Dat geldt bijvoorbeeld voor Gerard Piqué. In de glorietijd van FC Barcelona was hij basisspeler in een van de best voetballende teams ooit. Hij was maatjes met Messi, werd Wereld- en Europees kampioen en won de Champions League met zowel Barça als Manchester United. Gedurende zijn carrière ging Piqué zich niet alleen bemoeien met de gang van zaken binnen FC Barcelona, maar ook met de landelijke politiek. Hij uitte kritiek op de voormalige premier van Spanje en speelt al jaren een rol in de onafhankelijkheidsstrijd in Catalonië. Het maakte hem een van de meest uitgejouwde spelers van de nationale ploeg.
Piqué heeft een erg hoog IQ (boven de 140) en volgde samen met andere topsporters de cursus The Business of Entertainment, Media and Sports aan Harvard University. Nadat hij zijn voetbalschoenen aan de wilgen had gehangen, begon Piqué al snel samen te werken met grote livestreamers op Twitch en zette hij de Kings League op, een razend populaire voetbalcompetitie tussen oud-profs, influencers en andere bekende mensen.
Ook de Nederlandse Wouter Dronkers maakte de overstap naar Harvard. De doelman combineerde zijn studie geneeskunde met voetballen bij Vitesse. Toen hij zijn studie kon voortzetten in de Verenigde Staten, was de keuze snel gemaakt. In eerste instantie wilde Dronkers zijn opleiding opnieuw gaan combineren met het spelen in de MLS, maar dit plan kwam uiteindelijk niet van de grond. Wel speelde hij nog enkele maanden op een lager niveau bij Boston City FC, maar in 2018 stopte hij definitief met voetballen.
Ook spits Patrick Bamford kreeg een aanbod van Harvard, maar hij koos uiteindelijk voor zijn voetballoopbaan en bleef in Engeland. De spits van Leeds United was toentertijd nog in afwachting van zijn eerste profcontract en besloot voor de zekerheid zich ook bij universiteiten aan te melden. Studeren in zijn thuisland wilde Bamford niet, dus ging zijn vader op zoek naar een Amerikaanse universiteit waar hij een scholarship kon krijgen. Harvard was een van de universiteiten die hem een beurs aanboden, maar uiteindelijk tekende Bamford bij Nottingham Forest en vertrok hij even later naar Chelsea.
