, wel te verstaan. Natuurlijk vooral vanwege de kwaliteiten waarover hij beschikt, het idee dat hij iets bijzonders kan brengen. Maar ook omdat er geen één op één vervanger klaarstaat. Misschien komt Joshua Zirkzee qua spel nog het dichtstbij, maar omdat de spits niet in de oorspronkelijke selectie zat, nam hij drie weken vakantie, terwijl de rest zich in Zeist klaarstoomde.
In Wout Weghorst ziet de bondscoach dit toernooi geen basisspits en Brian Brobbey is pas net weer bij de groep aangesloten na een lichte blessure. Donyell Malen en Cody Gakpo hebben wel eens in de spits gestaan, ook dit seizoen nog, maar lijken voor Ronald Koeman toch meer opties voor de flanken. Kortom, een goede Memphis is niet alleen een vereiste voor een goede eindklassering, echt een duidelijk alternatief is er voorlopig ook niet.
De man van 45 goals en 31 assists moet dus blijven staan en zal het vertrouwen van Koeman blijven krijgen. Al is dat misschien tegen beter weten in... Tegen Oostenrijk heeft Memphis nog één wedstrijd om het goede gevoel te krijgen, misschien net dat laatste beetje wedstrijdritme te vergaren. Daarna zal de man die waarschijnlijk de topscorer aller tijden van ons land gaat worden, er als aanvalsleider moeten staan.
