De harde besluiten, die deze week werden genomen, zijn volgens Meulensteen het gevolg van een proces dat anderhalf jaar geleden in gang werd gezet. "Tijdens de Azië Cup in Qatar. We waren ervan overtuigd dat we de finale zouden halen. Die hadden we ook moeten halen. De finale moeten winnen. In de kwartfinale tegen Zuid-Korea komen we verdiend op 1-0, moeten we 2-0, 3-0 maken, maar geven we in de laatste minuut van de extra tijd een domme penalty weg. In de verlenging draaien zij het om. Die vroege uitschakeling kreeg een enorme impact op het team."
Maximale eruit gehaald
In de tweede ronde van de kwalificatiereeks voor het WK van 2026 was dat nog niet terug te zien in de resultaten. "We wonnen al onze duels zonder tegendoelpunt”, vervolgt de Beugenaar, die op papier als assistent-bondscoach fungeerde. “Begin september begonnen we vol goede moed aan de derde ronde, maar door een domme ketser verliezen we thuis met 0-1 van Bahrein. Vijf dagen later bij Indonesië moeten we met 0-2, 0-3 winnen, maar we krijgen de bal niet tegen het netje. Blijft het 0-0. Dat deed ons pijn. Met Graham heb ik daarna nog lang gesproken. Hij hield het voor gezien. Hij vond dat we het maximale eruit hebben gehaald met de nationale ploeg. In het belang van het land, van de spelers, maakte hij een pas op de plaats."
Meulensteen zat vanaf dat moment in de wachtkamer. "Op papier was Graham de headcoach, maar in de praktijk werkten we intens samen. Was er van een hiërarchie nauwelijks iets te merken. Maandagochtend is Tony Popovic aangesteld als nieuwe bondscoach. De bond had ervoor kunnen kiezen om op basis van continuïteit mij aan te houden, maar eerlijk gezegd zag ik dat zelf ook niet zitten. Ik wil geen nieuwe trainer in de weg zitten. Met Popovic komt er een nieuw gezicht. Hij neemt nieuwe mensen mee en kan daardoor een volledig nieuwe identiteit aan de ploeg geven. Een nieuwe richting inslaan. Op korte termijn zal mijn afscheid netjes worden afgehandeld en ben ik weer beschikbaar. Ik zie wel wat er op mijn pad komt."
Creativiteit
"Dat kan samen met Graham zijn. We hebben laten zien een nationale ploeg te kunnen leiden, met die ploeg te verrassen op een groot toernooi. We kennen elkaar door en door. Maar als er een individuele uitdaging op mijn pad komt, is dat ook absoluut een optie. Ik ben officieel zestig jaar, maar in mijn handelingswijze zal niemand dat merken, haha. Ik ben nog altijd groot voorstander van technische trainingen. Houd van creativiteit, van onvoorspelbaarheid. Dat maakt het voetbal juist leuk. Ik ben altijd in Wilmslow bij Manchester blijven wonen en heb daardoor altijd het Europese clubvoetbal op de voet kunnen volgen."
Terugkijkend op zijn ruim zesjarige verblijf Down Under schieten hem twee hoogtepunten binnen. "De wedstrijd tegen Peru waarin we ons plaatsten voor het WK van 2022. De internationale play-off die door strafschoppen beslist werd. Dat onderdeel zat in mijn pakket en daar hadden we de voorgaande periode goed op getraind. Dat betaalde zich in uitgerekend de belangrijkste wedstrijd van het jaar terug. Het hele WK van 2022 in Qatar was ook een hoogtepunt. De zeges op Tunesië en Denemarken. De uitschakeling in de achtste finale tegen Argentinië (2-1, red.) waarvan bondscoach Lionel Scaloni na afloop zei dat het hun moeilijkste wedstrijd was. We waren het tweede most likeable team volgens fans. We hebben de perceptie van de voetbalfans veranderd. Er werd positief gesproken van ‘heb je Australië gezien?’ De positieve uitspraken over ons spel. Leuk, goed georganiseerd, lef naar voren, dat deed me goed."
Gemiste kansen
"Maar ik denk ook aan de gemiste kansen. De oefeninterland op Wembley waarin we de unieke kans hadden om van Engeland te winnen (1-0 verlies, 13 oktober 2023, red.). De 2-2 uit bij Mexico een maand eerder die we hadden moeten winnen. De Azië Cup, die ik aanhaalde, waarin we verzuimden onze kansen af te maken. We maakten het onszelf te moeilijk in cruciale wedstrijden. Kansen niet afmaken, domme fouten achterin, op internationaal niveau kun je dat als team niet veroorloven en schiet je tekort."
"Het doet me goed dat we veel respect hebben afgedwongen buiten Australië met ons spel. In Australië? Voetbal is nog steeds sport nummer vijf. We zijn de enige sport die geen funding krijgt van de regering. Het was telkens weer een battle om goede faciliteiten te kunnen regelen rond interlands en eindtoernooien. Desondanks hebben we veel mooie momenten meegemaakt. Nu kijken we weer vooruit naar een nieuwe uitdaging."
