Interview Roshon van Eijma: 'Eric van der Luer is echt een held voor mij'

Corona

Ook Van Eijma heeft een bijzondere periode achter de rug. Hij speelde zijn laatste wedstrijd met Roda JC op zondag 8 maart van dit jaar. Als invaller kon hij echter niet voorkomen dat de Limburgers met 4-1 verloren bij NAC Breda. Die zeven minuten bleken achteraf zijn laatste in dienst van de Limburgers. "De afgelopen periode was heel bizar", vertelt Van Eijma in gesprek met ELF Voetbal. "Ik heb vier jaar bij Roda gezeten en was gewend om bijna iedere dag te trainen. Ik kom uit Tilburg en woonde sinds mijn zeventiende in Kerkrade. Daar zat ik vaak alleen zonder mijn vriendin, familie en vrienden. De afgelopen maanden ben ik terug naar Tilburg gegaan en zag ik iedereen dus een stuk vaker. Dat was het enige positieve. Er zijn natuurlijk altijd mogelijkheden om als voetballer fit te blijven. Mijn neef Irvingly van Eijma heeft me ook veel geholpen. Een echte voetbaltraining is niet na te bootsen. Je bent wel fit, maar wedstrijdfit is weer iets anders. Ook mijn dagelijks leven stond dus behoorlijk op zijn kop."

Willem II

Als geboren Tilburger maakte de verdediger onderdeel uit van de jeugdopleiding van De Tricolores. "Ik heb van mijn zevende tot mijn zeventiende bij Willem II gespeeld. In de jeugd maak je echt van alles mee. Het was gedisciplineerd en de zaken liepen zoals ze horen te gaan. Ik speelde daar met goede spelers en heb veel geleerd van de trainers. Als Tilburgse jongen bij Willem II spelen, is toch weer net iets anders. Het was een hele leuke tijd", aldus Van Eijma, die uiteindelijk toch besloot te vertrekken uit zijn geboortestad. "Het is wel jammer dat ik niet ben doorgebroken. Daar baal ik nog wel eens van. Maar het zij zo en we kunnen daar niets meer aan doen. Iedereen wil graag spelen en zichzelf blijven ontwikkelen. Ik had niet meer het gevoel dat ik dat bij Willem II kon doen. Om me heen braken jongens door en kregen spelers een profcontract. Ik wilde zelf ook snel die stappen zetten. Als je dan niet de kans krijgt, begin je verder te kijken."

Van Eijma (rugnummer 20) in actie tegen Ajax.

Eric van der Luer

Zo maakte Van Eijma na tien jaar bij Willem II de stap naar Roda. "Ik heb de situatie besproken met mijn zaakwaarnemer. Het moet wel interessant zijn om bij een club te blijven. Toen ben ik uiteindelijk naar Roda vertrokken. Eric van der Luer is echt een held voor mij. Hij heeft een grote rol gespeeld in mijn carrière. Toen ik bij hem in het team kwam, heeft hij me een andere mentaliteit gegeven. Dat was echt een soort Duitse mentaliteit met hard trainen, veel wedstrijden spelen en zowel fysiek als mentaal volledig fit zijn. Daar ben ik hem heel dankbaar voor. Ook toen ik daarna in het eerste speelde, bleef hij me tips geven. Dat waardeer ik enorm. Hij heeft me het vertrouwen gegeven, wat ik bij Willem II misschien wel heb gemist."

Toch was de start in Kerkrade allesbehalve gemakkelijk. "We hebben in die periode echt gestreden. Iedere maand kreeg ik een vergoeding van 150 euro. Dat was eerlijk gezegd niet te doen. Gelukkig heeft mijn zaakwaarnemer me geholpen en stonden mijn ouders voor me klaar. We kregen van de club een studio om in te wonen. Daar zat ik met andere voetballers. Het leek meer een studentenhuis, waar iedereen zijn eigen kamer had. We kregen ook werk aangeboden, maar dat was bijna niet haalbaar met alle trainingen en wedstrijden. Uiteindelijk hebben we het toch gered. We hebben elkaar in die periode veel gesteund. Voor het eten haalde iemand rijst, terwijl een ander weer kip en groenten kocht. Zo zorgden we eigenlijk een beetje voor elkaar. Het werd echt een soort familie."

Van Eijma (derde van links) op de training van Roda JC.

Pizza

Van Eijma slaagde er vrij snel in om het eerste elftal van De Koempels te bereiken. "Ik kwam bij het eerste en tekende ook mijn eerste profcontract. Dan kun je ook nog niet echt goed rondkomen. Je moet goed blijven eten en ook het appartement en de verzekering moeten betaald worden. Daarom heb ik een baantje genomen bij Domino's Pizza. Dan kwam ik met een pizza aan de deur bij mensen, die me herkenden van een wedstrijd. Dat was in het begin eventjes wennen, maar het is ook wel weer grappig", vervolgt de rechtspoot, die tijdens seizoen 2017/18 geregeld op de bank mocht zitten bij de hoofdmacht. "Ik vond dat best een spannend seizoen, maar het was ook heel leerzaam. Alles ging erg snel. We speelden in de beker tegen Willem II en ik was aan het warmlopen. Toch was ik vooral aan het rondkijken en stiekem dacht ik: hier had ik ook kunnen staan in het shirt van Willem II."

