"Ik werk meestal drie, soms vier dagen in de week. Lekker flexibel. Is het een keer een maandag in plaats van een dinsdag, dan is dat geen probleem. Ik moet uitdagingen zien in het werk. Daarom ben ik drie jaar geleden overgestapt naar Joost Totaal Tuinen in Son. Ik werkte tot die tijd voor een grootgroenbedrijf. Dat gaf me steeds minder voldoening. Het werd eentonig", vertelt Patrick Paauwe in ELF Voetbal nummer 10, die via deze link ook handig online is te bestellen. We liepen een middag mee met de oud-prof, tijdens een onderhoudsklus in Eindhoven.
Kruiwagen
"Ik ben vandaag alleen op pad. Vorig jaar hadden we vaak een jongen mee die een tussenjaar had genomen op school. Dat was handig. Nu moet ik al het snoeiafval zelf in een kruiwagen stoppen en naar de aanhanger brengen", vervolgt de 49-jarige Eindhovenaar. Achttien jaar was Paauwe profvoetballer. Hij doorliep de jeugdopleiding van PSV, speelde voor De Graafschap, Fortuna Sittard, VVV-Venlo en het Franse Valenciennes. Maar zijn naam wordt natuurlijk vooral gelinkt aan Feyenoord. Van 1998 tot 2006 stond hij in Rotterdam als linker centrale verdediger of linksback op het veld. Anderhalf jaar als aanvoerder.
In 1999 veroverde hij de landstitel en de Johan Cruijff Schaal, in 2002 de UEFA Cup door Borussia Dortmund te verslaan in een kolkende Kuip. "Ik ben nog steeds Feyenoorder", benadrukt hij. "Als het kan, zit ik op de tribune in het vak van de oud-spelers. Voor de Champions League-wedstrijd tegen Fenerbahçe in augustus gaf ik voorafgaand aan de wedstrijd, in de rust en na afloop een analyse voor Feyenoord ONE, de streamingsdienst."
Terugkeer Feyenoord
"In januari 2011 was ik nog bijna als speler bij Feyenoord teruggekeerd. Als stand-in en om de jonge spelers te coachen. Mijn contract bij VVV-Venlo had ik ingeleverd, maar toen hoorde ik van trainer Mario Been en technisch directeur Leo Beenhakker dat zij me toch geen contract konden aanbieden. Ze hadden net afscheid genomen van een aantal oudere jongens. Dat konden ze daardoor niet maken. Daar baalde ik stevig van. Ik had graag mijn loopbaan bij Feyenoord afgesloten."
In die wereld zag Paauwe uiteindelijk geen toekomst meer voor zichzelf. "Nadat ik 2011 stopte, rolde ik haast automatisch door naar de functie van jeugdtrainer. In mijn omgeving werd dat gestimuleerd, maar persoonlijk had ik al twijfels. Ik heb het eerste trainersdiploma gehaald en in 2013 begon ik bij PSV. Feyenoord bood me vlak daarvoor eveneens een baan aan als jeugdtrainer, maar na acht jaar heen en weer reizen van Eindhoven naar Rotterdam had ik behoefte aan iets meer rust."
Niet lekker
"Als jeugdtrainer kreeg ik steeds minder plezier. Ik hoorde van anderen dat ik me moest toeleggen op individuele trainingen in plaats van een team te leiden. Lekker op het veld bezig zijn en niet achter een laptop. Maar een rol als individueel trainer voelde niet lekker. Toen mijn kinderen steeds fanatieker gingen sporten, besloot ik na drieënhalf jaar te stoppen als jeugdtrainer. De drive om trainer te zijn verdween steeds verder. Ik stond op zaterdag liever naar mijn twee zoons of dochter te kijken."
Op aanraden van broer Cees, voormalig keeper van onder andere FC Twente, SC Cambuur en ADO Den Haag, sloeg hij een nieuwe weg in. "Ik was me aan het oriënteren. Hij zei: 'Weet je wat jij moet doen? Jij moet de tuin in, man!'. Hij wist dat tuinieren mijn grootste hobby was en dat ik het liefst buiten was. Ik meldde me aan voor de opleiding Hovenier in Eindhoven-Zuid. Elke donderdagavond les. Al gebeurde uiteindelijk het grootste deel online, omdat de coronacrisis uitbrak. Het eerste jaar ben je aankomend hovenier, het tweede hovenier. Had ik het derde jaar ook nog gedaan, dan was ik vakbekwaam hovenier."
Wekker
"Daarnaast ging ik werken bij Donker Groen, een grootgroenbedrijf gevestigd tussen Eindhoven en Son. Vanaf dag één beviel dat me uitstekend. De wekker gaat sindsdien om kwart over zes. Geen probleem. Ik ben iemand die altijd vroeg wakker is en weinig slaapt. Bij Donker Groen zaten we om kwart voor zeven aan tafel met tien man en bespraken we de dag. Dan kwamen ook vakinhoudelijke zaken voorbij. Die discussies vond ik leuk. Ik vind het heerlijk om nu buiten te zijn, de handen uit de mouwen te kunnen steken en klanten blij te zien."
Paauwe legt daarna uit dat hij de stap niet uit financiële redenen heeft gemaakt, welke sport hij naast voetbal erg fanatiek beoefent en met wie. Welke bijzondere samenstelling en naam zijn zaalvoetbalteam heeft, vertelt over de sportieve activiteiten van zijn kinderen, wie van het trio het grootste talent bezit, welke muziek hem tijdens het werk over dode punten helpt, waar zijn klanten vandaan komen. En kaders over zijn Oranje-debuut, de UEFA Cup-winst van 2002 en het aanvoerderschap.
De volledige reportage met Patrick Paauwe is te lezen in ELF Voetbal nummer 10. Daarin ook interviews met AZ-megatalent Kees Smit, met Ajax-flop en nu boer Iván Gabrich en we spraken Dies Janse, dit seizoen door Ajax verhuurd aan FC Groningen, over opgroeien op de boerderij, tractor rijden en werken met zeekraal. We brachten een bezoek aan Jorrit Hendrix bij Preussen Münster, bespraken de tatoeages van én met Brandley Kuwas van FC Volendam, gingen wandelen met Mimeirhel Benita van Heracles Almelo en zijn hondje Spikey en spraken vijf clubiconen van Vitesse over de redding van de club en hun eigen ervaringen. En nog veel meer!
ELF Voetbal nummer 10 valt bij de abonnees automatisch op de deurmat. De editie is ook verkrijgbaar op de bekende verkooppunten. Denk aan de grote supermarkten, de (kantoor)boekhandels en op de grote reislocaties, zoals Schiphol, Eindhoven Airport en de NS-stations. De editie is ook gemakkelijk online te bestellen. Via deze link in een handomdraai gebeurd. Voor 15u besteld, betekent nog diezelfde dag verstuurd. Een abonnement nemen, is helemaal gemakkelijk. Elke editie automatisch thuisgestuurd. Via deze link zo afgesloten. Kies je welkomstgeschenk uit. Veel leesplezier!
