Ongeluk in Frankrijk leidt bijna tot einde loopbaan
Eric Cantona was nog maar 18 jaar toen hij bij AJ Auxerre debuteerde in het eerste elftal. Hoewel hij gezien werd als een supertalent, liet hij de toppen van zijn kunnen niet zien. Hij miste het warme weer in het zuiden van Frankrijk, werd verhuurd aan Martigues en vertrok uiteindelijk naar Marseille. Hij was inmiddels al international en het geluk leek hem toe te lachen, zeker na een sterke start bij zijn nieuwe club. Maar Cantona werd door een deel van de voetballiefhebbers verguisd. In 1987 sloeg hij namens Auxerre-ploeggenoot Bruno Martini vol in gezicht, op nationale televisie noemde hij bondscoach Henri Michel een zak stront (het leverde hem uitsluiting van een jaar op) en hij verscheurde tegen Torpedo Moskou zijn shirt nadat hij gewisseld werd en gooide het weg (Marseille schorste hem vervolgens voor een maand).
Na verhuurperiodes aan Bordeaux en Montpellier pendelde hij bij Marseille tussen bank en basis. Het zorgde voor een memorabel gesprek met succestrainer Raymond Goethals, waarin Cantona zei: "“Ik ben wel Cantona. Mij zet je niet op de bank", waarna Goethals de markante voetballiefhebber gebood naast hem plaats te nemen. Maar het absolute dieptepunt in Frankrijk moest nog komen en dat gebeurde bij het kleine Oylmpique Nimes. Nadat hij het het niet eens was met een beslissing van de scheidsrechter, gooide hij de kal keihard richting de man. Op de hoorzitting noemde hij de commissieleden idioten, waarna zijn schorsing van een maand werd verhoogd naar drie maanden. Cantona stopte vervolgens per direct met voetballen.
Held in Engeland
Zijn fans overtuigden hem vervolgens om weer te gaan voetballen en het enfant terrible vertrok daarbij naar Engeland. Leeds United legde hem na een trainingsstage vast en Cantona bleek er een gouden kracht. Het ging eindelijk eens alleen over voetbal bij de Fransman, die een jaar lang de sterren van de hemel speelde en met zijn ploeg kampioen van Engeland werd. Sir Alex Ferguson zag dat het goed was en maakte van Cantona zijn steraankoop. Het bleek een gouden zet. De aanvaller liet de fans na twintig slechte jaren weer trots zijn op hun club. Met zijn assists, doelpunten en aparte manier van juichen werd hij een absolute publiekslieveling. Hij werd viermaal kampioen met the Red Devils en werd in 2001 door de fans verkozen tot beste Manchester United-speler van de eeuw.
De karatetrap
Ondanks de successen kon Cantona zich soms nog moeilijk beheersen, zoals in 1995 tegen Crystal Palace. Vanwege natrappen had hij een rode kaart gekregen en diep teleurgesteld liep hij vervolgens van het veld. Crystal Palace-suppporter Matthew Simmons rende elf rijen naar beneden en slingerde Cantona de meest vreselijke verwensingen naar het hoofd. De artiest bedacht zich niet, sprong over de reclameboarding en gaf de hooligan een geweldige karatetrap. Engeland was in rep en roer en Cantona werd opgepakt. Hij verbleef een nacht in de nacht, moest een boete betalen, kreeg een taakstraf van 120 uur en werd voor negen maanden geschorst. Cantona zorgde tijdens de rechtzitting voor verbijstering, door een metafoor die hij tegen journalisten uitsprak. "Als meeuwen achter een vissersboot aan vliegen, doen ze dit alleen omdat ze hopen dat er sardientjes in de zee worden gegooid. Dank u wel."
Anderhalf jaar later stopte Cantona uit het niets met voetballen, vlak voor zijn 31e verjaardag. Tot groot verdriet van de fans ging hij zich richten op een andere passie: hij werd acteur en speelde tot dusver al in 19 films. Waaronder een hoofdrol in de goed beoordeelde film Looking for Eric, waarin hij zichzelf speelt. Daarna werd hij ambassadeur van Joga Bonito, waar hij legendarische reclames voor maakte met onder andere Ronaldinho, Zlatan Ibrahimovic en Cristiano Ronaldo. De laatste keer dat Cantona zich roerde in de voetbalwereld was bij de afgelopen loting van de Champions League. Hij gaf een bizarre speech over de wereld, waarin citaten van Shakespear zaten Hij zorgde voor verwarring in het publiek en sloot zijn toespraak af met de woorden: "Ik hou van voetbal!".