"De trainer riep me op een gegeven moment om in te vallen. Dat geloofde ik eerlijk gezegd niet. De assistent-trainer zei daarna dat ik nog even moest wachten. Daarna was de wedstrijd afgelopen en verloren we na strafschoppen. Het was wel wat geweest als ik in Tilburg mijn debuut voor Roda had mogen maken." Dat eerste optreden kwam er een seizoen later alsnog, toen Van Eijma in het bekertoernooi op bezoek bij DVS'33 Ermelo (0-6 overwinning) in mocht vallen. "Ik moet eerlijk zeggen dat ik het niet zo spannend vond. We moesten daar gewoon winnen en de trainer gaf me het vertrouwen en liet me invallen. Ik wilde graag dat vertrouwen terugbetalen. Het was uiteindelijk wel een mooie dag."

"Helaas waren mijn ouders er niet bij. Ik zou eigenlijk niet gaan spelen en het was voor mijn ouders drie uur rijden. Ze waren er dus niet bij toen ik mijn debuut maakte. Gelukkig kwamen ze week later wel toen ik uit bij Cambuur inviel. Daarna mocht ik uit tegen Go Ahead Eagles voor de eerste keer in de basis starten. Het echte mannenvoetbal was wel even wennen. Helaas verloren we die wedstrijd. We gaven het in de slotfase uit handen", aldus de Brabander, die uiteindelijk 36 officiële wedstrijden voor Roda speelde. "Mijn tijd bij Roda is echt een goede start van mijn loopbaan geweest. Ik heb kunnen proeven van het profvoetbal en alles wat daarbij komt kijken. Ik ben in mooie stadions geweest en heb zowel met als tegen goede spelers gevoetbald. Ik heb vier mooie jaren gehad en koester die herinneringen."

Grapje

Inmiddels is Van Eijma neergestreken in Duitsland, waar hij bij SC Preußen Münster is begonnen aan zijn eerste avontuur in het buitenland. "Ik kreeg een telefoontje van Peter Niemeyer, de directeur van Preußen Münster. Hij had mijn nummer via via gekregen. Ik dacht dat iemand een grapje met me uithaalde en ben in eerste instantie niet echt op hem in gegaan. Daarna appte hij me nog of ik het nummer van mijn zaakwaarnemer kon duursturen. Toen werd alles een stuk serieuzer. Ik heb wel gemerkt dat de zoektocht naar een nieuwe club door de coronacrisis een stuk lastiger was. Er zijn ook clubs geweest waar ik om die reden niet heen kon vliegen. Ook spelers die ik goed ken, waren bijna rond met clubs en dat ging uiteindelijk allemaal niet door. Dat is erg frustrerend. Gelukkig ben ik steeds fit gebleven en hebben vrienden en familie me door deze lastige periode gesleept."

"Münster is een grote en mooie stad. Er wonen hier ook veel studenten. Het was wel even wennen voor mij. Ik was gewend om dichtbij vrienden en familie te zijn, maar moest vanwege corona alleen naar Duitsland. Dat was in het begin lastig. Maar de mensen om me heen hebben me goed geholpen. Inmiddels voel ik me hier goed op mijn plek. Ik heb er alle vertrouwen in dat we gaan promoveren naar de 3. Liga. We hebben een goed team en iedereen wil hard voor elkaar werken. Ik heb er gewoon ontzettend veel zin in. Omdat ik lang niet heb gespeeld, ben ik nog niet helemaal fit. Ik heb was last van mijn bovenbeen, maar inmiddels ben ik aan het revalideren met de fysiotherapeut. Ik ben bijna wedstrijdfit en zal snel van me laten horen.  Mijn eigen doelstelling is een vaste waarde worden. Ik wil meer dan drie doelpunten maken en achterin minimaal acht keer de nul houden. Ik ga er alles aan doen om dat te behalen."

Curaçao

Naast successen met Preußen Münster heeft Van Eijma ook zijn zitten gezet op mooie avonturen bij de nationale ploeg van Curaçao. In 2019 werd hij als speler van Roda al eens opgeroepen voor wedstrijden tegen Haïti en Costa Rica. Het is echter nog even wachten op zijn eerste minuten namens Los Azules. "Meestal is zo'n nieuw avontuur erg spannend. Toen ik de jongens voor de eerste keer zag op Schiphol, werd ik meteen geweldig ontvangen. De nationale ploeg van Curaçao is echt een hechte familie. Iedereen neemt je op sleeptouw en je voelt je dus zeker geen buitenstaander. Normaal zou ik de kat uit de boom hebben gekeken, maar dat was nu niet het geval. Bij de wedstrijden stond iedereen klaar om me te helpen. Ik voelde me meteen thuis. De tripjes naar Haïti en Costa Rica waren echt bijzonder. Ik hoop dat ik die nog veel mag meemaken en dat ik dan ook mag gaan spelen. Maar ik neem de tijd en heb geduld."

Toekomst

Voorlopig richt de centrumverdediger zijn pijlen eerst op zijn nieuwe werkgever, die na de degradatie van vorig seizoen uitstekend is begonnen aan het nieuwe voetbaljaar in de Regionalliga West. Van Eijma voelt zich zeker niet te groot voor het vierde niveau van Duitsland. "Iedereen wil natuurlijk in de Champions League spelen, maar je moet ook realistisch blijven nadenken. Nu focus ik me op Preußen Münster in de hoop dat we kunnen promoveren. Dat is iets waar we echt voor gaan en dat moet gewoon lukken. Duitsland is een bijzonder voetballand en het is een persoonlijke doelstelling om hier ver te komen. Ik zou ook wel eens in de Eredivisie willen spelen, maar ik vind de Regionalliga ook een mooie competitie. Het totaalplaatje is hier al aanwezig, laat staan in de 2. Bundesliga of de 3. Liga. Als je eenmaal van het Duitse voetbal hebt geproefd, dan wil je steeds meer. Ik wil hier voorlopig graag blijven en dan zie ik wel wat de toekomst gaat brengen."